MR 73 (2008)

Ένας ταλαίπωρος αστυνόμος αποδέχεται την ευκαιρία που του δόθηκε για εξιλέωση, προστατεύοντας μία γυναίκα από τον άνδρα που σκότωσε τους γονείς της, όταν ο τελευταίος βγαίνει από την φυλακή. Οι δαίμονες του παρελθόντος θα συναντήσουν τους δαίμονες του παρόντος σε μία ταινία που βασίζεται σε αληθινούς χαρακτήρες.

Το MR 73 είναι η τρίτη, και πιο σκοτεινή, ταινία της τριλογίας των αστυνομικών θρίλερ που ο Olivier Marchal ξεκίνησε το 2002 με το "Gangsters" και που ακολούθησε 2 χρόνια αργότερα το "36 Quai des Orfevres".

Είναι καλό να αναφέρουμε 2 γεγονότα που παρατηρούμε στην ταινία και που αφορούν τον σκηνοθέτη και δημιουργό της, Olivier Marchal. Ο ίδιος είναι πρώην αστυνομικός, και από τους τίτλους αρχής μας ειδοποιεί ότι η παρούσα είναι βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Είναι ένας τρόπος να μας παρουσιάσει έμμεσά τους λόγους που τον οδήγησαν στην παραίτηση πριν από 15 χρόνια. Επίσης, ο Marchal, που πήγε σε Ιησουίτικο σχολείο, πάλι έμμεσά μας παρουσιάζει κάποιες από τις σκληρές θρησκευτικές του αντιλήψεις. Επειδή όμως όλα αυτά δεν οδηγούν σε μία αμερόληπτη και παρθένα θέαση της ταινίας, θα τα αγνοήσω κατά την διάρκεια της παρουσίασης - όπως συνιστώ να κάνετε και εσείς.

Στα τεχνικά στοιχεία της υπόθεσης, είναι πραγματικά αριστουργηματικός ο τρόπος με τον οποίο απεικονίζεται το λιμάνι της Μαρσαλλίας, ο τόπος στον οποίο διαδραματίζεται η ιστορία μας. Ερημικό και σκοτεινό με τον ήλιο να εμφανίζεται κομψά στην άκρη του κάδρου, συνοδεύεται από μία εξαιρετική φωτογραφία (με αποκορύφωμα την σκηνή της "ηλιόλουστης βροχής"). Όμορφες και ομαλές εναλλαγές σκηνών με έμφαση στους πρωταγωνιστές οι οποίοι παραμένουν, συνήθως, στην μέση του κάδρου - χωρίς όμως να λείψουν κάποιες πανοραμικές λήψεις οι οποίες θα θυμίσουν πινάκα ζωγραφικής. Η έξοχή της Γαλλίας δεν έχει απεικονιστεί πότε στο παρελθόν τόσο καλλιτεχνικά, τόσο σκοτεινά. Οι διάλογοι είναι λιτοί και προσεγμένοι και θα αποτυπωθούν στην μνήμη σας 2-3 ατάκες με βαθύ φιλοσοφικό προσανατολισμό. Η ηχοληψία είναι αλάνθαστη και ρεαλιστικότατη καθώς θα σας κάνει να «ακούσετε» τις μεγάλες κενές αίθουσες της σκηνογραφίας ενώ η μουσική συνοδεία των Bruno Coulais & Eric DeMarsan «ντύνει» σύγχρονα το σύνολο της ταινίας.

Ο Daniel Auteuil πρωταγωνιστεί ως αστυνόμος Schneider. Μεθυσμένος, χτυπημένος από την μοίρα, γεμάτος πόνο και μίσος για την ζωή και τον Θεό, μαύρο πρόβατο για το Σώμα, προστάτης και προστατευόμενος - αναζήτα την λύτρωση. Ένας πραγματικά καλογραμμένος ρόλος με τον οποίο ο Auteuil όχι μόνο θα ταυτιστεί αλλά ίσως, σε κάποιες στιγμές, θα ξεπεράσει κιόλας. Σχεδόν οσκαρικός θα μας χαρίσει εκπληκτικές σκηνές (τόσο στο μεθυσμένο κομμάτι του όσο και σε αυτό του "Εκδικητή Αγγέλου" και ιδιαίτερα στο κομμάτι της λύτρωσης) και θα συγκινήσει με την ερμηνεία του.

Η Olivia Bonamy [Ils (2006)] είναι δυναμική και εκφραστική στον ρόλο της Justine. Το ξανθό πεταχτό μαλλί είναι εκφραστικό ενός ατίθασου χαρακτήρα και συνάμα φοβισμένου. Την εκδίκηση θα πνίξει ο φόβος όμως ο χαρακτήρας της θα φέρει στην ζωή, κυριολεκτικά, την λύτρωση του πρωταγωνιστή. Συμπαθητική.

Η Catherine Marchal [36 Quai des Orfevres (2004)] είναι αρκετή στον ρόλο της Marie Angeli. Με 1-2 αξιοσημείωτα ξεσπάσματα, θα προσθέσει στο σύνολο. Ο Francis Renaud [ο περίφημος Titi από το 36 Quai des Orfevres (2004)] είναι ο Kovalski - θα αποτελέσει τον ανταγωνιστή του πρωταγωνιστή και θα μας χαρίσει 2-3 καλές σκηνές, χωρίς όμως κάτι το ιδιαίτερο. Το υπόλοιπο καστ, το οποίο περιλαμβάνει ηθοποιούς που συμμετείχαν στην πρώτη "Gangsters" (2002), βρίσκεται σε καλό επίπεδο, χωρίς όμως ιδιαίτερες ερμηνείες.

Η τρίτη λοιπόν ταινία, της ανεξάρτητης τριλογίας του Marchal (δηλαδή δεν χρειάζεται να τις δείτε όλες καθώς η πλοκή διαφέρει στην κάθε μία), περιστρέφεται γύρω από τον Auteuil και την Bonamy. Ένα άκρως ρεαλιστικό και σκοτεινό αστυνομικό δράμα με κάποια στοιχεία περιπέτειας που θα συγκινήσει τους μεγαλύτερους και πιο ώριμους αλλά θα κουράσει τους νεαρούς φίλους καθώς η επιλογή του σκηνοθέτη είναι να δώσει αρκετή έμφαση στο δράμα του ηρώα χρησιμοποιώντας αρκετά αλληγορικά στοιχειά (με πιο δυνατό, το όπλο MR 73 που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως η οδός όπου πάνω της βάδισε ο πρωταγωνιστής προς την λύτρωση) - χτίζοντας παράλληλα και γύρω από τον πρωταγωνιστή, αληθινούς χαρακτήρες σε μία αρκετά δυνατή πλοκή που απόκτα ακόμα μεγαλύτερο βάρος καθώς βασίζεται σε αληθινά γεγονότα και χαρακτήρες. Μία ταινία - φόρος τιμής στα έμμεσα εμπλεκόμενα πρόσωπα που θα κουρδίσει το μυαλό σας και θα συγκινήσει με τον ρεαλισμό της.

Προτείνεται για ενήλικους που θα προτιμήσουν ένα δύσκολο έργο για την βραδιά τους, για πρώην αστυνομικούς, για ψυχοπαθείς με τάσεις αυτοκτονίας, για έγκυες στον 8ο μήνα - με κριτήρια σεβασμού και ρεαλισμού, τίποτα λιγότερο από 8/10 για την πιο αληθινή αστυνομική ταινία που έχω δει μέχρι σήμερα, σε αντίθεση με το 6,6/10 του IMDb και των 340 μόλις ψήφων μέχρι στιγμής.

Posted in: reviews: Cinema