Babylon A.D. (2008)

Σε ένα θόλο μέλλον με καλπάζουσα τεχνολογία και διαπραγματευόμενα σύνορα, ο μισθοφόρος Toorop δέχεται μία επικίνδυνη αποστολή συνοδεύοντας μία νεαρή γυναίκα και την "νταντά" της από την Ρωσία στην Νέα Υόρκη.

Αυτή η ταινία έχει ενδιαφέρον υπόβαθρο. Βλέπετε, ο σκηνοθέτης Mathieu Kassovitz είχε σοβαρά "προβλήματα" με την παραγωγή και την FOX, και εμφανίζεται να μην είναι καθόλου, μα καθόλου, ευχαριστημένος με το τελικό αποτέλεσμα. Στα λόγια του "Είναι αγνή βία και βλακεία. Η ταινία υποτίθεται ότι πρέπει να μας διδάξει πως η μόρφωση των παιδιών είναι το μέλλον του πλανήτη. Όλες οι σκηνές δράσης είχαν ένα σκοπό: Έπρεπε να είναι καθοδηγούμενες είτε από μία μεταφυσική ματιά είτε από εμπειρία για τους χαρακτήρες.. ανταυτού, κομμάτια της ταινίας είναι σαν ένα πολύ κακό επεισόδιο του 24 (TV series)." Συνεχίζει, "..αλλά γνωρίζω ότι είχα - είχα κάτι πολύ καλύτερο στα χεριά μου, απλά δεν με άφησαν να δουλέψω πάνω σε αυτό".

Στα του έργου στοιχεία, είναι αλήθεια πως η όλη σκηνογραφία είναι υπερβολικά πτωχή σε σχέση με το σενάριο που διαπραγματεύεται η ταινία. Η σκηνοθεσία έχει κάποιες εκλάμψεις, όμως συνολικά είναι βιαστική και αγχώδης. Τα εφέ είναι αστεία, αλλά και το όλο σενάριο είναι ελλιπές παρόλο που βασίζεται στην καλή νουβέλα "Babylon Babies" του Maurice Georges Dantec. Ίσως εδώ φταίει το γεγονός, ότι η παραγωγή έκοψε 70 ολόκληρα! λεπτά από το έργο, ενάντια στην επιθυμία του σκηνοθέτη. Οι διάλογοι είναι παιδικοί και προβλέψιμοι, ακολουθώντας το γενικά κακό σύνολο.

Ο Vin Diesel είναι ο πρωταγωνιστής, Toorop. Ο γεμάτος και φλύαρος αυτός ηθοποιός, που παραιτήθηκε από τον πρωταγωνιστικό ρόλο της ταινίας "Hitman" για να παίξει εδώ, έχει την γνώστη "τσαμπουκαλεμένη" και συνάμα ήρεμη έκφραση, η οποία τον ακολουθεί σε όλη την διάρκεια του έργου. Τέτοιοι ρόλοι του ταιριάζουν "γάντι" και θα αποδειχθεί αρκετός.

Η φυσικώς πανέμορφη Melanie Thierry θα κλέψει την παράσταση ως το κορίτσι μυστήριο, Aurora. Γοητευτική, με έναν περίεργο τρόπο θα σας βοηθήσει να αντέξετε ακόμα και τις πιο κουραστικές σκηνές. Εκ φυσιογνωμίας και μόνο, πείθει καθώς δεν προλαβαίνει να αποδείξει κάτι παραπάνω. Η Michelle Yeoh στον ρόλο της προστάτριας Αδελφής Rebeka είναι αρκετά δυναμική και θα υποστηρίξει τον όχι και τόσο δύσκολο ρόλο της. Συμμετέχει και ο βέρος Γάλλος Gerard Depardieu σε έναν παρά πολύ μικρό ρόλο (2 σκηνές) και μάλιστα με dubbing - αγνώριστος από το make up, άσχημος ρόλος για την καριέρα του.

Πραγματικά είμαι διχασμένος για αυτή την ταινία και νοιώθω λίγο άσχημα. Γνωρίζω πολύ καλά πως είναι τα πράγματα όταν το στούντιο επιβάλει τους δικούς του όρους: το έμαθα πολύ καλά από τον φίλο Joe Berlinger και την εμπειρία που είχε με το "Book of Shadows: Blair Witch 2 (2000)" οπού ενάντια στην επιθυμία και τα σχέδια του για μία πολύ ενδιαφέρουσα ταινία, τα στούντιο ζητούσαν ένα ακόμα splatter... Από κει και πέρα όμως, το τελικό αποτέλεσμα κρίνεται από όλους - και το κοινό που θα φλερτάρει με τις Αίθουσες τον Νοέμβριο θα δει την περίφημη έκδοση των 90 λεπτών και όχι των 161.

Για αυτή λοιπόν την έκδοση, τα πράγματα δεν είναι ευοίωνα. Το έργο δεν συνίσταται για τον κινηματογράφο. Είναι ένα χαώδες σύνολο καθώς το σενάριο έχει τεράστια κενά, ενώ αποτυγχάνει να κτίσει πάνω στο μυστήριο που βρίσκεται στον χαρακτήρα της Ορόρα αλλά και στο μεταφυσικό, κάτι το οποίο θα είχε ενδιαφέρον. Ξέχωρα από κάποιες οικολογικές ανησυχίες που ίσως τραβήξουν κάποια νήματα σκέψεως αλλά και κάποιες επιτυχημένες σκηνές της ομάδας Parkour του κύριου David Belle -, το Babylon A.D. θα αποδειχθεί μία πραγματική Βαβυλώνα ως προς την αρχική και τελική μορφή του.

Για έφηβους λάτρεις του Parkour, για θηλυκές που λιώνουν στα χεριά του Diesel, για αρσενικά που αρέσκονται στα γαλανά ματιά και τα σαρκώδη χείλη, για πίτσα και πολύ μπύρα με καλή παρέα, τίποτα παραπάνω από 4/10 για ένα ημιτελές -δυστυχώς- αποτέλεσμα κολλημένο στον πάτο της μετριότητας, ενάντια στο 5,3/10 του IMDb.

Δειγμα διαλογων:

Toorop: Save the planet. Whenever I've read that bumper sticker I've had to laugh. Save the planet. What for? And from what? From ourselves? Life's simple: kill or be killed, don't get involved and always finish the job. A survivor's code, my code, and it all sounds great until the day you find yourself confronted by a choice. A choice to make a difference, to help someone, or to walk away and save yourself. I learned something that day: you can't always walk away. Too bad it was the day I died.

edit: Στα πλαισια συνεργασιας του συγγραφεα με το Cinemascope.

Posted in: reviews: Cinema