The Hurt Locker (2008)

Τίτλος: The Hurt Locker
Κατηγορία: περιπέτεια
Σκηνοθέτις: Kathryn Bigelow
Σενάριο: Mark Boal
Πρωταγωνιστές: Jeremy Renner, Anthony Mackie, Brian Geraghty, Ralph Fiennes, Guy Pearce, David Morse, Christian Camargo
Διάρκεια: 131'
Παραγωγή: Voltage Pictures, Grosvenor Park Media, Film Capital Europe Funds, First Light Production, Kingsgate Films, Summit Entertainment
Ημερομηνία κυκλοφορίας: Μάρτιος 2010 (Ελλάδα)
Βαθμολογία S.G. (IMDb): 7 (8.0)

Με λίγα λόγια

Η Βαγδάτη έχει γίνει μια πόλη-παγίδα γεμάτη από βόμβες και ανθρώπους καμικάζι που θυσιάζουν την ζωή τους. Περίπου κάθε δεκαπέντε λεπτά γίνεται έκρηξη από έναν αυτοσχέδιο μηχανισμό με θανατηφόρες επιπτώσεις. Η Β-Company είναι η μοναδική ομάδα που έχει εκπαιδευτεί να αφοπλίζει αυτές τις θανατηφόρες βόμβες. Ο λοχίας Σάνμπορν, ένας πρώην καταδρομέας, κι ο λοχίας Έλτριτζ, ένας νέος που φιλοσοφεί την ζωή, έχουν μόνο 38 μέρες να φέρουν εις πέρας την αποστολή τους. Αναγκάζονται να συνεργαστούν με τον καινούριο αρχηγό της ομάδας, Γουίλιαμ Τζέιμς, ο οποίος εφαρμόζει περίεργες τεχνικές και δείχνει να απολαμβάνει το παιχνίδι με τον θάνατο, κάτι που τρομάζει τους υπόλοιπους στρατιώτες.

Άχρηστες πληροφορίες

Ο James Cameron ήταν αυτός που έπεισε την πρώην γυναίκα του Kathryn Bigelow να σκηνοθετήσει το έργο αυτό. Είχε αρχικά προγραμματίσει ένα άλλο Project και δεν ήταν σίγουρη για το Hurt Locker. Ο Cameron διάβασε το σενάριο και της είπε να κάνει την ταινία και βεβαίως αυτό κατέληξε στο να κερδίσει μια υποψηφιότητα και το ίδιο το βραβείο Όσκαρ για Καλύτερη Σκηνοθεσία.

Αρκετά μέλη του προσωπικού, Αμερικανοί, σταμάτησαν για ανάκριση από την ασφάλεια του αεροδρομίου στις ΗΠΑ ενώ αρκετές βαλίτσες τους ελέγχθηκαν - ακόμα και ένας από τους παραγωγούς κρατήθηκε για ανάκριση όταν επέστρεψε στο Λος Άντζελες.

Τα τρία τραγούδια στην ταινία από τους Ministry προέρχονται από το δέκατό τους άλμπουμ, Rio Grande Blood, το οποίο κατακρίνει τον πόλεμο στο Ιράκ και τον Μπους.

Από το 2010, είναι ο νικητής βραβείου Όσκαρ Καλύτερης Ταινίας με τα χαμηλότερα έσοδα (14 εκ. δολάρια).

Σκηνοθεσία

Η Kathryn Bigelow, στα 59 της χρόνια (!), σκηνοθετεί την ταινία της ζωής της χωρίς καμία αμφισβήτηση. Μια σκηνοθέτιδα που μας έχει χαρίσει μέτριες έως καλές ταινίες (Point Break (1991), Strange Days (1995) σε σενάριο του Cameron) πραγματοποιεί το άλμα πίστης στον πρώην άντρα της και αναλαμβάνει να δώσει πνοή στο σενάριο του Mark Boal ο οποίος το εμπνεύστηκε στη Βαγδάτη το 2004 όταν πέρασε αρκετές εβδομάδες με την ομάδα εξουδετέρωσης βομβών του Αμερικανικού στρατού και που εμφανώς τον επηρέασε αρκετά - εάν κρίνουμε κι από το εξίσου καλογραμμένο In the Valley of Elah (2007). Μακριά από την λάμψη της Ακαδημίας, εύκολα διαπιστώνει κάποιος ότι δεν έχουμε να κάνουμε με μια ακόμα ταινία για τον πόλεμο (λέξη την οποία χρησιμοποιούν μόνο οι ΗΠΑ τελικά για να δικαιολογήσουν την παρουσία τους στον Αραβικό κόσμο). Η Bigelow μας τραβάει από το μανίκι και μας βυθίζει μέσα στο κάδρο, δίπλα από τους πρωταγωνιστές με εκπληκτικές κοντινές λήψεις και αρκετές σκηνές γυρισμένες σε 16mm κάμερα ώστε να του δίνει μια γεύση από ντοκιμαντέρ verite ασχέτως εάν αυτές διαδραματίζονται σε έναν δρόμο γεμάτο ζωή με αυτοκίνητα, περαστικούς, σκυλιά και παιδιά ή σε έναν δρόμο με νεκρική σιγή, όλα αυτά με την υποστήριξη μιας εξίσου οσκαρικής φωτογραφίας. Αυτή η αριστουργηματική σκηνοθεσία θα αναδείξει τις ερμηνείες των πρωταγωνιστών ενώ θα ισορροπήσει, ως ένα βαθμό, τον Αμερικανικό πατριωτισμό ενός Ρεπουμπλικάνου με τα αντιπολεμικά αισθήματα ενός Δημοκράτη. Αληθοφανή εφέ, αλάνθαστη ηχοληψία και διάλογοι που θα προβληματίσουν θετικά, τουλάχιστον μέχρι και λίγο πριν από το τέλος.

Ερμηνείες

Ο Jeremy Renner ερμηνεύει τον χαρακτήρα του Επιλοχία William James, αρχηγού μιας ομάδας αφοπλισμού. Φλερτάρει με τον θάνατο σε κάθε αποστολή, δείχνει να μην ενδιαφέρεται καθόλου για το τομάρι του, προκαλεί τα μέλη της ομάδας, αγνοεί τους κανόνες και είναι πατέρας ενός μικρού αγοριού αλλά ατύπως διαζευγμένος. Η πολυπλοκότητα του ήρωα θα προσεγγιστεί ομαλά από την Bigelow και όχι βιαστικά και πρόχειρα όπως έχουμε συνηθίσει σε αντίστοιχες. Όταν όλα γύρω του σφυρίζουν από την δυνατή έκρηξη, ο Renner θα ανακαλύψει σιγά σιγά την ανθρώπινη υπόσταση του λίγο πριν γυρίσει στον "πολιτισμό" των ΗΠΑ όπου η επιλογή ενός κουτιού corn flakes αποδεικνύεται πιο δύσκολη από έναν αφοπλισμό βόμβας στο πορτ μπαγκάζ ενός φλεγόμενου αυτοκινήτου στους δρόμους του Ιράκ - εκεί όπου θα ανακαλύψει ότι ο "πόλεμος είναι, όντως, ναρκωτικό" στο οποίο πάντα θα γυρνά για να ξαναγίνει απάνθρωπο "πιόνι". Άνετη ερμηνεία, χωρίς ιδιαίτερες εκρήξεις.

Ο Anthony Mackie κλέβει την παράσταση ως Λοχίας JT Sanborn. Μετράει τις ημέρες για να λήξει η θητεία του και ευχαριστεί τα θεία για κάθε μέρα που περνά και αναπνέει ακόμα. Δυναμικός χαρακτήρας με μοναδικές εκρήξεις αλλά και ηθικά διλήμματα τα οποία ο Mackie θα υποστηρίξει πειστικά. Δένει με τον Renner τόσο σκηνογραφικά (κινήσεις εντός ενός κάδρου) όσο και σκηνοθετικά καθώς οι διάλογοι μεταξύ τους είναι αυτοί που θα ισορροπήσουν ολόκληρο το έργο (εκπληκτική η σκηνή εντός του humvee).

Εμφανίσεις θα κάνουν αρκετά ονόματα όπως οι Guy Pearce, Ralph Fiennes και ο μοναδικός David Morse ενώ για τους απανταχού Losties θα ξεχωρίσει η εμφάνιση της κούκλας Evangeline Lilly.

Εν κατακλείδι

Στην μετα-ρεπουμπλικανική εποχή της Αμερικής, θα περίμενε κάποιος ένα καθαρό αντιπολεμικό σύνολο και όχι μια ισορροπία ανάμεσα στους εισβολείς ενός αόρατου πόλεμου και τους κατέχοντες της μήτρας του Πολιτισμού μας, όπως αναντίρρητα είναι ο λαός του Ιράκ. Η φράση όμως "..war is a drug" αλλά και η περίφημη σκηνή του Καθηγητή με την αντίστοιχη "είσαι φιλοξενούμενος μου" καθώς ο στρατιώτης τον σημαδεύει με το όπλο, θα δικαιολογήσουν την ύπαρξη της ίδιας της ταινίας ασχέτως εάν το τέλος της, που είναι σίγουρο ότι θα σας διχάσει, οδηγεί σε ένα ουροβορικό κύκλο.

Επομένως, εσείς θα επιλέξετε εάν θα χρησιμοποιήσετε το DVD της παρούσας ως πτυελοδοχείο ή ως πολύτιμο κόσμημα της συλλογής σας.

Προσωπικά θα μου άρεσε μια Ευρωπαϊκή ματιά στο σενάριο (όχι όμως και τη σκηνοθεσία).

Για τους οπαδούς της Yoko Ono και του Lennon με την μαργαρίτα στο αυτί, για ενήλικες και μόνο, μακριά από καμένα φιλοπόλεμα μυαλά, τίποτα περισσότερο από 7/10 για μια "περίεργη κατάσταση", σίγουρα όχι όμως της καλύτερης ταινίας της χρονιάς - μακριά από το υπερβολικό 8/10 του IMDb που σφύζει από πατριώτες Αμερικανούς.

edit: Στο πλαισιο συνεργασιας του συγγραφεα με το Cine.gr

edit1: Το κειμενο "Με λίγα λόγια" εχει παρθεί αυτούσιο από το Cine.gr

Posted in: reviews: Cinema