The Orphanage / Orfanato, El (2007)

Η Laura (Belen Rueda) θα αγορασει το ορφανοτροφειο στο οποιο μεγαλωσε, θα μετακομισει εκει με την οικογενεια της και θα προσπαθησει να το λειτουργησει ξανα. Συντομα ομως, ο ανηλικος υιος της θα αποκτησει "φανταστικους" φιλους. Μετα την εξαφανιση του και την φυγη του ανδρα της, οντας μονη - αντιμετωπη με την τραγικη πραγματικοτητα, η Laura θα αρχισει να πιστευει. Το παρελθον αναδυεται στην επιφανεια των αναμνησεων και το μυαλο βυθιζεται στα ορια της παρανοιας και του αρχεγονου φοβου..

Ο Juan Antonio Bayona σκηνοθετει ενα (οχι και τοσο πρωτοτυπο) θριλερ βασισμενο στο σεναριο του Sergio G. Sánchez και υπο την γενικη εποπτεια του μαγου (παραγωγου) Guillermo Del Toro. Το αποτελεσμα εκανε την πρεμιερα του στις Καννες ενω μεχρι στιγμης εχει κερδισει 29 βραβεια ανα τον κοσμο ενω εχει προταθει για αλλα 22. Ηταν δε, η επιλεγμενη Ισπανικη συμμετοχη για τα φετινα βραβεια Οσκαρ.

Απο οτι φαινεται η Ισπανια εχει βυθιστει στην λατρεια του φοβου. Μετα το Rec (2007), εχουμε να κανουμε με ενα ατμοσφαιρικο θριλερ και οχι τοσο brutal "βρυκολιαρικο". Ειναι σιγουρο οτι θα σας ξυπνησει μνημες απο την "Εκτη Αισθηση" αλλα και το "Οι Αλλοι (The Others)" καθως δεν ξεφευγει απο αυτες, τουλαχιστον σεναριακα.

Σκηνοθετικως, η ταινια ειναι ενδιαφερουσα με πανεμορφα τοπια τα οποια χαστουκιζουν διχως οικτο τις κλειστοφοβικες γωνιες εντος του ορφανοτροφειου. Οι αλλαγες ειναι καλες, χωρις σχεδον καμμια περιττη σκηνη. Τους διαλλογους, για αλλη μια φορα, δεν μπορω να τους κρινω καθως ακομα δεν εχω μαθει ισπανικα. Αυτο που ξεχωριζει ομως, ειναι τα εφε ηχου και γενικα η ηχητικη συνοδεια της ταινιας τα οποια ειναι απλα, αψογα.

Ολα τα παραπανω δημιουργουν στον θεατη την εντυπωση πως παρακολουθει ενα αριστουργημα της 7ης τεχνης. Τουλαχιστον πριν το τελος.. Δυστυχως η ταινια δημιουργει μεγαλες προσδοκιες αλλα στο τελος θα απογοητευσει αυτους που περιμεναν κατι το πρωτοτυπο, κατι το νεο, κατι το αριστουργηματικο.

Ξεχωριζει η οσκαρικη Belen Rueda στον ρολο της μητερας (Laura). Η ερμηνεια της βασιζεται στις αρμονικες εκφρασεις του προσωπου της, που σε συνδιασμο με τους διαλλογους, την κινησιολογια, τον τονο της φωνης αλλα και την σκηνοθεσια καταφερνουν να πεισουν τοσο στο κομματι του φοβου και της παρανοιας, οσο και στο κομματι της πιστης, της απογνωσης και του αγωνα που θα δωσει μια μανα για το παιδι της οταν ολα γυρω της πεφτουν στο κενο. Προσθετει στην ταινια, ακομα και στο ανιαρο τελος της.

Απο κει και περα δεν εχουμε καποια ερμηνεια ξεχωριστη. Ολοι οι ηθοποιοι ειναι καλοι χωρις να απογοητευσουν αλλα και χωρις να γοητευσουν.

Για τους φιλους των θριλερ (οχι ομως και τους τρομολαγνους), κυριως των ατμοσφαιρικων, για παρεα με μπυρα και ενα 6καναλο ηχοσυστημα (διαφορετικα θα χασετε αρκετα απο την ατμοσφαιρα) πιστευω οτι με 6,5/10 φλερταρει επικινδυνα με την μετριοτητα και βρισκεται αρκετα μακρια απο το επιπεδο "αριστουργηματος" οπως την χαρακτηριζουν οι φιλοι του IMDb με το 7,8/10.

Posted in: reviews: Cinema