36 Quai des Orfèvres (2004)

Στο Παρίσι, εδώ και αρκετούς μήνες, μία συμμορία ληστών δρα ανενόχλητη σκορπίζοντας τρόπο και θάνατο στο διάβα της. Ο Αρχηγός της αστυνομίας τονίζει στους 2 υπαστυνόμους του (BRI & BRB) ότι αυτός που θα συλλάβει την συμμορία πρώτος, θα οριστεί ως ο διάδοχός του. Η μάχη ξεκίνα ανάμεσα στους 2 αστυνόμους οι οποίοι αν και φίλοι στο παρελθόν, έχουν πολλά πράγματα που τους χωρίζουν στο παρόν.

Ο εξαιρετικός Olivier Marchal σκηνοθετεί και υπογράφει το σενάριο της παρούσας η οποία έχει εξ ολόκληρου γυριστεί στο λαμπερό και συνάμα σκοτεινό Παρίσι. Μία ταινία που θα χαρακτηριστεί από την άψογη σκηνοθεσία τόσο στα υπέροχα κάδρα που θα μας χαρίσει (πχ η Γαλλική έξοχη) όσο και στις μικρές λεπτομέρειες που θα εκτιμήσουν οι παρατηρητικοί (πχ ο τρόπος με τον οποίο ο Auteil κράτα τα γυαλιά ηλίου στην δραματική σκηνή με την κόρη του μέσα στο αυτοκίνητό του). Η φωτογραφία είναι εξίσου καλή και σχεδόν αλάνθαστη τόσο στις φωτεινές σκηνές όσο και στις αντίστοιχες σκοτεινές. Τα εφέ είναι αξιοσημείωτα, κάτι το οποίο χαρακτηρίζει όλη την "νεότερη" σχολή του Γαλλικού κινηματογράφου, καθώς είναι ρεαλιστικά και σαφώς προτιμότερα από τα αντίστοιχά του Χόλυγουντ. Ο ήχος είναι αλάνθαστος - από τους έντονους μονόλογους έως τις πολυπληθείς σκηνές. Ξεχωρίζουν οι διάλογοι, οι οποίοι είναι σοβαροί, μετρημένοι και με αρκετό βάθος, προσδίδοντας ιδιαίτερο κύρος τόσο στο σύνολο όσο και σε αρκετές σκηνές. Σοβαρό ρόλο παίζει και η μουσική συνοδεία των Erwann Kermorvant και Axelle Renoir, καθώς θα τονίσει το δραματικό μέρος αλλά και θα διατηρήσει ένα μυστικιστικό τόνο.

Ο πολυβραβευμένος Daniel Auteuil [Caché (2005)] είναι ο υπαστυνόμος της BRI, Leo Vrinks. Εκ φύσεως, χαρακτηρίζεται από κύρος και σοβαρότητα στην ερμηνεία του - ο "Βρώμικος Κόσμος" δεν θα αποτελέσει εξαίρεση. Δυναμικός, σεβαστός, ηθικός, οργανωτικός, έξυπνος, διπλωματικός, αδικημένος, δραματικός - θα πείσει τόσο στο κομμάτι του αστυνομικού (περιπέτεια & ανταγωνισμός) όσο και σε αυτό του οικογενειάρχη (αγάπη & άδικος χαμός). Απλά μοναδικός.

Ο υποψήφιος για Όσκαρ και εξίσου πολυβραβευμένος Gerard Depardieu [Babylon A.D. (2008)]είναι ο υπαστυνόμος της BRB, Denis Klein. Η αλήθεια είναι πως το τέρας αυτό του Ευρωπαϊκού κινηματογράφου είναι σαν ένα νόμισμα το οποίο είναι έτοιμο να προσγειωθεί στο πάτωμα. Οι μισές ερμηνείες της καριέρας του είναι σεβαστές και αξιομνημόνευτες ενώ οι άλλες μισές είναι αστείες και ανάξιες αποτυπώσεως. Η παρούσα ανήκει στην πρώτη κατηγορία καθώς ο Ντεπαρντιέ όχι μόνο θα πείσει στον δυναμικό και καλογραμμένο ρόλο του, αλλά θα καταντήσει αντιπαθητικός προς τους θεατές - κάτι το οποίο φυσικά, είναι επιτυχία για έναν ηθοποιό. Πονηρός, πρώην φίλος, πρώην εραστής, λάτρης του θρόνου, δολοφόνος, πιστός φίλος θα υποστεί την Θεία Δίκη μετά την γεμάτη ένταση κόντρα με τον συνάδελφό του.

Η δίκια μας, Ελληνοϊταλίδα, Valeria Golino είναι η μοιραία της παρέας, Camille Vrinks. Πρώην του ενός, νυν του αλλού και ταυτόχρονα μητέρα, είναι απολαυστική, όμορφη και δραματική. Η προσθήκη της στο καστ, προσθέτει στο σύνολο καθώς ο χαρακτήρας της δεν είναι προχειρογραμμένος και βοήθα στο κτίσιμο των 2 πρωταγωνιστών. Ο Andre Dussollier είναι ο αρχηγός που παίρνει προαγωγή, Robert Mancini. Θα μας χαρίσει κάποιες πολύ καλές σκηνές με τους 2 υπαστυνόμους του, και σίγουρα θα ξεχωρίσει στον μικρό του ρόλο. Άξιος ο Daniel Duval στον ρόλο του Eddy Valence, αν και θα ήταν προτιμότερο να είχε μεγαλύτερη διάρκεια και εμβάθυνση ο χαρακτήρας του. Συμμετέχει και η νεαρά Aurore Auteuil, κόρη του Daniel (κάτι το οποίο πραγματικά είναι εμφανές - ίσως ο μοναδικός χαρακτήρας "παιδιού" που θα πείσει ως προς την καταγωγή του), η οποία είναι συμπαθητική στον ρολό της 17χρονης κόρης Vrinks.

Μου έκανε μεγάλη εντύπωση ο Francis Renaud στον ρόλο του Titi Brasseur. Ρομαντικός ποιητής, πιστός στον αρχηγό του, δυναμικός και εκδικητικός, ευαίσθητος - ένας αρκετά πολύπλοκος χαρακτήρας, αν και μικράς διάρκειας, ο οποίος σίγουρα κάνει το σύνολο πιο ενδιαφέρον.

Μία ταινία από το παρελθόν που θα θυμίσει λίγο από "Ένταση" ["Heat" (1995)] αλλά σίγουρα θα καταφέρει να την ξεπεράσει από πλευράς σκηνοθεσίας και δράματος. Βασίζεται κυρίως στο καλογραμμένο και συμπαγές σενάριο της το οποίο υποστηρίζεται από μία εξίσου καλή σκηνοθεσία. Οι πρωταγωνιστές, και κυρίως οι ερμηνείες τους, θα αποτελέσουν το δυνατό χαρτί της παρούσας καθώς θα καταφέρει να διατηρήσει αμείωτο το ενδιαφέρον και την αγωνία του θεατή ακόμα και κατά την διάρκεια του δραματικού μέρους της.

Με διάρκεια 110 λεπτών, συνίσταται στους αστυνόμους που γουστάρουν την κωμικότητα του L.A.P.D. (Mega) και τον Νονό, τους παράνομους που κάνουν συλλογή από πινακίδες δρόμων και σίγουρά τους φίλους του Ευρωπαϊκού Κινηματογράφου, ο οποίος αποδεικνύεται για άλλη μία φόρα ανώτερος από το ψεύτικο Χόλυγουντ. Τίποτα λιγότερο από 8/10 για ένα καταπληκτικό αστυνομικό δράμα, πέρα από το 7,3/10 του IMDb.

edit: Στα πλαισια συνεργασιας του συγγραφεα με το Cinemascope.

Posted in: reviews: Cinema