[Rec] (2007)

Η Αντζελα (Manuela Velasco) ειναι μια ομορφη νεα δημοσιογραφος, οπου μαζι με τον καμεραμαν της, καλυπτει την βραδινη βαρδια καποιων πυροσβεστων. Οταν οι τελευταιοι καλουνται για ενα περιστατικο στο κεντρο της πολης, θα γινουν μαρτυρες κατι πολυ πιο τρομακτικου και μεγαλυτερου απο εναν απλο απεγκλωβισμο μιας ηλικιωμενης..

Μια Ισπανικη παραγωγη με 2 αξιολογους σκηνοθετες (Jaume Balagero & Paco Plaza - με τον πρωτο να ειναι και σεναριογραφος της ταινιας) εχοντας κερδισει μεχρι στιγμη, 12 βραβεια (αναμεσα τους και το βραβειο καλυτερης ταινιας του εκπληκτικου φεστιβαλ Fantasporto) και 4 ακομα υποψηφιοτητων.

Η σκηνοθεσια χρησιμοποιει το δοκιμασμενο (πλεον) - και οχι τοσο τολμηρο (πια) - τροπο καταγραφης της πλοκης μεσω μιας καμερας ("σαν" το Blair Witch Project, Cloverfield κτλ) στην προσπαθεια της να ενισχυσει την αληθοφανεια του σεναριου. Προσωπικα εχω αρχισει να εχω αμφιβολιες για αυτο το ειδος σκηνοθεσιας.

Συγκεκριμενα, η σκηνοθεσια θα πεισει οσον αφορα την αγωνια και το "τρομακτικο" μερος της ταινιας. Σε αυτο οφειλεται κυριως η πρωταγωνιστρια για την οποια θα μιλησουμε παρακατω. Παρολο το ικανοποιητικο συνολο, δυστυχως δεν λειπουν καποια αδικαιολογητα κενα στην πλοκη αλλα και καποιες "ηλιθιες" και "αναπαντεχες" σκηνες οι οποιες δυστυχως προσβαλουν την νοημοσυνη μας και αφαιρουν αρκετα απο το συνολο. Η φωτογραφια ειναι καλη, αν και στις σκοτεινες σκηνες θα περιμενα κατι καλυτερο (ιδιως στην τελευταια οπου γινεται χρηση υπερυθρων). Τους διαλλογους δυστυχως δεν μπορω να τους κρινω καθως δεν γνωριζω Ισπανικα. Αν ομως η μεταφραση ειναι πιστη, τοτε ηταν καλοδουλεμενοι με εξαιρεση τα κενα που συμπιπτουν με αυτα της σκηνοθεσιας.

Οι πρωταγωνιστες στο συνολο τους ηταν κατηγοριας "τρομου", δηλαδη προβαλαν την "εκφραση τρομου και απογνωσης" - αυτο και μονο..

Η Manuela Velasco, η Αντζελα - δημοσιογραφος, κραταει στην κυριολεξια ολοκληρη την ταινια. Η καμερα ειναι κεντραρισμενη επανω της (λογικο..) και μεσω αυτης κατορθωνει να υποστηριξει τον σκηνοθετικο τροπο που επελεξαν οι δημιουργοι της ταινιας. Απο την γλυκαδα και την αφελεια της πρωτης σκηνης, στα σημαδια φοβου και πανικου της επαφης, εως την απογνωση και την τρομοκρατια του τελευταιου μερους, η Manuela θα πεισει. Οι δε αντιθεσεις στις εκφρασεις της, ειναι ιδιαιτερως ομορφες και ταιριαζουν με το συνολο.

Μια ταινια που ακομα δεν εχει κυκλοφορησει στην Ελλαδα (ξυπνατε πια!) ενω ετοιμαζεται η Αμερικανι(α)κη εκδοχη - καταστροφη της (Quarantine) ως το τελος του ετους. Θα ικανοποιησει τους φιλους των ζομπι και των κλειστοφοβικων καταστασεων ενω θα απογοητευσει αυτους που περιμενουν ιδιαιτερα εφε και φυσικα μια "νορμαλ" σκηνοθεσια.

Συνολικα η ταινια ξεφευγει της μετριοτητας, παραδοξως. Πιστευω οτι 7/10 ειναι αρκετα καθως τα αρνητικα της σημεια την μειωνουν αρκετα. Το IMDb, πιο γενναιοδωρο, της αποδιδει το 7,8/10.

Posted in: reviews: Cinema