Eastern Promises (2007)

Η ανοδος του Nikolai, οδηγου και προστατη του υιου Ρωσου μεγαλομαφιοζου στο Λονδινο, στην ιεραρχια της φατριας Vory V Zakone κρυβει πολλα περισσοτερα απο τυφλη υποταγη και πιστη στα αφεντικα του. Σε μια αναπαντεχη πλοκη, εμπλεκεται και η ομορφη νοσοκομα Anna οπου αναστατωνει - οχι αρχικα εν γνωσει της - την φατρια. Το ενα γεγονος θα πυροδοτησει το αλλο, και ολα θα εξελιχθουν γρηγορα και τρομακτικα σε εναν αγωνα ζωης..

Ο David Cronenberg και ο Viggo Mortesen ξαναβρισκονται στην μεγαλη οθονη μαζι, επειτα απο το "A History of Violence (2005)". Μαζι τους ο Γαλλος Vincent Cassel, η γλυκια εγκυμονουσα Naomi Watts αλλα και ενα αρκετα δεμμενο καστ.

Μια ταινια των 18 βραβειων και 33(!!) υποψηφιοτητων (Οσκαρ, BAFTA, Χρυση Σφαιρα κτλ κτλ) που ενω ειναι βασισμενη στην Ρωσικη μαφια, θα μπορουσε καλλιστα να αποτελει την συνεχεια μιας Ιταλικης μαφιας της 7ης τεχνης, ακομα και του Νονου..

Η σκηνοθεσια του τρελο-Καναδου Cronenberg ειναι απλα αψογη. Οι σκηνες ειναι αριστα στημενες και σκηνοθετημενες (αποκορυφωμα η εκπληκτικη μαχη μεσα στο χαμαμ οπου πρωταγωνιστουν οι ιδιοι οι ηθοποιοι - οχι σταντμαν - επειτα απο δυνατη προπονηση 2 εβδομαδων σε συγκεκριμενες πολεμικες τεχνες) ενω οι εναλλαγη τους ειναι αρκετα ομαλη με ενα αρκετα δεμμενο συνολο. Η φωτογραφια ειναι επισης αψογη και υποστηριζει τοσο την σκηνοθεσια οσο και την πλοκη, απο το μουντο Λονδινο στις κλειστες μαφιοζικες "καταστασεις". Οι διαλλογοι ειναι λιτοι και "εκλεκτοι" ενω δεν λειπει το χιουμορ σε καποιες ενδιαφερουσες σκηνες. Συνολικα, ολα υποστηριζουν σχεδον αλανθαστα, το δραμα και την περιπετεια που αναβλυζει απο το καλογραμμενο σεναριο του Steven Knight.

Ο Aragorn του Αρχοντα των δακτυλιδιων, Viggo Mortensen στον πρωταγωνιστικο ρολο του Nikolai. Η ερμηνεια του ειναι οσκαρικη, περα απο καθε αμφιβολια. Εχει δουλεψει αρκετα τοσο το στησιμο του οσο και την κινησιολογια του. Αυτο ομως που ξεχωριζει ειναι η παρα πολυ πειστικη "Ρωσσικη" προφορα που εχει αναπτυξει για το χαρακτηρα του. Συνολικα ειναι παρα πολυ καλος και αληθοφανης.

Ο γκρινιαρης Γαλλος - συζυγος της (...) Μονικα Μπελουσι, Vincent Cassell ειναι μια ακομα καλη επιλογη του καστ στον ρολο του Κiril. Θα πεισει τοσο στον μαφιοζικο ρολο του, οσο και στον φοβισμενο νεο με σεξουαλικες ανησυχιες που φοβαται να εκδηλωσει ωστε να σταθει ανταξιος του ονοματος της φατριας που ανηκει. Παρα πολυ καλος με αρκετα καλα ξεσπασματα. Θα τον μισησετε και αυτος ειναι ο λογος επιτυχιας του.

Η κουκλιτσα Naomi Watts, μετα το κρασαρισμα του αμορε της με τον τριχωτο King Kong, σε εναν ρολο (Anna) αρκετα πολυπλοκο. Ρωσικη καταγωγη, βρεττανικη επιμορφωση και αναζητηση των ριζων μεσω ενος δραματος που εχει εμπλακει. Η αγωνιωδης αναζητηση οικογενειας για το μωρο που ανελαβε στο νοσοκομειο (νοσοκομα γαρ) υπερκαλυπτεται απο τα μυστικα της μητερας του ιδιου μωρου, που πεθανε πανω στην γεννα, οπως μεταφραζονται στο "μεγαλης αξιας" ημερολογιο της. Θα πεισει καθολη την διαρκεια της ταινιας τοσο στο "γλυκο" του χαρακτηρα της, οσο και στο "αποφασιστικο" του.

Μου αρεσε ιδιαιτερως ο πατερας (στην ταινια) του Cassell, ο Ρωσος μεγαλομαφιοζος Stepan που τον υποδυεται ο Jerzy Skolimowski. Η ηρεμια του χαρακτηρα του, η σιγουρια της θεσεως του, η βιαιοτητα των πραξεων του σε συνδιασμο με την αγανακτηση και την "εκκαθαριση" των προσωπικων του "προβληματων", ειναι κατι το ενδιαφερον το οποιο προσθετει παρα πολυ στην συνολικη εικονα της ταινιας.

Η σκηνοθεσια μετα των λοιπων τεχνικων στοιχειων (εφε ηχου & εικονας, φωτογραφια κτλ) δενει απολυτα με τις παραπανω ερμηνειες (αλλα και των υπολοιπων ηθοποιων) σε ενα συμπαγες, περιπετειωδες, δραματικο, τρομακτικο και ανατριχιαστικο αποτελεσμα.

Για παρεα, χωρις φαγητο, κλειστα φωτα και νοσταλγικες σκεψεις, θα σας γοητευσει και θα ανταμειψει τα 100 λεπτα απο τον χρονο σας. Τιποτα λιγοτερο απο 8/10 για την πρωτη αξιολογη και ενδιαφερουσα ταινια που εχω δει εδω και αρκετο καιρο, σχεδον σε συμφωνια με το 7,9/10 του IMDb.

edit: Δειγμα των διαλογων

Anna: Why are you doing this, why are you helping us?
Nikolai Luzhin: I can't become king if someone else already sits on the throne.

Read More

[Rec] (2007)

Η Αντζελα (Manuela Velasco) ειναι μια ομορφη νεα δημοσιογραφος, οπου μαζι με τον καμεραμαν της, καλυπτει την βραδινη βαρδια καποιων πυροσβεστων. Οταν οι τελευταιοι καλουνται για ενα περιστατικο στο κεντρο της πολης, θα γινουν μαρτυρες κατι πολυ πιο τρομακτικου και μεγαλυτερου απο εναν απλο απεγκλωβισμο μιας ηλικιωμενης..

Μια Ισπανικη παραγωγη με 2 αξιολογους σκηνοθετες (Jaume Balagero & Paco Plaza - με τον πρωτο να ειναι και σεναριογραφος της ταινιας) εχοντας κερδισει μεχρι στιγμη, 12 βραβεια (αναμεσα τους και το βραβειο καλυτερης ταινιας του εκπληκτικου φεστιβαλ Fantasporto) και 4 ακομα υποψηφιοτητων.

Η σκηνοθεσια χρησιμοποιει το δοκιμασμενο (πλεον) - και οχι τοσο τολμηρο (πια) - τροπο καταγραφης της πλοκης μεσω μιας καμερας ("σαν" το Blair Witch Project, Cloverfield κτλ) στην προσπαθεια της να ενισχυσει την αληθοφανεια του σεναριου. Προσωπικα εχω αρχισει να εχω αμφιβολιες για αυτο το ειδος σκηνοθεσιας.

Συγκεκριμενα, η σκηνοθεσια θα πεισει οσον αφορα την αγωνια και το "τρομακτικο" μερος της ταινιας. Σε αυτο οφειλεται κυριως η πρωταγωνιστρια για την οποια θα μιλησουμε παρακατω. Παρολο το ικανοποιητικο συνολο, δυστυχως δεν λειπουν καποια αδικαιολογητα κενα στην πλοκη αλλα και καποιες "ηλιθιες" και "αναπαντεχες" σκηνες οι οποιες δυστυχως προσβαλουν την νοημοσυνη μας και αφαιρουν αρκετα απο το συνολο. Η φωτογραφια ειναι καλη, αν και στις σκοτεινες σκηνες θα περιμενα κατι καλυτερο (ιδιως στην τελευταια οπου γινεται χρηση υπερυθρων). Τους διαλλογους δυστυχως δεν μπορω να τους κρινω καθως δεν γνωριζω Ισπανικα. Αν ομως η μεταφραση ειναι πιστη, τοτε ηταν καλοδουλεμενοι με εξαιρεση τα κενα που συμπιπτουν με αυτα της σκηνοθεσιας.

Οι πρωταγωνιστες στο συνολο τους ηταν κατηγοριας "τρομου", δηλαδη προβαλαν την "εκφραση τρομου και απογνωσης" - αυτο και μονο..

Η Manuela Velasco, η Αντζελα - δημοσιογραφος, κραταει στην κυριολεξια ολοκληρη την ταινια. Η καμερα ειναι κεντραρισμενη επανω της (λογικο..) και μεσω αυτης κατορθωνει να υποστηριξει τον σκηνοθετικο τροπο που επελεξαν οι δημιουργοι της ταινιας. Απο την γλυκαδα και την αφελεια της πρωτης σκηνης, στα σημαδια φοβου και πανικου της επαφης, εως την απογνωση και την τρομοκρατια του τελευταιου μερους, η Manuela θα πεισει. Οι δε αντιθεσεις στις εκφρασεις της, ειναι ιδιαιτερως ομορφες και ταιριαζουν με το συνολο.

Μια ταινια που ακομα δεν εχει κυκλοφορησει στην Ελλαδα (ξυπνατε πια!) ενω ετοιμαζεται η Αμερικανι(α)κη εκδοχη - καταστροφη της (Quarantine) ως το τελος του ετους. Θα ικανοποιησει τους φιλους των ζομπι και των κλειστοφοβικων καταστασεων ενω θα απογοητευσει αυτους που περιμενουν ιδιαιτερα εφε και φυσικα μια "νορμαλ" σκηνοθεσια.

Συνολικα η ταινια ξεφευγει της μετριοτητας, παραδοξως. Πιστευω οτι 7/10 ειναι αρκετα καθως τα αρνητικα της σημεια την μειωνουν αρκετα. Το IMDb, πιο γενναιοδωρο, της αποδιδει το 7,8/10.

Read More

Street Kings (2008)

Ο Tom Ludlow ειναι ενας βετερανος αστυνομικος στο Λος Αντζελες ο οποιος βρισκει δυσκολο να ελεγξει την ζωη του επειτα απο τον θανατο της γυναικας του. Οταν στοιχεια τον εμπλεκουν σε μια δολοφονια συναδελφου, θα αναγκαστει να αναζητησει τους αληθινους δολοφονους βρισκοντας τον εαυτο του αντιμετωπο με μια βρωμικη κατασταση του νομου..

Η δευτερη μεγαλου μηκους ταινια του σκηνοθετη David Ayer βασισμενη σε μια ιστορια του James Ellroy, ο οποιος συμμετεχει στην συγγραφη του σεναριου.

Η σκηνοθεσια ειναι "οσα παιρνει ο ανεμος" παρασυροντας μαζι της το εκπληκτικο καστ. Πολλες σκηνες ειναι αργες και κουραστικες ενω αλλες ειναι "ξεμπαρκες". Συνολικα, η ταινια δεν εχει καθολου δεμμενη πλοκη. Η φωτογραφια ειναι καλη ιδιως στα προσωπα των πρωταγωνιστων. Οι διαλλογοι ειναι αξιολογοι με καποιες ιδιαιτερες στιγμες.

Ο Keanu Reeves επιστρεφει στην μεγαλη οθονη επειτα απο την προ διετιας ρομαντικη περιπετεια στην λιμνη (The Lake House) στον ρολο του ντετεκτιβ Tom Ludlow. Δανειζεται πολλα στοιχεια απο την σκληρη ερμηνεια του στην τριλογια του Ματριξ ενω χρησιμοποιει εξυπνα την γοητεια του. Υπαρχουν ομως στιγμες που δεν αποτελει τιποτα παραπανω απο μια τραγικη εμφανιση. Συνολικα, θα πεισει στο ρολο του σκληρου αστυνομικου που δεν ακολουθει κατα γραμμα τον νομο, εχοντας στο αριστερο χερι το πιστολι και στο δεξι την βοτκα, προσπαθωντας να ξεπερασει τον χαμο της γυναικας του.

O Forest Whitaker αποτελει μια σταθερη αξια σαν Αστυνομος Jack Wander. Η προφορα του ειναι καταπληκτικη αλλα δυστυχως οχι τοσο πρωτοτυπη καθως δανειζεται πολλα στοιχεια του απο το Last King of Scotland. Πεφτει και αυτος στην δινη της σκηνοθεσιας με καποιες κουραστικες σκηνες αλλα συνολικα ειναι καλος.

Ο Chris Evans στον ρολο του μη-διεφθαρμενου ντετεκτιβ Paul Diskant. Ο Disco ειναι αρκετα καλος και θα πεισει τοσο στο κομματι της "απειριας του χαρακτηρα του" οσο και στην αποφασιστηκοτητα. Ειναι ανταξιος στο πλευρο του Κιανου Ριβς και αποτελει ισως τον μονο σταθερο χαρακτηρα της ταινιας.

Ο Dr. House, ο Hugh Laurie δηλαδη, στον ρολο του Αστυνομου των Εσωτερικων Υποθεσεων James Biggs. Καλη η σκηνοθετικη "παρατυπια" να τον τοποθετησει στην αρχικη σκηνη εντος νοσοκομειου. Πολυ κακη η επιλογη να κρατησει την ιδια ψευτικη Αμερικανικη προφορα που εχει στην τηλεοπτικη σειρα και ακομα χειροτερη να κρατησει το ιδιο ακριβως υφος. Ισως φοβηθηκαν να θυμισουν στο κοινο πως ο Hugh Laurie δεν ειναι Αμερικανος και η κανονικη του προφορα φερνει πιο πολυ προς την Βρεττανικη ενω ο ρολος που τον εκανε διασημο δεν ηταν αλλος απο αυτον στην "Μαυρη Οχια" - εντελως κωμικος δηλαδη. Δυστυχως, δεν ξεχωρισε καθολου καθως ο ρολος του ηταν μικροσκοπικος.

Ο φυγας του Prison Break, Amaury Nolasco, στον ρολο του ντετεκτιβ συναδελφου στο τμημα του Ριβς. Δεν θα ξεχωρισει, εκτος ισως της αρχικης κωμικης ατακας του.

Μου αρεσε αρκετα η πινελια που προσεθεσε ο εκπληκτικος μαχητης της stand up comedy, Cedric The Entertainer στο ρολο του γκρινιαρη Scribble. Ειχε καποιες καλες ατακες ενω γενικα η ερμηνεια του ελαφρυνε αρκετα την ηδη βαρια και κουραστικη πλοκη, στο λιγο της συμμετοχης του.

Δεν θα προσφερει κατι καινουριο στις ηδη υπαρχουσες αστυνομικες ταινιες με επικεντρο την διαφθορα. Ισως με διαφορετικο σκηνοθετη να μιλαγαμε για ενα αριστουργημα βγαλμενο απο το παρελθον. Οχι ομως σε αυτη την περιπτωση.

Αναμονη για το DVD με παρεα και πατατακια. Δεν πιστευω οτι αξιζει παραπανω απο 5-5,5/10 αλλα λογω του εκπληκτικου καστ, θα της αποδωσω το μετριο 6/10 εν αντιθεσει με το α-λογο 7,4/10 του IMDb.

edit: Ενα δειγμα των διαλλογων (στις καλες τους στιγμες):

Boss Kim: Yo dawg.
Tom Ludlow: Konnichiwa.
Boss Kim: What?
Tom Ludlow: Konnichiwa. Konnichiwa. It means what's up. So what the fuck's up?

Read More

Moonspell - Night Eternal (new album 2008)

Ενα μηνα πριν την κυκλοφορια του νεου τους αλμπουμ, οι Πορτογαλοι (και πολυ καλοι φιλοι) Moonspell εβγαλαν ενα widget δινοντας σας την δυνατοτητα να ακουσετε ολα τα νεα τραγουδια, να δειτε ενα βιντεο και να διαβασετε το αποκλειστικο blog του Fernando Ribeiro.

Το widget ανανεωνεται αυτοματα μεσω RSS και μπορειτε να το βαλετε ειτε στο Myspace ειτε στο blogspot κτλ. Ειναι το παρακατω:

Το Night Eternal θα κυκλοφορησει στην Ευρωπη στις 19 Μαιου (πανω στα γενεθλια μου???!) και στην Αμερικη στις 10 Ιουνιου μεσω της SPV.

Θα υπαρχουν 2 εκδοσεις (κλασσικα..) του αλμπουμ με ξεχωριστη την περιορισμενης κυκλοφοριας διπλη digipack με διαφορετικο σχεδιασμο, ενα εξτρα τραγουδι (Age of Mothers), μια διαφορετικη εκτελεση του Scorpion Flower καθως και ενα DVD εχοντας ολα τα videos απο το Memorial & το Finisterra, making of και 3 ζωντανα βιντεο απο την περισυνη συναυλια στο Wacken Open Air (Γερμανια).

"Night Eternal" track listing:

01. At Tragic Heights
02. Night Eternal
03. Shadow Sun
04. Scorpion Flower
05. Moon In Mercury
06. Hers Is The Twilight
07. Dreamless (Lucifer And Lilith)
08. Spring Of Rage
09. First Light

Συμμετεχει και η πρωην τραγουδιστρια των The Gathering, Anneke van Giersbergen.

Read More

Dog Day Afternoon (1975)

Ολα μπορουν να συμβουν τις "σκυλισιες ημερες" του καλοκαιριου. Η ληστεια επρεπε να εχει τελειωσει μεσα σε 10 λεπτα. 4 ωρες αργοτερα, η τραπεζα ειχε μετατραπει σε τσιρκο. 8 ωρες αργοτερα, ηταν το πιο καυτο θεμα στα καναλια της τηλεορασης. 12 ωρες αργοτερα, ολα τελειωσαν. Η πιο περιεργη πολιορκια τραπεζας στην ιστορια. Και ειναι ολα αληθεια.

Βασισμενη σε ενα αρθρο περιοδικου, η ιστορια της "Σκυλισιας Ημερας" σκηνοθετειται εν ετει 1975 απο τον εμπειρο Sidney Lumet μεσω του σεναριου του βραβευμενου με Οσκαρ (για αυτη την ταινια) Frank Pierson. Εχει παρει, εκτος του Οσκαρ, αλλα 10 βραβεια ενω εχει προταθει για αλλα 17.

Η σκηνοθεσια ειναι οπως και τα μεσα εγγραφης εκεινης της εποχης. Απλη και σχεδον αψεγαδιαστη. Χωρις κουραστικα "μεγαλειωδη" πλανα, χωρις υπερβολες και ατυχεις αποπειρες. Γρηγορη και επικεντρωμενη κυριως στους πρωταγωνιστες αλλα δινοντας μια ιδιαιτερη σημασια στο περιβαλλον της πλοκης, περνοντας τα μηνυματα που στοχευει. Η φωτογραφια ειναι της εποχης με οτι αυτο συνεπαγεται. Αυτο που ξεχωριζει, εκτος του συνολου του σεναριου που ειναι αριστουργηματικο, ειναι οι εκπληκτικοι διαλλογοι οπου οχι μονο προσθετουν στην πλοκη αλλα αναδεικνυουν και τις ερμηνειες των ηθοποιων.

Μην περιμενετε μεγαλα τρανταχτα Χολυγουντιανα εφε. Μιλαμε για την δεκαετια του 1970. Δεν θα απολαυσετε εκατομμυρια χρωματων στην HD τηλεοραση σας, ουτε τον DTS 6καναλο ηχο στο home cinema σας. Αν προσδοκειτε κατι τετοιο, διαλλεξτε κατι αλλο.

Ο Αλ Πατσινο ειναι ο κεντρικος ηρωας (Sonny), το μυαλο της ληστειας. Τοσο νεαρος σε ηλικια, ομως τοσο ταλαντουχος. Ο χαρακτηρας του δεν ειναι τοσο απλοϊκος οσο καποιος θα φανταστει. Καταφερνει και "ζει" την απειρια του ληστη, την απελπισια του εραστη, τις υποχρεωσεις του συζυγου, την προστασια του φιλου, την ανθρωπια των ομηρων, την αγανακτηση για τις αδικες δολοφονιες στις φυλακες Ατικα, την "μοναδικοτητα" της ομοφυλοφιλιας. Οχι μονο πειθει, αλλα κατα ενα παραξενο τροπο, υποκινει τον θεατη και του περναει χωρις ιδιαιτερη προσπαθεια, αρκετα σημαντικα μηνυματα της εποχης. Παρατηρησετε τις εκφρασεις του προσωπου του και την κινησιολογια του (ειναι απλα μοναδικες) ενω αξιζουν ιδιαιτερης προσοχης τα ματια του Πατσινο καθ'ολη την διαρκεια της ταινιας. Εξαιρετικη στιγμη, οι "εκρηξεις" του χαρακτηρα του στα τηλεφωνηματα αλλα και στους διαλλογους με τους αστυνομους.

Στο πλευρο του ο μαφιοζος γητευτης ελαφιων ("Νονος Ι" & "ΙΙ", "Ο Ελαφοκυνηγος") John Cazale. Σιωπηρος στο μεγαλυτερο μερος της ταινιας, με μοναδικες στιγμες ερμηνειας, θα πεισει σαν ληστης με φοβιες, αποφασιστικοτητα και δειλια, ανθρωπια, μοναξια και πιστη φιλια. Η τελικη σκηνη ειναι το λιγοτερο συγκινητικη.

Ο Charles Durning ξεχωριζει στον ρολο του ντετεκτιβ (Det. Sgt. Eugene Moretti)που ειναι υπευθυνος διαχειρισης της ομηριας. Η κινησιολογια του ειναι αληθινη και πιστη στα λογια που βγαινουν απο το στομα του. Ο χαρακτηρας του εκφραζεται αψογα τοσο στα "διοικητικα" του καθηκοντα οσο και στα "διαπραγματευτικα" του. Μοναδικοι οι διαλλογοι με τον Πατσινο, εξω απο την τραπεζα - αναμεσα σε εκατονταδες αστυνομικους σε ενα αρκετα σουρεαλιστικο σκηνικο.

Ξεχωριζει αρκετα και ο Chris Sarandon στον ρολο του Leon Shermer. Εκφραζει την φοβια της κοινωνιας εκεινης της εποχης στο προσωπο των ομοφυλοφιλων. Φοβισμενη και λιτη μα προσεκτικη κινηση με εξαιρετικη αρθρωση και πειστικες εκφρασεις. Το "Αμερικανικο ονειρο" συνθλιβεται σε καθε λεξη που βγαινει απο τον Leon και ταυτοχρονα κτιζεται ενα συγχρονο δραμα.

Θα μπορουσα να γραψω 2-3 προτασεις για καθε ηθοποιο της ταινιας. Το συνολο ειναι πραγματικα εξαιρετικο και δεμμενο.

Η ταινια περιγραφει μεν μια ληστεια τραπεζης, αλλα γυρω απο αυτην - σιγα σιγα - εμφανιζονται σημαντικα ζητηματα του παρελθοντος (που ειναι ομως δυστυχως, επικαιρα ακομα και σημερα). Το λευκο πανι αποτελει ιδιαιτερο συμβολο επικοινωνιας ενω η ιδια η σχεση που αποκτουν οι ομηροι με τους ληστες, αποτελει ενα τελειο παραδειγμα ερμηνειας του Συνδρομου της Στοκχολμης.

Το γρηγορο χρημα, η εξαπατηση, η εμπιστοσυνη, η αδυναμια, η επιβολη, η διαπραγματευση, ο δολος, η απλοτητα, η βια, οι δολοφονιες, ο ερωτας, τα δογματα, οι φοβοι, το δραμα. Μια ταινια με πολλα μηνυματα. Μια ιδιαιτερη ταινια. Μια ταινια εξαιρεση.

Αξιζει να δειτε το εν λογω εργο για τις εκπληκτικες ερμηνειες, την ομαλη ροη της πλοκης, για τα μηνυματα εποχης που ομως ειναι "επικινδυνα" για πολλους ακομα και σημερα, και για τον Αλ Πατσινο, 8 χρονια πριν την μεγαλειωδη, ισαξια, ερμηνεια του ως Τονυ Μοντανα στον "Σημαδεμενο" (Scarface).

Παρεα ή χωρις, χαμπουργκερς ή πιτσα, μπυρα (για το γαμωτο), 2 ωρες και 9/10 για ενα διαμαντι του παρελθοντος, υπερ του 8,1/10 του IMDb.

edit: Ενα μικρο δειγμα του χιουμορ και της απλοϊκης τελειοτητας των διαλλογων:

Sonny: Kiss me.
Det. Sgt. Eugene Moretti: What?
Sonny: Kiss me. When I'm being fucked, I like to get kissed a lot.

Read More

Αχμετ, ο νεκρος τρομοκρατης 2 (video)

Ο Αχμετ, ο νεκρος τρομοκρατης, ξαναχτυπα με ελληνικους υποτιτλους χαρη στο kazani.gr

Απολαυστε τον!

(Οσοι εχετε κατεβασει το Jukebox Απριλιου θα ξεχωρισετε καποιες ατακες που εχουν συμπεριληφθει στο περιφημο mix που φτιαξαμε ως φορο τιμη στον υπεροχο αυτο, τρομοκρατη)

Read More

Vantage Point (2008)

Ο προεδρος των ΗΠΑ (William Hurt) βρισκεται στην Ισπανια για την συνοδο κατα της τρομοκρατιας. Ο Thomas Barnes (Dennis Quaid) & o Kent Taylor (Matthew Fox) ειναι οι 2 καλυτεροι απο την προσωπικη φρουρα του προεδρου. Ολα πηγαινουν στραβα οταν ο προεδρος πυροβολειται και σκαει μια βομβα σκοτωνοντας αρκετους πολιτες. Την αποπειρα την αναλαμβανει ενας τρομοκρατικος πυρηνας και ολα αποκτουν μια περιεργη τροπη καθως αναμεσα στους τρομοκρατες, βρισκονται κοντινα ατομα του προεδρου. Αρκετοι οι μαρτυρες της δολοφονικης αποπειρας και η ταινια θα διηγηθει την ιδια ιστορια απο τις δικες τους διαφορετικες ματιες.

Ειναι η πρωτη σκηνοθετικη αποπειρα μεγαλου μηκους του Pete Travis και αυτο δυστυχως φαινεται. Ενω η σκηνοθεσια εχει ορισμενα πολυ αξιολογα στοιχεια (γρηγορες σκηνες, ομορφες γωνιες ληψης, υπεροχα πλανα) αποτυγχανει πληρως να καλυψει τα κενα του σεναριου. Δυστυχως η ταινια ξεκινα υπεροχα και σου δινει την εντυπωση πως ειναι αρκετα αξιολογη, εξαιρουμενως της σκηνοθετικης προσεγγισης της αφηγησης των 8 διαφορετικων χαρακτηρων (αυτο το μπρος-πισω ηταν αποτυχημενα κουραστικο), ομως αντι να "απογειωθει" με ενα ομορφο και σοβαρο τελος - τα μηδενιζει ολα.Κυριως την νοημοσυνη μας. Θα συμφωνησω οχι με αυτους που ηθελαν να εχει μικροτερη διαρκεια η ταινια, αλλα με αυτους που θελουν ενα εντελως διαφορετικο τελος.

Η φωτογραφια ειναι καλη, τα εφε επισης και οι διαλογοι ειναι λιτοι και γρηγοροι. Τιποτα ομως δυστυχως δεν ειναι τοσο καλο ωστε να καλυψει τα πολλα κενα που εχει η ταινια, τοσο σε επιπεδο σεναριου οσο και σε επιπεδο σκηνοθεσιας.

Ερμηνευτικα ο Τζακ Μπαουερ, ο Σταλλονε και ο Μπαγκς Μπαννυ συνδυαζονται στο προσωπο του Dennis Quaid. Αυτος ο αθανατος, ζαλισμενος, αγρατζουνιστος και πιστος πρακτορας ασφαλειας δεν θυμιζει τιποτε απο τα παλια. Ειναι πολυ χειροτερος και αρκετα κουρασμενος. Δυστυχως η ερμηνεια του πεφτει θυμα του κακογραμμενου σεναριου και ο χαρακτηρας του εμφανιζεται απο την μια με προβληματα προσαρμογης (το μονο καλο ερμηνευτικα κομματι) και απο την αλλη σαν νεος Σβαρτζενεγκερ γινεται οδηγος ενος αυτοκινητου το οποιο συγκρουεται με ενα φορτηγο το οποιο το κολλαει στον τοιχο, αφου εχει ξανατρακαρει και εχει κανει 2-3 τετ-α-κε, και φυσικα βγαινει απο το αυτοκινητο (μεσω του παρμπριζ παρακαλω!) χωρις γρατζουνια και με την δυναμη να κυνηγησει τους κακους απο την αρχη..

Ο Μαθιου Φοξ (ο περιφημος Τζακ του Λοστ) θα πεισει μεν αλλα δεν θα σταματησει να σας θυμιζει την σειρα που πρωταγωνιστει δε.. Σε εναν μη απαιτητικο και αρκετα ευκολο ρολο χωρις κατι το ξεχωριστο.

Η κουκλιτσα Ayelet Ζurer στον ρολο της τρομοκρατισσας που πουλαει το αμορε της προς χαρη των βαθυτερων "τρομοκρατικων" της πεποιθησεων, θα πεισει τοσο στο κομματι που ειναι γλυκια και αθωα οσο και στο κομματι οπου εμφανιζεται δυναμικη, σκληρη και απανθρωπη.

Μου εκανε εντυπωση που δεχτηκε να παιξει σε αυτη την ταινια και ο υπερτατος Forest Whitaker. Απορω πραγματικα. Ειναι ισως ο καλυτερος και ο πιο καλογραμμενος χαρακτηρας της ταινιας, με ρολο κλειδι. Θα τον υποστηριξει και θα ξεφυγει απο τα ορια του, χαριζοντας μας μια εκπληκτικη ερμηνεια. Απολαυση πραγματικα.

Σαν μέγαιρα της τηλεορασης συμμετεχει και η Sigourney Weaver. Η πρωην κυνηγος Αλιεν, σε ενα ρολο που μαλλον της ταιριαζει (αν και μου πηρε λιγο να την συνηθισω με το νεο της "γερασμενο" λουκ). Καλη χωρις να εντυπωσιαζει. Προσθετει κατι στο συνολο.

Ξεχωρισε ο συμπαθητικος Said Taghmaoui στον ρολο του αρχιμαστορα τρομοκρατη. Τιμησε αρκετα το καλοδουλεμενο σεναριακα σχεδιο δολοφονιας-απαγωγης του προεδρου και εντυπωσιασε με τις εναλλαγες του χαρακτηρα του. Θα πεισει και θα δεσει με το συνολο αλλα και το σεναριο (τουλαχιστον στο καλο μερος του).

Θα ηθελα περισσοτερη σοκολατενια Zoe Saldana!

Μια ακομα ταινια που απο την μια σου προκαλει ευχαριστηση, απο την αλλη θες να κλεισεις την τηλεοραση σου. Ειναι πραγματικα μεγαλο κριμα γιατι λιγο πριν μπλεχτουν ολοι οι χαρακτηρες, προς το τελος, η ταινια ηταν πραγματικα ενδιαφερουσα παρ'ολο τα σκηνοθετικα κουραστικα μπρος πισω που μαλλον ειχαν στοχο να προσφερουν κατι καινουριο αλλα στην ουσια απετυχαν πληρως. Το τελος λοιπον της ταινιας, αλλα και καποια στοιχεια στην διαρκεια της, θα προκαλεσουν την νοημοσυνη σας.

Οι τρομοκρατες που εχουν ηδη σκοτωσει δεκαδες αθωους, γυναικες και παιδια, θα συγκινηθουν απο ενα μικρο κοριτσακι και θα αυτοθυσιαστουν για να το σωσουν (???) ενω ο ηρωικος μεσηλικας, κακο αντιγραφο του Κλιντον, Προεδρος των ΗΠΑ θα ξεβιδωσει κομματι απο ενα κρεβατι ασθενοφορου και θα ακινητοποιησει τον τρομοκρατη συνοδηγο εχοντας ομως ηδη στο αιμα του αρκετο αναισθητικο για βοδι ολακερο.. Η τελευταια δε συνομιλια του Τζακ Μπαουερ, φυλακα ηθελα να πω, με τον Προεδρο ειναι ολα τα δολλαρια..

Οχι αλλο ατσαλακωτοι ηρωες! Οχι αλλοι ηρωικοι Ραμπο-ικοι προεδροι των ΗΠΑ! Ελεος..

Μεγαλο κριμα για μια αρκετα υποσχομενη πρωτη ταινια του Τραβις. Θα περιμενω την επομενη του ομως με περιεργεια.

Για φιλους, αμερικανοφιλους και μη, με φαγητο, ανοικτα παραθυρα και αναψυκτικα, μια Χολυγουντιανη υπερπαραγωγη των 20εκ. ευρω που γυριστηκε οχι στην Ισπανια (φυσικα) αλλα στο γειτονικο Μεξικο. Δεν θα καταφερει να ξεφυγει απο την μετριοτητα καθως παταει γερα μεσα στο αμμωδες 5,5/10 κατα την ταπεινη αποψη μου (εν μεσω της μειωμενης νοημοσυνης επειτα απο την προβολη ετουτης της ταινιας), μακρια απο το 6,8/10 του IMDb.

Read More

Metallica new album @ September 2008?

Οι Metallica δημιουργησαν ενα ολοκαινουριο site για την προωθηση του νεου τους αλμπουμ ωστε να προσφερουν στους οπαδους τους την ευκαιρια να "δοκιμασουν το νεο αλμπουμ πριν ολοκληρωθει".

Ελεξτε το νεο site εδω.

Ο drummer Lars Ulrich προσφατα ανακοινωσε πως το αλμπουμ που ακολουθει το St. Anger του 2003, θα κυκλοφορησει αυτον τον Σεπτεμβρη!

Το συγκροτημα ηχογραφει στο Los Angeles με τον παραγωγο Rick Rubin.

Μιλωντας στον τραγουδιστη των Iron Maiden, Bruce Dickinson στην εκπομπη του τελευταιου στο BBC στις 7 Μαρτιου, ο Ulrich ειπε πως "τωρα τελειωνουμε τον δισκο, εχουμε ακομα 6 βδομαδες και πρεπει να κυκλοφορησει τον Σεπτεμβρη, αυτη ειναι η ιδεα."

Προσθεσε πως "Μου αρεσει οτι εχω ακουσει μεχρι στιγμης. Δεν ειμαι απο τους μεγαλους πωλητες "νεων δισκων" και δεν θα πω οτι ειναι το καλυτερο πραγμα που εχουμε κανει μεχρι σημερα και αλλες μαλακιες σαν αυτο".

"Μου αρεσε πολυ και ειμαι απο τους πιο σκληρους κριτες των Metallica. Μεχρι στιγμης αισθανομαι πολυ καλα αλλα υπαρχει πολυς χρονος για να το καταστρεψουμε, οποτε ας δουμε τι θα γινει".

Παρομοια λογια ειπε ο Lars και στο περιοδικο Revolver (οτι το νεο αλμπουμ ειναι πολυ πιο δυναμικο και ευρυ απο τα προηγουμενα προσθετοντας οτι υπαρχουν HEAVY, γρηγορα, τρελα στοιχεια με καποια αργα μερη και μουσικες μιξεις). Τονισε ομως πως το νεο αλμπουμ εχει περισσοτερα κοινα με την metal σκηνη της δεκαετιας του 80 παρα με το St. Anger & το Load.

Τελος αποκαλυψε πως ο παραγωγος Rick Rubin, δουλευοντας με το συγκροτημα για πρωτη φορα, ηθελε απο τα μελη να χρησιμοποιουν κλασσικους ηχους απο το Ride The Lightning & Master of Puppets σαν πηγη εμπνευσης για τα νεα τραγουδια.

(πηγη: Blabbermouth.net)

Read More

The Hunting Party (2007)

Ενας νεαρος δημοσιογραφος (υιος αντιπροεδρου μεγαλου καναλιου), ενας πετυχημενος καμεραμαν και ενας "πρωην επιτυχημενος" πολεμικος ανταποκριτης ενωνονται χωρις εγκριση σε μια πρωτακουστη "αποστολη" να βρουν τον μεγα εγκληματια πολεμου στην Βοσνια. Οταν, λανθασμενα, τους περασουν για πρακτορες της CIA, τοτε θα μπλεχτουν σε ενα εντονο κυνηγητο.

Ο Richard Sheppard (σκηνοθετης & σεναριογραφος) εμπνευσμενος απο μια αληθινη ιστορια οπως αυτη δημοσιευτηκε στο περιοδικο Esquire, δημιουργει μια αρκετα δεμενη ταινια με αρκετες ομως ιστορικες ανακριβειες (πχ την περιοδο που πηγαινουν οι ηρωες στην Βοσνια -2000- δεν θα επρεπε να υπαρχουν κυανομπερεδες των Ηνωμενων Εθνων καθως τα Η.Ε. παρεδωσαν την ηγεσια στο ΝΑΤΟ απο το 1995).

Εαν ξεπερασουμε το γεγονος οτι η ταινια αυτη κουβαλα την Αμερικανικη προπαγανδα εναντιον των Σερβων (περιοδος 1995-2000), αγνοησουμε καποια στοιχεια που θα μας εκνευρισουν και αφαιρεσουμε τον πολιτικο μανδυα απο πανω της, τοτε θα καταληξουμε στα παρακατω.

Η σκηνοθεσια ειναι αρκετα προσεγμενη και δεν θα κουρασει καθολου. Καταφερνει με εναν σοβαρο τροπο να "αφηγηθει" στον θεατη την ιστορια χωρις ομως να μειωσει τις σκηνες με δραση, ή την αγωνια αγκαλιαζοντας το γενικοτερο δραμα του πολεμου αλλα και αυτο του κεντρικου ηρωα. Εξαιρετικες οι γωνιες ληψης αλλα και η "βρωμια" ως καταλοιπο του παρελθοντος. Ξεχωριζει η τελικη σκηνη με τον κυνηγο, και αλλοτε αρχοντα του τρομου των Βαλκανιων με το παρατσουκλι "Η Αλεπου" (καθως του αρεσε να κυνηγα αλεπουδες), να τρεχει για την ζωη του σαν μια αλεπου, μακρια απο τους κυνηγους του. Η φωτογραφια ειναι πολυ καλη και ιδανικη για τα πανεμορφα πρασινα τοπια αλλα και για τις σκοτεινες σκηνες. Το μακιγιαζ εχει ιδιαιτερη θεση ιδιαιτερως στην σκηνη οπου ο ηρωας βλεπει την νεκρη εγγυο γυναικα του.

Οι διαλλογοι ειναι εκπληκτικοι με αρκετη δοση χιουμορ. Καταφερνουν να ειναι σοβαροι στις επιμαχες σκηνες ομως μεταξυ των ηρωων γινομαστε μαρτυρες μιας ευχαριστης παρεας με ελευθερες αλλα και καυστικες ατακες. Ξεχωριζουν αυτες του κυανομπερε "αξιωματικου" των Η.Ε.

Ο Ριχαρδος Γκιρ (Richard Gere) στον ρολο του ξοφλημενου ανταποκριτη, ομολογω οτι με ξαφνιασε. Απο ζεν πρεμιερ, σοβαρευει και ανταποκρινεται σε εναν απαιτητικο ρολο. Ειναι ομορφες και ενδιαφερουσες οι εναλλαγες του χαρακτηρα του απο κορυφαιος δημοσιογραφος σε ξοφλημενο που βγαζει ρεπορταζ για τριτοκοσμικες χωρες (καπως πρεπει να βγαλει το ψωμακι του) και ξανα σε κορυφαιο δημοσιογραφο χωρις ποτε να χασει το παθος του και την διψα για την "ειδηση" παρασυροντας και τους υπολοιπους στον αγωνα του. Πειθει και στο δραματικο μερος του σεναριου σαν ανδρας που χανει την αγαπημενη κυοφορουσα γυναικα του. Δενει καταπληκτικα με τον αποκατω κυριο.

Ο Terrence Howard (θα τον δουμε και στο Iron Man) στον ρολο του ριψοκινδυνου καμεραμαν και κολλητου του Γκιρ ο οποιος ξεφευγει απο το πεδιο μαχης και καταληγει στα σαλονια των μεγαλων καναλιων με επιτυχια, γυναικες και καλυτερο μισθο. Τα φερνει η μοιρα ομως και καταληγει ξανα πισω απο εκει που ξεκινησε. Η μεταβαση αυτη θα πεισει και θα φανει στην ερμηνεια του. Ερωτευμενος με λαγνη ομορφη γυναικα (που κανει διακοπες στην Ελλαδα παρακαλω!) θα θυσιασει την καλοπεραση για το μικροβιο που και αυτος εχει μεσα του. Αποτελει υπεροχο διδυμο με τον Γκιρ αλλα και με τον πιτσιρικα της παρεας.

Ο τηλεοπτικος εφηβος Jesse Eisenberg στον ρολο του γιου του αντιπροεδρου του μεγαλου καναλιου οπου δουλευει ο καμεραμαν (οπως και ο ανταποκριτης). Αποφοιτος του Χαρβαρντ θα πεισει με τις καλοστημενες ατακες του αλλα και τα ζεστα αστεια του. Δενει καταπληκτικα με τους 2 ηρωες τοσο σε επιπεδο διαλογων αλλα και σε επιπεδο ερμηνειας.

Πολυ καλογραμμενοι και οι 3 χαρακτηρες.

Η συγκεκριμενη ταινια, οπως και αρκετες αλλες που εχουν ως επικεντρο τα Βαλκανια, εχει ξεσηκωσει τους αδελφους Σερβους και Βοσνιους. Στον αντιποδα οι Αμερικανοι θεατες που φυσικα δεν ειναι ικανοι να κατανοησουν το περιβαλλον στην Χερσονησο του Αιμου.

Σας συμβουλευω, αν αποφασισετε να αφιερωσετε 101 λεπτα απο τον χρονο σας, να αποφορτιστειτε πληρως απο τις πολιτικες και εθνικες πεποιθησεις σας. Δειτε την ταινια με ανοικτα ματια, και οχι με ανοικτα μυαλα, και αφηστε την να σας παρασυρει στο ταξιδι των ηρωων. Θα χορτασετε πανεμορφα τοπια, θα προβληματιστειτε με την φρικη του πολεμου και θα θυμωσετε με τα παγκοσμια πολιτικα παιχνιδια της Ευρωπαικης Ενωσης, των Ηνωμενων Εθνων, του ΝΑΤΟ και της "καλης" Αμερικης (μεσω της CIA).

Η ιστορια αφορα την προσωπικη αναζητηση 5 δημοσιογραφων (αληθινη ιστορια) για τον "εγκληματια πολεμου" Radovan Karadzic. Η ταινια ομως, πιστη στο Χολυγουντ, ειναι αρκετα πιο αναλαφρη απο την πραγματικοτητα οποτε δεν θα εχετε προβληματα δυσπεψιας.

Σιγουρα ταινια για παρεα, αξιζοντας το 7/10 - επικινδυνα κοντα στο αιματηρο και γεματο κοντρες 7,1/10 του IMDb - μακρια απο παρομοιες μετριοτητες αλλα επισης μακρια και απο τα αριστουργηματα του παρελθοντος.

Read More

The Bank Job (2008)

Βασισμενη στην αληθινη ιστορια της ληστειας τραπεζας στην Baker Street το 1971, η οποια αποκρυφθηκε για σχεδον 30 χρονια επειτα απο εντολη της κυβερνησης. Η ταινια πραγματευεται την αληθινη υποθεση και μας δειχνει πως μια απο τις μεγαλυτερες ληστειες στην ιστορια της Μ. Βρετανιας οχι μονο δεν κατελειξε σε καποια συλληψη αλλα ουτε και τα λεφτα ανευρεθησαν ποτε..

Μεγαλο χασμουρητο. Η προσπαθεια του Roger Donaldson (σκηνοθετη) να αναδειξει αυτην την σημαντικη ιστορια μεσω της μεγαλης οθονης, καταληγει σε μια ανιαρη αντιγραφη του Ocean (11, 12, 13..) με κλισε ατακες, αργους ρυθμους και προβλεπομενες σκηνες.

Η σκηνοθεσια ειναι αρχικως ενδιαφερουσα, καθως ειναι πιστη (οπως και η φωτογραφια) στην εποχη που λαμβανει χωρα η πλοκη, δεκαετια 70s, αλλα με εναν μαγικο τροπο αρχιζει και κατρακυλα χωρις σταματημο. Η αληθεια ειναι πως με κουρασε αρκετα.

Η φωτογραφια ακολουθει την σκηνοθεσια ενω τα εφε ειναι μετριου επιπεδου. Οι διαλογοι ειναι χαζοι και περιττοι σε καποιες σκηνες, σοβαροι και εκτος τοπου σε καποιες αλλες (εξαιρεση οι σκηνες οπου πρωταγωνιστει ο πολυ καλος Peter Bowles).

Ερμηνευτικα δεν ξεχωρισε καποιος. Ο Jason Statham στον ρολο του εγκεφαλου της ληστειας ειναι μακρια απο τις δυναμικες του παρουσιες. Εχει ομως καταπληκτικη προφορα η οποια ταιριαζει στο κλιμα της ταινιας αλλα και στην περιττη σοβαροτητα του χαρακτηρα του (αν και ορισμενες στιγμες ξεχνιεται..). Ειναι τοσο περιττη οσο ειναι και η οικογενεια του χαρακτηρα του (καθως δεν δινεται καθολου βαρος ουτε στο παιδι ουτε και στην γυναικα του..).

Η πανεμορφη πρων Ελληνιδα ("Τροια") Saffron Burrows, χρησιμοποιει τα προσοντα της για να πεισει. Και το καταφερνει σαν την πονηρη γυναικα που εμπλεκει ανυποψιαστους (οχι και τοσο) ανδρες γυρω απο ενα παιχνιδι οπου ο κυνηγημενος καταληγει κυνηγος.

Αυτος που μου αρεσε ηταν ο γραφικοτατος Peter Bowles στον ρολο του μαφιοζου (πληρωμη αστυνομικων, μπουρδελα κτλ κτλ κτλ). Η φυσιογνωμια του αλλα και η εκφραστικοτητα του ξεχωρισαν αρκετα, με αποκορυφωμα ισως τις τηλεφωνικες του συνομιλιες. Ξεχωριστη και η τελευταια του σκηνη οπου ο "ξεπεσμος" ειναι ερμηνευτικα δυνατος.

Γενικα η ταινια αποτυγχανει να μας βαλει πληρως στο κλιμα της ληστειας καθως επιμενει, δυστυχως, να αντιγραφει (και οχι να μιμειται) την τριλογια του Ocean. Ο Statham, αν και θα μου αρεσε να τον δω σε σοβαρους και ερμηνευτικα απαιτητικους ρολους, δεν θα πεισει σαν νεος George Clooney - δεν εχει και την αντιστοιχη ομαδα αλλωστε.

Ξεχωριζουν τα εκπληκτικα και πανεμορφα κλασσικα αυτοκινητα της ταινιας. Δυστυχως ομως δεν θα δουμε κανενα τους σε καποια "ενδιαφερουσα" σκηνη. Κλεβουν ομως την παρασταση..

Θα κουρασει και σιγουρα δεν θα αξιζει τα 8 ευρω του σινεμα.

Για προβολη κατ' οικον, με παρεα (για να μην βαρεθειτε ευκολα) και το βιβλιο Cambridge στο πλευρο σας για εκμαθηση προφορας. Μακρια απο το 7,8/10 του IMDb, προσωπικα δεν θα τολμουσα παραπανω απο 5,5/10.

edit: Στα κρυμμενα της ταινιας, η συμμετοχη του Mick Jagger (The Rolling Stones) και του Pete Townsend (The Who) σε μικρους ρολους οπου χρειαζεται η παρατηρητικοτητα σας για να τους εντοπισετε.

Read More

Caché (2005)

Ενας οικογενειαρχης, παρουσιαστης τηλεοπτικης εκπομπης για το βιβλιο, λαμβανει μεσω ταχυδρομειου καποια περιεργα βιντεο και καποιες "παιδικα φτιαγμενες" ανησυχητικες ζωγραφιες. Ενω νοιωθει την οικογενεια του να απειλειται, και εχοντας την αστυνομια να παραμενει στην απραξια, ενα τρομερο μυστικο ξεθαβεται απο το παρελθον του..

Οπως και με τις προηγουμενες παρουσιασεις, θα προσπαθησω να ξεχασω οτι αυτη η ταινια εχει κερδισει 21 βραβεια και εχει προταθει για αλλα 22 μεχρι σημερα (!!!!!).

Ο Ευρωπαικος κινηματογραφος εχει μια μοναδικοτητα σε συγκριση με το μπασταρδο μακρινο ξαδελφο του, το Χολυγουντ. Ιδιαιτερα ο Γαλλικος κινηματογραφος, τα τελευταια χρονια γνωριζει μια πρωτογνωρη ανθιση με πραγματικα αριστουργηματα επι της μεγαλης οθονης. Οντας φαν λοιπον των Γαλλων (και των Γαλλιδων), σας παρουσιαζω το Cache.

Ο Michael Haneke, σκηνοθετης και σεναριογραφος, σε μια απο τις καλυτερες δημιουργιες της καριερας του. Το σεναριο απο μονο του αξιζει ιδιαιτερης προσοχης και μνειας. Η σκηνοθεσια ειναι αριστουργηματικη. Στα ανεκπαιδευτα ματια που εχουν συνηθισει την γρηγορη δραση, το μπολικο αιμα, το "σασπενς" και τα λοιπα Αμερικανικα πονηματα (με εμφαση στον πονο), θα φανει αργη και κουραστικη. Ομως ειναι ιδανικη γιατι σε συνδυασμο με τις ερμηνειες των πρωταγωνιστων που θα δουμε παρακατω, τραβαει τον θεατη απο τον καναπε και τον τοποθετει ακριβως μεσα στο σκηνικο, παρεα με τους ηρωες της ταινιας. Ο Χανεκε επιμενει στην χρησιμοποιηση σταθερου καδρου στην πλειοψηφια των σκηνων, εχοντας τους ηθοποιους να μπαινουν σε αυτο χωρις την καμερα να τους ακολουθει. Αρκετα ενδιαφερον και σε αντιθεση με τις περιφημες βιντεοκασετες που χρησιμοποιουν την μεθοδο της καμερας "που αντικαθιστα τα ματια" (οπως πχ στο προσφατο Cloverfield, στο Blair Witch Project κτλ). Οι εναλλαγες σκηνων ειναι τολμηρες και οχι παντα ομαλες, κατι που συμβαλλει στην μοναδικοτητα της σκηνοθετικης προσεγγισης.

Την ιδια στιγμη, οι διαλογοι ειναι σοβαροι, καθημερινοι και ιδανικοι ενω η φωτογραφια υποστηριζει την σκηνοθεσια χωρις ανουσια και περιττα στοιχεια. Ξεχωριστη ειναι και η ηχοληψια που δεν αφηνει να πεσει καρφιτσα χωρις να ακουστει, με καποιες τολμηρες "παρατυπιες" (πχ διαλογος εντος αυτοκινητου). Η σκηνογραφια τελος, ειναι απλα μοναδικη καταφερνοντας να τονισει τα στοιχεια της Παριζιανικης κουλτουριακης μεσοαστικης οικογενειας (πχ η τραπεζαρια & η βιβλιοθηκη ειναι απιστευτες!)

Ο μοναδικος και αγαπημενος ηθοποιος Daniel Auteuil στον ρολο του Georges Laurent. Υποστηριζει τον καλογραμμενο χαρακτηρα του τοσο σαν τηλεοπτικος "σταρ" οσο και σαν πατερας, συζυγος, ανδρας με παρελθον, μεσοαστος πρωτευουσιανος και κυριως, ανθρωπος. Η ηρεμια πριν την καταιγιδα, οι τρομακτικοι εφιαλτες πριν την αποκαλυψη της αληθειας, η αγωνια και οι ενοχες, η κοντρα μα ταυτοχρονα και η αναγκη της συζυγου του, ο προβληματικος υιος του, ο κοσμος γυρος του, ολα εκφραζονται μεσω της κινησιολογιας, της εκφραστικοτητας και κυριως της φωνης του υπεροχου αυτου ηθοποιου. Οχι μονο πειθει, αλλα ανεβαζει την ταινια σε αλλα επιπεδα.

Στο πλευρο του, η παντα γοητευτικη Juliette Binoche στον ρολο της Anne, γυναικας του Georges. Η ομορφια δεν θα κερδισει τον αγωνα αυτη την φορα. Η Μπινος υποστηριζει εναν "βρωμικο" ανθρωπινο χαρακτηρα. Η αγωνια και ο φοβος υποκινουν την φωνη, το προσωπο, την ερμηνεια. Η αναγκη για καθησυχασμο, η αγωνια για το παιδι τους, η λυτρωση. Θα πεισει και θα σταθει ανταξια στο πλευρο του Οτειγ.

Ξεχωρισε επισης, για τα λιγα λεπτα συμμετοχης, η Anne Girardot στον ρολο της μητερας του Georges σε εναν εκπληκτικο διαλλογο με τον Οτειγ, που ο Χανεκε αριστουργηματικα σκηνοθετει. Αξιζει να παρατηρησετε τις εκφρασεις του προσωπου της και τα λογια που βγαινουν απο το γερασμενο λαρυγγι της.

Καλος, αν και παιδι για μπατσες, ο Lester Makedonsky (δεν πιστευω να θελετε το επωνυμο του γραμμενο στα Ελληνικα ε?!). Εφηβος με ανησυχιες, ζηλια για την μητερα του στα προθυρα οιδιποδειου συμπλεγματος, σεβασμος του πατερα, πρωτοι ερωτες, σκασιμο απο το σπιτι. Μια εφηβικη και λιτη ερμηνεια, ενα προβληματικο παιδι που τοποθετειται μοναδικα στο συνολο του σεναριου.

Ο Χανεκε δεν θα ασχοληθει ιδιαιτερα με το μυστηριo που ο ιδιος δημιουργει. Δεν θα μαθουμε ποιος και γιατι. Το μυστηριο θα "χρησιμοποιηθει" ωστε να κρατηθει ο θεατης σε εγρηγορση. Να βρεθουμε μεσα στο καδρο, διπλα στους ηρωες, να δουμε με τα ιδια μας τα ματια. Το προβλημα του ρατσισμου, της φτωχιας, της ξενοφοβιας, του εθνικισμου, της συγχρονης αποξενωσης, των γρηγορων ρυθμων (ποσο εκτιμησα τις αργες ληψεις!), της τηλεορασης, της ιδιας της κοινωνιας.

Μην φοβηθειτε να τολμησετε να αφιερωσετε 117 λεπτα απο τον χρονο σας. Μην κουραστειτε να σκεφθειτε. Μην κολλησετε στο μυστηριο. Ανοιξετε τα ματια και τα αυτια, μα κυριως το μυαλο σας και απολαυσετε μια σημαντικη ματια στην κοινωνια με ηχηρα - αηχα μηνυματα.

Οι χρηστες του IMDb το αξιολογουν με 7,3/10. Για μπυρα και οικογενειακη μαζωξη, θεωρω πως ειναι αξια του 7/10, ολιγον κοντα του αριστουργηματος και αρκετως απομακρυσμενη απο τις λοιπες μετριοτητες της 7ης τεχνης.

Read More

Metallica in Bulgaria & Turkey 2008 (+ new album)

Οσοι παρευρεθησαν στην Μαλακασα στα πλαισια του Rockwave Festival, το προηγουμενο καλοκαιρι αλλα ιδιως αυτοι που δεν καταφεραν να απολαυσουν τους Metallica (Orion, Orion εισαι εδω?) εχουν 2 καλες ευκαιριες το προσεχες καλοκαιρι.

Οι Metallica, που επελεξαν (οι ιδιοι παρακαλω!) τους Down και τους καφρους The Sword σαν support acts, θα τρανταξουν τα θεμελια της γειτονικης Σόφιας (Βουλγαρια) στις 25 Ιουλιου και της Κωνσταντινουπολης στις 27 Ιουλιου, στο δευτερο σκελος της περιοδειας τους (αναλυτικα στο livemetallica.com).

Τα παλικαρια, που τις ημερες αυτες απολαμβανουν ενα ολιγοημερο διαλειμμα απο τις ηχογραφησεις, επιστρεφουν στην δισκογραφια εντος του χρονου με ενα αλμπουμ που, οπως ανεφερε χαρακτηριστικα ο Lars Ulrich, θυμιζει εποχες "δεκαετιας που αρχιζει απο 8" (80s).

Αντε να δουμε λοιπον τι μας περιμενει στο μελλον. Αν κρινουμε απο την Μαλακασα παντως, τα αγορια κατεχουν ακομα την τεχνη!

edit: Η πρωτη φωτογραφια ειναι απο το Rockwave 07 και η δευτερη απο τις διακοπες του James Hetfield στην Χαβαη πριν λιγες ημερες.

Read More

El Greco (2007)

Προσπαθεια απεικονισης της ζωης του Δομηνικου Θεοτοκοπουλου, γνωστου και ως Ελ Γκρεκο. Απο την μαχομενη Κρητη, στην πιεστικη Ιταλια μεσα απο μια πονεμενη και δημιουργικη πορεια του γνωστου Ελληνα ζωγραφου. Η αγαπη και το μισος, η ζωη και ο θανατος οδηγουν στην Ισπανια οπου και θα βρεθει αντιμετωπος με την Ιερα Εξεταση.

Ειδα επιτηδες τουτη την ταινια αρκετο καιρο απο την προβολη της στους Ελληνικους κινηματογραφους. Τοσο τα τηλεοπτικα καναλια, οι εφημεριδες και το ραδιοφωνο την ειχαν επιφορτισει με πομπωδεις τιτλους και "αριστουργηματικες" κριτικες. Στην προσπαθεια μου να δω την ταινια για αυτο που ειναι, και οχι για αυτο που την προωθουν, αποφασισα την αναβολη της προβολης για καποιο ευλογο χρονικο διαστημα.

Μεχρι να φτασει το σημερινο βραδυ.

Η σκηνοθεσια του Γιαννη Σμαραγδη ειναι αργη. Πολυ αργη και σε αυτο δεν βοηθα η αφηγηση που αγκαλιαζει αρκετες σκηνες. Στα 120 λεπτα του εργου, πιστευα οτι ειχαν περασει τουλαχιστον 3 ωρες. Αυτο οφειλεται κυριως στο γεγονος οτι ο Σμαραγδης εστιαζει υπερβολικα στα προσωπα των ηθοποιων, στις εκφρασεις και στις κινησεις των, πανω στα οποια στηριζεται ολοκληρη η εξελιξη της πλοκης.

Ο διαλογος ειναι λιτος και λιγος. Ειναι δε αστειος (δυστυχως με την αρνητικη εννοια και οχι την Αριστοφανικη) σε αρκετες περιπτωσεις καθως η προσπαθεια "σοβαροφανειας" του καταληγει σε κωμικοτραγικες προτασεις που ακουγονται ακομα χειροτερα απο τις ανεκπαιδευτες εις την αγγλικην φωνες των Ελληνων ηθοποιων. Σε ορισμενες ομως περιπτωσεις ο διαλογος ειναι αρκετα σοβαρος και επιβλητικος θυμιζοντας (και οχι μονο) τον μεγιστο Καζαντζακη..

Η πλοκη εχει αρκετα κενα τα οποια η σκηνοθεσια δεν διορθωνει αφηνοντας αρκετες "ακαλυπτες" σκηνες. Εαν το προσπερασουμε αυτο, φτανουμε στην εκπληκτικη φωτογραφια του Αρη Σταυρου που ειναι σχεδον αψεγαδιαστη τοσο στις σκοτεινες με φοντο την φωτια σκηνες, οσο και στα γεματα χρωματα δωματια, καμβαδες και στολες. Κρατωντας το τελευταιο, ειναι δικαιο να υπογραμμισω την αρκετα καλη δουλεια στο τομεα των κουστουμιων.

Με βαση τα παραπανω φτανουμε στην ερμηνεια του Nick Ashdon (Ελ Γκρεκο). Δεν ξερω γιατι, αλλα ξενο ηθοποιο να υποδυεται Ελληνα ηρωα με συνεπεια, σοβαροτητα και σεβασμο, δεν μπορω να θυμηθω αλλον απο τον κυριο Anthony Quinn. Δυστυχως, συγκρινοντας τους 2 ηθοποιους, ο Nick Ashdon υποσκιαζεται απο το βουνο του πρωτου. Δεν ειναι ομως και δικαια η συγκριση καθως ο ρολος του Ζορμπα ηταν αρκετα πιο απαιτητικος. Συγκεκριμενα, ο Ashdon ειναι μεν σοβαρος και καλοστημμενος στις περισσοτερες σκηνες, εχοντας εκπληκτικη παρουσια και εκφραστικοτητα. Αποτυγχανει ομως να βγαλει αυτο το "κατι" που κρυβουν οι Κρητες και οι Ελληνες γενικοτερα. Την χαρα και την λυπη γυρω απο εναν χορο για παραδειγμα.

Κατι το οποιο οχι μονο κατεχει, αλλα διδασκει ο μεγιστος (ελαφρυ το χωμα του) Σωτηρης Μουστακας. Στον μικρο ρολο του Ιταλου ζωγραφου, πρωτου δασκαλου του Ελ Γκρεκο, Τιτιανο. Σε τοσα λιγα λεπτα, καταφερνει και ξεχωριζει ερμηνευτικα απο το υπολοιπο καστ. Θα λειψει σιγουρα στο μελλον, αυτο το ειδος ηθοποιων που σβηνει σιγα σιγα..

Μια που πιασαμε τους Ελληνες, στον ρολο της πρωτης αγαπημενης του "Ελληνα", ειναι η σαγηνευτικη Δημητρα Ματσουκα που ισως θα πρεπει καποτε να το παρει αποφαση πως το "ποιοτικο" δεν της ταιριαζει. Αποτυγχανει να αναδειξει το δραμα του ρολου της ενω η τελευταια και ισως πιο σημαντικη σκηνη της, με μια δοση υπερβολικης σιγουριας, καταληγει σε μια εκτος τοπου και χρονου ερμηνεια. θα ηθελα να την δω πιο βρωμικη, πιο ανθρωπινη και αρκετα πιο ελευθερη στο συνολο της.

Ο Λακης Λαζοπουλος στον ρολο του Νικολο, πιστου ακολουθου του Γκρεκο με μια βαρια υποσχεση στην πλατη του, με λιγα λογια στον ρολο του αλλα με καποιες εντονες σκηνες (ιδιως η τελευταια του).

Μου αρεσε και ο Γιωργος Χαραλαμπιδης στον ρολο του πατερα του Γκρεκο. Γνησιος ανταρτης και πιστος στο κρητικο του χαρακτηρα του.

Συμμετειχαν και ο Λουδοβικος των Ανωγειων (ως τροβαδουρος.. τι αλλο?!), ο υπερτατος Ψαραντωνης (αδελφος του Ψαρανικου, ή αλλιως Νικου Ξυλουρη) με την μαγευτικη λυρα του, η Ντινα Κωνστα (σε εναν μουγκο ρολο), ο Γιωργος Χριστοδουλου (που επεισε στον ρολο του), ο Τασος Παλαντζιδης (που αφησε το μαγικο ταξι του για λιγο) και αλλοι πολλοι.

Για το τελος κρατησα τον Juan Diego Botto ή αλλιως τον καποτε παπα και νυν μεγα Εξεταστη της Ιερας Εξετασης ονοματι Nino de Guevara. Μια φιλικη σχεση που γεννιεται οταν ο Ισπανος παπας βλεπει αγγελους γυρω απο τον Ελ Γκρεκο οταν ζωγραφιζει. Μια αγωνιωδης προσπαθεια να μεινει πιστος στα καθηκοντα της Ιερας Εξετασης, να προοδευσει ριχνοντας στην πυρα εκατονταδες αθωους. Παντα ομως καιει τον Γκεβαρα, ενα ουσιωδες ερωτημα. Αυτος ο τολμηρος Ελληνας ζωγραφος, ευλογημενος απο τους αγγελους, που αιρετικα μετατρεπει ανθρωπους του δρομου σε Αγιους μεσω ενος καμβα, πως βλεπει αραγε τον Ισπανο εξεταστη? Ειναι και αυτος ενας αγιος? Ο Juan Diego Botto ειναι απολαυστικος. Ο χαρακτηρας του ειναι καλογραμμενος και η μεταβαση απο τον φιλικο παπα, στον εχθρικο Εξεταστη, απο την φιλια στα ορια του κορτε σε ενα παιχνιδι σκακιου με τον Ελληνα ζωγραφο, πειθει. Ζεστος και φιλικος, σκληρος ψυχρος και απανθρωπος. Καταφερνει και τα μοιραζει ισοποσα στον χαρακτηρα του και για αυτο ισως αποτελει και εναν απο τους σημαντικους λογους να δει καποιος αυτη την ταινια.

Σαν υστερογραφο, η ερμηνεια της Laia Marull στον ρολο της δευτερης αγαπημενης του Ελ Γκρεκο καθως και μητερα του γιου του, Jeronima De las Cuevas. Αρκετα δραματικη, ντροπαλη στην αρχη, σκληρη και "μητερα" στο τελος αλλα παντα ερωτευμενη με τον πεισματαρη Ελληνα. Επεισε και ξεχωρισε σαν γυναικεια ερμηνεια.

Μου αρεσε η Ελληνικη, Ιταλικη και Ισπανικη γλωσσα του εργου. Με κουρασε η επιμονη στην Αγγλικη.

Σιγουρα δεν ειναι η πιο καλη Ελληνικη παραγωγη ολων των εποχων οπως πολυδιαφημιστηκε. Σιγουρα δεν ειναι η πιο καλη Ελληνικη ταινια.

Ομως αξιζει την προσοχη σας, οχι για να μαθετε κατι για τον Ελ Γκρεκο - δεν θα μαθετε καθως η ταινια εμβαθυνει στα εργα του Δομηνικου Θεοτοκοπουλου και στην σημασια των οσο αφηνει μια ακριδα το αποτυπωμα της πανω σε τσιμεντο - αλλα, για να απολαυσετε καποιες αρκετα καλες σκηνες, καποιες υπεροχες ερμηνειες, την μικρης διαρκειας εκπληκτικη Κρητη, την υπεροχη φωτογραφια και για να τιμησετε τον Σωτηρη Μουστακα στο τελευταιο εργο της ζωης του.

Με παρεα ζωγραφους και ποιητες, θρησκευομενους και βλασφημους. Κρασι κοκκινο για το 6,5/10 που αξιζει η ταινια κατα την ταπεινοτατη γνωμη μου.

Read More

Battlestar Galactica (2004-09)

Η αγαπημενη sci-fi σειρα Battlestar Galactica επανερχεται με τον 4ο κυκλο επεισοδιων, αγγιζοντας τις 31 υποψηφιοτητες για βραβεια.

Το πρωτο επεισοδιο προβληθηκε αυτη την εβδομαδα στην Αμερικανικη τηλεοραση και κυκλοφορησε στα γνωστα ελληνικα μαγαζια, ακομα και σε HD ποιοτητα με 6καναλο ηχο παρακαλω!

Η 4η σαιζον που ειναι και η τελευταια, θα ολοκληρωθει σε 20 επεισοδια ενω το φιναλε αναμενεται στις αρχες του 2009.

Aκολουθει το επισημο προμο βιντεο της 4ης:

edit: Αναλυτικη παρουσιαση των 3 πρωτων σαιζον μπορειτε να βρειτε σε παλαιοτερη παρουσιαση (ετικετα: series).

Read More

Βαθμολογιες παρουσιασεων vs IMDb

Μια επισημανση οσον αφορα τις βαθμολογιες που βαζω στην καθε παρουσιαση ταινιας.

Μου το εχουν αναφερει στο παρελθον φιλοι και το ξαναβρηκα μπροστα μου σημερα. Υπαρχει η λανθασμενη εντυπωση πως ο βαθμος της καθε ταινιας βασιζεται καθαυτα στον αντιστοιχο των χρηστων του IMDb.

Λαθος.

Ο λογος για τον οποιο αναφερομαι στην βαθμολογια του IMDb ειναι απλουστατα ωστε να υπαρχει "μια δευτερη γνωμη-βαθμολογια" διπλα στην δικια μου. Δεν θελω μια αρνητικη παρουσιαση, να απομακρυνει καποιον απο ενα εργο που ενω σε εμενα δεν προσεφερε τιποτα, σε αυτον να φερει τα αντιθετα αποτελεσματα.

Εξ'αλλου, εδω προκειται περι προσωπικης γνωμης και γουστου. Για αυτο μου αρεσει οταν συζητω με την παρεα μου ή σε διαφορα fora και ακουω αλλες αποψεις ή αλλες προσεγγισεις.

Δεδομενου οτι δεν μπορω να βαζω την βαθμολογια του Μπαμπη, του Μητσου ή του Γιαγκου κατω απο την δικη μου, χρησιμοποιω αυτη του IMDb που αντιπροσωπευει αρκετες χιλιαδες θεατων.

Ετσι, η βαθμολογιες κατω απο καθε παρουσιαση μπορει να συνοδευονται απο αυτη του IMDb , ομως ειναι εντελως ανεξαρτητες απο αυτην.

Φιλικα.

Read More

Cleaner (2007)

Ενας πρωην αστυνομικος ο οποιος τωρα βγαζει το ψωμι του σαν "καθαριστης" τοποθεσιων εγκληματων, βρισκει τον εαυτο του μπλεγμενο σε ενα βρωμικο παιχνιδι μεταξυ αστυνομιας και μαφιοζων.

Ας ξεκινησουμε με τις ερμηνειες και ας δουμε που θα μας βγαλει.

Ο Samuel L. Jackson μαλλον βαρεθηκε τα φιδια και τα αεροπλανα και επανερχεται σε εναν ρολο που του ταιριαζει. Σοβαρος και λιτος μα συναμα πειστικοτατος σαν πρωην αστυνομικος και νυν "καθαριστης". Μερικες σκηνες ειναι αρκετα ανατριχιαστικες ενω η φυσικη ηρεμια του προσωπου του, μα και η φωνη του, προκαλουν μια ομορφη αντιθεση. Αδυναμος σε ορισμενες σκηνες, αγκαλιαζει την μοιρα του, πατερας που ακομα μαθαινει απο την κορη του, πρωην αστυνομικος που εχει ακομα το μικροβιο μεσα του.

Στην αντιπερα οχθη, φιλος και πρωην συνεργατης, ο Ed Harris σε εναν ρολο μικρο και αχαρο. Χωρις πολλες απαιτησεις και με τα βασικα βηματα 1,2,3 ο Ed Harris περπατα χωρις να χρειαστει να τρεξει ενω αποκορυφωμα της ερμηνειας του αποτελουν οι 2 τελευταιες του σκηνες. Καλος και πειστικος, μακρια ομως απο τις οσκαρικες ερμηνειες για τις οποιες ειναι ικανος.

H κουκλα Eva Mendes στον ρολο της χηρας που δεν ξερει ακομα οτι ειναι χηρα σε εναν λιγο ακομψο ρολο. Απο την μια ο σκηνοθετης και ο σεναριογραφος δινουν εμφαση στην εκλεκτικοτητα (πολλα λεφτα, καλη ζωη, φιλανθρωπιες) του χαρακτηρα της, απο την αλλη την πετουν στην λασπη σαν μια κοινη πιτσιρικα που εχει εμφαση στις "κακες συνηθειες" μπερδευοντας αναμεσα σε ολα αυτα, το "μυστικο" και το δραμα το οποιο κινει ολη την πλοκη. Δεν περιμενει κανεις καποια σοβαρη ερμηνεια. Παρ' ολα αυτα, ομορφαινει το καδρο σε ολες τις σκηνες οπου πρωταγωνιστει.

Ο Luis Guzman, ο γνωστος αυτος μαφιοζος, στον ρολο του ντετεκτιβ ειναι ομολογουμενως σοβαρος και ακομα πιο λιτος απο τον Ed Harris. Εχει ομως αυτο το κατι, τοσο στην ερμηνεια οσο και στην εμφανιση, που πειθει σε τετοιους ρολους (ειτε σαν αστυνομικος, ειτε σαν "κακος"). Αρκετος αλλα μακρια απο τις καλες ερμηνειες του. Σιγουρα ομως προσθετει στο συνολο.

Αυτη που ξεχωρισε κατα την ταπεινη μου αποψη, ειναι η πιτσιρικα της παρεας. Η Keke Palmer στον ρολο της κορης του χηρου πρωην αστυνομικου (νυν καθαριστη ειπαμε). Στην προσπαθεια της να "σταματησει να ξεχναει" την μητερα της και να την επαναφερει στις αναμνησεις της, βγαζει ενα τονο δραματος ο οποιος συμβαδιζει με την βασικη πλοκη του εργου. Μου αρεσε αρκετα η ερμηνεια της ενω θα ηταν παραληψη αν δεν στεκομουν στην εκπληκτικη σκηνη - εκρηξη του χαρακτηρα της - οπου ξεσπα στον πατερα της.

Η σκηνοθεσια ειναι καλη και ομαλη. Δοκιμασμενες αλλαγες στις σκηνες και καλοι διαλογοι. Η φωτογραφια ειναι απλα ικανοποιητικη. Δυστυχως το σεναριο ειναι προβλεπομενο και χωρις καθολου εκπληξεις. Αυτο ισως μειωνει και την συνολικη αξια της ταινιας.

Δεν θα κουρασει αλλα ουτε και θα εντυπωσιασει. Το καστ της αποτελειται απο ηθοποιους που τους εχουμε δει σε μεγαλες στιγμες στο παρελθον. Δυστυχως ομως χανονται στην μετριοτητα του σεναριου.

Με παρεα και χωρις (επαναλαμβανω: χωρις!) φαγητο σε σπιτικη προβολη. Το IMDb της αποδιδει 6,4/10. Μαλλον θα το στρογγυλοποιησω (οχι υπερ του μαθητη) καθως το 6/10 ειναι ισως πιο δικαιο.

Read More