.png "English"){kind=small}
.jpg)
Αφιερωμένη στους πρωτοπόρους του ελληνικού κινηματογράφου, η Τελετή Λήξης του 7ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ - Docfest της Χαλκίδας ξεκίνησε με την προβολή του βωβού ντοκιμαντέρ –ντοκουμέντου «Οι Σκαπανείς 1906 -1925» από το Αρχείο της Ταινιοθήκης της Ελλάδος, που έγινε με συνοδεία πιάνου από το συνθέτη Σάκη Τσιλίκη. Το ντοκιμαντέρ αποτελείται από αποσπάσματα ταινιών που έχουν σωθεί και αποκατασταθεί από το εργαστήριο της Ταινιοθήκης. Αποσπάσματα από τα πρώτα Ελληνικά Ζουρνάλ του Joseph Hepf, του Δημήτρη Μεραβίδη, του Γιώργου Προκοπίου και του περίφημου Βιλάρ.
Στην λιτή Τελετή Λήξης του Φεστιβάλ, έδωσαν το «παρών» εκπρόσωποι της δημόσιας διοίκησης, ο Μητροπολίτης Χαλκίδος Χρυσόστομος, οι δημιουργοί που υποστηρίζουν με τις ταινίες τους το φεστιβάλ, καλλιτέχνες και άνθρωποι των γραμμάτων και πλήθος κόσμου της Χαλκίδας που παρακολούθησε τις τελευταίες μέρες τα ντοκιμαντέρ.
Ο Αντιπεριφεριάρχης Ευβοίας και Πρόεδρος του Φεστιβάλ κ. Αθανάσιος Μπουραντάς απεύθυνε χαιρετισμό επισημαίνοντας τη δυναμική που έχει αποκτήσει το Φεστιβάλ μέσα στα χρόνια της πορείας του, εκφράζοντας τις ελπίδες του πως αυτή θα συνεχιστεί ανεμπόδιστα και του χρόνου, παρά τα όποια οικονομικά προβλήματα υπάρχουν, καθώς έχει “αγκαλιαστεί” από τον κόσμο.
“Υπάρχει ένα σημείωμα στο βιβλίο του Φεστιβάλ από την Ένωση Ελλήνων Σκηνοθετών που λέει ότι η οικονομική κρίση παρέλυσε όλους εκείνους τους θεσμούς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν αρωγούς στην πολιτιστική δημιουργία. Και βέβαια ένας τέτοιος θεσμός είναι και η τοπική αυτοδιοίκηση που έχουν περικοπεί κατά 60% οι πόροι της. Ωστόσο, για να μας διευκολύνουν στη διαχείριση της φτώχειας μας, να πούμε ενδεικτικά ότι πλέον δε θεωρούνται και δεν εγκρίνονται από το Ελεγκτικό Συνέδριο κάθε είδους δαπάνη για πολιτιστική δραστηριότητα καθώς θεωρούνται εκτός δημοτικού σκοπού” είπε χρησιμοποιώντας πιο καυστικό λόγο ο Δήμαρχος Χαλκιδέων κ. Θανάσης Ζεμπίλης, θέτοντας παράλληλα ερωτήματα για τις συνέπειες τέτοιων πρακτικών και μιλώντας για το “αναπάντεχο κουράγιο”, θετικό σημείο των καιρών που ζούμε, βάση του οποίου θα πορευτούν ώστε να συνεχιστεί η διοργάνωση του Φεστιβάλ. Ιδιαιτέρως του χρόνου που είναι μια σημαντική χρονιά για τη πόλη της Χαλκίδας καθώς συμπληρώνονται 110 χρόνια από τη γέννηση του Νικ. Σκαλκώτα και 30 χρόνια από τον θάνατο του Γιάννη Σκαρίμπα.
Ο Καλλιτεχνικός Διευθυντής κ. Σταύρος Ιωάννου έκανε έναν σύντομο απολογισμό του φεστιβάλ, εκφράζοντας παράλληλα την αισιοδοξία του, βάσει των δημιουργιών που βρίσκονται στα σκαριά, πως η κρίση δε θα επηρεάσει το ελληνικό ντοκιμαντέρ.
Μετά από μία μικρή ταινία με πλάνα από τη Χαλκίδα, τις αίθουσες, τη συμμετοχή στις παράλληλες δραστηριότητες καθώς και μικρών συνεντεύξεων των καλεσμένων του Φεστιβάλ, οι κριτικές επιτροπές έλαβαν θέση επί σκηνής ώστε να απονείμουν τα βραβεία.
Τα βραβεία του 7ου Φεστιβάλ Ελληνικού Ντοκιμαντέρ της Χαλκίδας
1ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους – Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος «Ο Μανάβης» για την ώριμη και διεισδυτική ματιά του σκηνοθέτη στην προσπάθειά του να αναδείξει πρόσωπα και χαρακτήρες και μία άγνωστη πτυχή της ελληνικής επαρχίας. Ο σκηνοθέτης αφιέρωσε το βραβείο του στους βασικούς του συνεργάτες, τον διευθυντή φωτογραφίας Χάρη Φάρρο και τον μοντέρ Αποστόλη Μαυρογιάννη «γιατί η ταινία αυτή ξεκίνησε με εθελοντική εργασία και κάποιοι άνθρωποι πίστεψαν ότι πρέπει να κάνουμε αυτή την ταινία δίχως να έχουμε κάποια χρηματοδότηση».
2ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους – Σταύρο Καπλανίδη «Αννα Βιχ – Φωτογράφος» γιατί έδωσε σχήμα σε μια απουσία μιας εύθραυστης δημιουργού συνδέοντάς την με το ζωντανό παρόν.
3ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μεγάλου Μήκους – Χρήστος Βάκκας «Ταξισυνειδησία» για την ανάδειξη μέσα από άγνωστο αρχειακό υλικό μιας σημαντικής στιγμής του ελληνικού επαναστατικού κινήματος στην Αμερική. Ο σκηνοθέτης παρέλαβε το βραβείο του επισημαίνοντας το συσχετισμό των γεγονότων του τότε με τη σύγχρονη ελληνική πραγματικότητα.
1ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους – Λευτέρης Φυλακτός «Cafe- Finovo» καθώς η κριτική επιτροπή την θεώρησε την αρτιότερη ταινία μικρού μήκους. Η ταινία είναι γυρισμένη στο νεκροταφείο Alter St. Matthaus στο Βερολίνο και ασχολείται με το πώς αντιμετωπίζουμε το φόβο του θανάτου. Ο Λευτέρης Φυλακτός παραλαμβάνοντας το βραβείο του αναφέρθηκε στο ότι γύρισε μία ταινία ως Έλληνας στο Βερολίνο και δεν ήταν για την κρίση πως είπε «τα πράγματα είναι συνήθως πολύ καλύτερα από ότι φαίνονται, ή λιγότερο δραματικά από ό,τι φαίνονται και απλά πρέπει να φοβόμαστε λιγότερο».
2ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους – Στέλλα Κυριακοπούλου «Ο Μπομπ πάει στον Παρθενώνα» για την τεχνική της αρτιότητα, το ξεχείλισμα ευαισθησίας και το χιούμορ της.
3ο Βραβείο Καλύτερης Ταινίας Μικρού Μήκους – Νίκος Αλευράς «Γιατί με καίει» για τον καίριο κινηματογραφικό του λόγο. Ο σκηνοθέτης ως «μοναχικός και ωραίος ποιητής» όπως τον χαρακτήρισε ο Γιάννης Σολδάτος παρέλαβε το βραβείο του και με χιούμορ έθεσε πρωτότυπες ιδέες για να βγούμε από την δύσκολη οικονομική κατάσταση, όπως το να σηκώσουμε τη γέφυρα στο νησί υψώνοντας σημαία ανεξαρτησίας και να ζητήσουμε ένα ευρώ από καθέναν που χρησιμοποιεί την χαλκιδική διάλεκτο, ρίζα της λατινικής.
Ειδικό Τιμητικό Βραβείο των Κριτικών Επιτροπών στον σκηνοθέτη Λευτέρη Χαρωνίτη για την συνεχόμενη προσφορά του στο Ελληνικό Ντοκιμαντέρ και ειδικότερα για την ταινία του «Ο ήχος του χρόνου – Το χωριό μου και ο κόσμος 1940 -1945» που διασώζει ιστορική μνήμη των ανθρώπων των Ανωγείων που θυσιάστηκαν για την ελευθερία της πατρίδας. Ο σκηνοθέτης παραλαμβάνοντας το βραβείο του είπε πως «αυτά ανήκουν στον Δήμο Ανωγείων και τους εκατοντάδες συναδέλφους μου και φίλους που βοήθησαν για να γίνει αυτή η ταινία. Εγώ σαν σκηνοθέτης τα δέχομαι σαν ένα δημόσιο καλό λόγο. Όλοι τον θέλουμε, και μία ενθάρρυνση που όμως εγώ προσωπικά δεν έχω ανάγκη. Έχουμε χορτάσει από πολλά. Την ενθάρρυνση όμως τη χρειάζονται οι νέοι και νομίζω ότι το Φεστιβάλ, αυτός ο πολύ σημαντικός πολιτιστικός θεσμός της περιφέρειας πρέπει να δώσει ακόμα μεγαλύτερο βάρος στην προβολή των νέων και να τολμήσει ακόμα θα έλεγα και στις επιτροπές του να βάλει περισσότερους νέους. Θα φέρω τις ταινίες που θα κάνω από εδώ και πέρα, απλώς να προβάλλονται, δε θα συμμετέχω στον διαγωνισμό. Κάποια στιγμή πρέπει να πηγαίνουμε στην άκρη».
Βραβείο Σκηνοθεσίας – Δημήτρης Κουτσιαμπασάκος για την ταινία του « Ο Μανάβης» για την προσωπική του ματιά και την τεχνική του αρτιότητα.
Βραβείο Φωτογραφίας (χορηγία Telefilm) – Παναγιώτης Βασιλάκης για την ταινία του Παραγιώτη Πορτοκαλάκη «Ψαρέματα στην λίμνη Παμβώτιδα για την αισθητική σύνθεση της εικόνας που υπηρετεί σε βάθος την πνευματική.
Βραβείο Μοντάζ (Χορηγία Telemaco) – Νώντα Σκαρτέλη για την ταινία του Κωνσταντίνου Βάκκα «Ταξισυνειδησία» γιατί κατάφερε να αναδείξει το ρυθμό ροής των εικόνων σε πρωταγωνιστικό στοιχείο της ταινίας.
Βραβείο Μουσικής – Κωνσταντίνο Τσιώλη για την ταινία του Αντώνη Μποσκοΐτη ««Κατερίνα Γώγου: για την αποκατάσταση του μαύρου» για την πρωτότυπη μουσική προσέγγιση του θέματος.
Βραβείο Ήχου - Θανάσης Καφετζής και Νιόβη Κίτσιου για την ταινία της Ευηρούλας Δούρου για την ταινία «Camino Musical: 9 μέρες γαλιθιάνικης μουσικής» για την καταγραφή των ήχων κάτω από δύσκολες συνθήκες και τη δημιουργία μιας ιδιαίτερα αποτελεσματικής ηχητικής μπάντας.
Βραβείο « Γιώργος Κολόζης» - Μαρία Σκουλά για την ταινία «Η επανάσταση αρχίζει από τη Σπάρτη» για την πρωτότυπη αλλά αποτελεσματική ματιά της στο θέμα της ανακύκλωσης.
Τιμητική Διάκριση στον σκηνοθέτη Αντώνη Μποσκοΐτη για την ταινία του «Κατερίνα Γώγου: για την αποκατάσταση του μαύρου» για το σεβασμό και την διακριτικότητα που αντιμετώπισε ένα δύσκολο θέμα. «Χαίρομαι αν η ταινία μου έφερε την Κατερίνα Γώγου στο προσκήνιο γιατί πιστεύω ήταν επιτακτική ανάγκη επαναφοράς στο προσκήνιο προσωπικοτήτων σαν της Κατερίνα Γώγου και θεωρώ πως το μεγαλύτερο βραβείο της της το έχει δώσει το κοινό στις αίθουσες που συνεχίζει να παίζεται εδώ και ένα χρόνο που πρωτοβγήκε» είπε ο σκηνοθέτης παραλαμβάνοντας τη διάκριση.
Τιμητική Διάκριση στην σκηνοθέτιδα Ευηρούλα Δούρου για την μικρού μήκους ταινία της «Camino Musical: 9 μέρες γαλιθιάνικης μουσικής».
Τιμητική διάκριση στον Σκηνοθέτη Γιάννη Καραγιαννάκο για την μικρού μήκους ταινία του «Οι Έλληνες στο Γκαίρλιτζ» για την συμβολή του για την συμβολή του στη διαφύλαξη στην ιστορικής και της αισθητικής μνήμης.
Τιμητική διάκριση στον Σκηνοθέτη Νίκο Θεοδοσίου για την μικρού μήκους ταινία του “Η επιστροφή” απαντώντας του έτσι πως “ναι, μια προσωπική ταινία μπορεί να αφορά και άλλους”. Ο σκηνοθέτης ευχαρίστησε τον Σταύρο Ιωάννου και την τοπική αυτοδιοίκηση που επιμένει σε αυτό το φεστιβάλ προσφέροντάς στους δημιουργούς αυτό τον ευχάριστο “διάλογο” μέσα σε μία δύσκολη πραγματικότητα. «Ειδικά μετά το κλείσιμο της ΕΡΤ τα πράγματα είναι ακόμα χειρότερα, ουσιαστικά η ΕΡΤ ήταν το μόνο κανάλι που έπαιζε ελληνικά ντοκιμαντέρ και υπήρχε μια προοπτική οι ταινίες μας να προβληθούν εκεί και να πάρουμε έστω και ελάχιστα χρήματα. Και δυστυχώς φτάσαμε στο μηδέν. Από τη στιγμή που έχει μηδενιστεί το κοντέρ, μπορούμε να ξεκινήσουμε πάλι αντίστροφα, από τα κάτω και να φτιάξουμε μια τηλεόραση στα δικά μας τα μέτρα. Γι' αυτό το λόγο θέλοντας να συμβάλω έστω και λίγο σε αυτό το καινούριο, προσωπικά, παραχωρώ πλήρη δικαιώματα στην Ελεύθερη Ραδιοφωνία Τηλεόραση.»
Η βραδιά συνεχίστηκε μουσικά με τον συνθέτη Σάκη Τσιλίκη στο πιάνο και τους τραγουδιστές Δημήτρη Ψαριανό, Κωνσταντίνο Τσιμούρη, Αναστασία Μαλανδρινιώτη και Βασίλης Παναγιωτίδη.
Κείμενο - Φωτογραφίες: Λία Παππά
