Γυαλινο Μουσικο Θεατρο. Παντα ηθελα να παω μια βολτα απο εκει καθως ειχα ακουσει αρκετα καλα σχολια για συναυλιες τετοιων σχηματων αλλα και stand up comedy που εχει κατα καιρους φιλοξενησει. Ευτυχως παρκινγκ βρεθηκε σχεδον αμεσως, επι της Συγγρου παρακαλω και αφου προσπερασαμε τους ευγενικους στην υποδοχη που επιβεβαιωσαν την κρατηση μας, κατηφορησαμε στα υπογεια του Γυαλινου.
Τιθεται κατα καιρους το ερωτημα κατα ποσο τετοια σχηματα, τα οποια εχουμε λατρεψει σε ανοικτες συναυλιες, μπορουν τελικα να επιβιωσουν των στημενων τραπεζιων και της "λογικης του μπουκαλιου". Ναι μεν 35ε ελαχιστη καταναλωση ανα ατομο, ομως το κρασι ξεκινουσε στα 80ε και για ουισκι κανενας λογος καθως αυτο ξεφευγε δραματικα (220ε+).
Κοκκινη Ραψανη απο το ευγενικο γκαρσον και το προγραμμα ξεκιναει στην ωρα του, λιγο μετα τις 11μμ. Φυσικα εχασα το στοιχημα με την αδελφη μου και πρωτος μας καλωσοριζει ο Πανος Κατσιμιχας (θεωρητικα το "πρωτο ονομα" του σχηματος, αφου πλεον μπηκαμε σε αυτη τη λογικη).
Περισυ στο ΜΕΤΡΟ ηταν αρκετα κομμενος οσον αφορα την ερμηνεια του. Απο το πρωτο κιολας τραγουδι μας "βουλωσε". Αψογες εκτελεσεις, ομορφα ξεσπασματα (επιτελους!) και μια μανια να μας γυρναει την πλατη κοιτωντας τον drummer Νεοφυτο συνεχως.
Για αλλη μια φορα ταξιδεψαμε με την Μοναξια του Σκοινοβατη, τον Μαρκο και την Αννα, καποιες Ανοητες Αγαπες, ενα Δωματιο, καποιο Υπογειο σκονισμενο, ενα καφε στην Γερμανια και αλλα τοσα "κλασσικα".
Το πρωτος μερος του προγραμματος ηταν υπερβολικα στημενο και προγραμματισμενο το οποιο ειτε θα προκαλουσε θετικες σκεψεις ειτε αρνητικες. Προσωπικα δεν εχω αποφασισει ακομα. Ο Πανος συστηνει τον Μανο Ξυδους στο κοινο και φυσικα γινεται ο χαμος στο τραπεζι που καθομασταν.
Ο Μανος Ξυδους τολμησε ενα απο τον προσωπικο του δισκο, τιμησε αρκετα των Πυξ Λαξ και ξεχωρισε για αλλη μια φορα με την εκφραστικοτητα και την κινηση του. Αψογος αν και φωνητικα δεν ειχε τα ξεσπασματα στα οποια μας εχει συνηθισει τοσα χρονια - και εκεινο το βραδυ τιμησε δεοντως το περιφημο "Αμστερνταμ".
Ο δασκαλος (απο τοτε που ανεβασα τα βιντεο στο Youtube, ολοι γραφουν στα σχολια για τον "δασκαλο" οποτε ας το υιοθετησω, κατι ξερουν παραπανω απο μενα) Τολης Φασοης με την μοναδικη του εμφανιση, τοσο απο αποψη κινησης (Ξυδους νουμερο 2) αλλα και ντυσιματος (παντα τυπικος). Sharp Ties το πρωτο συγκροτημα που τολμησε ξενο στιχο αναφερθηκε χαρακτηριστικα. Και δεν εχουν αδικο. Ο Φασοης μαγεψε για αλλη μια φορα.
Ο πιτσιρικας Πάρης Καγκαστάθης ηταν συμπαθης στην προσπαθεια του να ερμηνευσει Van Morisson αλλα ακομα και Rage Against The Machine (το οποιο ηταν επιτυχημενο μουσικα αλλα οχι ερμηνευτικα). Σχολιαστηκε λιγο η γκαρνταρομπα του, οχι τοσο με κακια οσο οτι αν σκεφτει κανεις πως ο Κατσιμιχας, ο Ξυδους ή ακομα και ο David Gilmour στο προσφατο Live8, επιλεγουν ενα απλο tshirt, τοτε οτιδηποτε παραπανω ειναι πλεονασμος απο εναν "αβγαλτο" ακομα καλλιτεχνη (δεν αναφερομαι φυσικα στον Δασκαλο). Σιγουρα θα εχουμε το νου μας στην πορεια που θα χαραξει.
Ναι μεν συγκινουμαι καθε φορα που βλεπω τους 3 μεγαλους παραπανω να τραγουδουν επι σκηνης, ομως αυτη τη φορα με κερδισε ο φιλος Μανος Λυδακης. Ενα παλικαρι σεμνο το οποιο καθοταν "προσοχη" οποτε επαιρνε τον λογο ο Πανος, ενα παλικαρι αρκετα ταλαντουχο που καταφερε να σπασει μια "θεωρια" μου.
Ο λογος ειναι απλος. Βλεπετε, καποια τραγουδια εχουν μια μοναδικη και ακρως συγκεκριμενη πορεια. Το "2 Νυχτες" μπορει να το πει μονο ο Δημητρης Μητροπανος ενω συγκεκριμενα, το "οι 7 νανοι στο S/S Κυρηνεια" ειναι ενα τραγουδι το οποιο, αν και αφωνος, ψευδος κτλ, το ερμηνευει με μοναδικο παθος ο Θανος Μικρουτσικος. Ο Λυδακης τολμησε να διασκευασει σε πιο ροκ ρυθμους τους Νανους και το αποτελεσμα ηταν τουλαχιστον ενδιαφερον.
Σιγουρα πλεον αυτο το τραγουδι εχει σπασει τα δεσμα του απο το πιανο και τον Μικρουτσικο, και πλεον δεχεται κιθαρα, μπασο και ντραμς με την καθογηδηση του αλανθαστου Μανου Λυδακη. Και ειχα και μια απορια ακομα καθως το ματι μου πηρε μια 12χορδη κιθαρα αλλα θα το αναλυσουμε σε μελλοντικες εμφανισεις του τραγοδοποιου τουτου.
Και μια που αναφεραμε την κιθαρα, δεν μπορω να μην αναφερθω στον Nick the Blowjob, στον Νικο Τσιμπουκη τον ταλαντουχο κιθαριστα που προσθεσε αρκετες rock n roll νοτες στην βραδια.
Το Β΄μερος σαφως ηταν πλεον χαλαρο με τον Πανο Κατσιμιχα να ξεσπαει α καπελα σε γνωριμους λαικους ρυθμους του Δημητρη Κοντολαζου και του μοναδικου Στελιου, οχι φυσικα σε ολοκληρη διαρκεια αλλα ως "σφηνα" μεταξυ των τραγουδιων που ακολουθησαν.
Υπηρχαν πολλα ντουετα, με αποκορυφωμα τον Μανο Λυδακη να τραγουδαει Κατσιμιχαιους εχοντας στο αριστερο του πλευρο τον ιδιο τον Πανο Κατσιμιχα να του παιζει την αγαπημενη φυσαρμονικα και δεξια του τον Μανο Ξυδους με τα γνωστα κρουστα του.
Υπηρξε εναλλαγη για αλλον ενα γυρο μεταξυ των 4 καλλιτεχνων και στο τελος, ολοι μαζι τραγουδησαν ενα Knocking on Heaven's Door (του Bob Dylan και οχι των Guns N Roses!) με τον Πανο σε τρελα κεφια να ερμηνευει το τελευταιο κουπλε με αψογη μιμηση φωνης του Dylan και φυσικα καταφερε να παγωσει το αιμα μας, οταν συντονιστηκαν τα αυτια με τα ματια μας.
Επειδη οι καιροι ειναι δυσκολοι, σιγουρα θα αναδυθει το ερωτημα κατα ποσο μπορει καποιος να δωσει 40 ευρω για να δει αυτα τα ονοματα, καθισμενος σε τραπεζι. Το φιλοσοφησαμε αρκετα και τελικα, ναι αξιζει τα λεφτα του - ισως και κατι παραπανω. Σκεφτειτε μονο ποσες μαπα συναυλιες εχετε δει με 50-70 ευρω, ποσο κανει ενα μπουκαλι με θεαμα τα μπουτια και τα στηθη μιας καλλιτεχνιδος περι οπης. Σκεφτειτε οτι πολυ απλα, το 3ωρο προγραμμα των Κατσιμιχα, Ξυδους, Φασοη, Λυδακη θα σας διασκεδασει πηγαιως, θα σας ταξιδεψει, θα σας προκαλεσει και κυριως θα σας θυμισει ενα καλο μερος που κρυβετε εντος.
Μεχρι την επομενη φορα λοιπον!
.png "English"){kind=small}
0 scary σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου