Ενας πρωην στρατιωτικος (Tommy Lee Jones) και η γυναικα του (Susan Sarandon) συνεργαζονται μαζι με μια νεα ντετεκτιβ της αστυνομιας (Charlize Theron) ωστε να αποκαλυψουν την αληθεια πισω απο την εξαφανιση του γιου τους επειτα απο την επιστροφη του απο το Ιρακ.
Μια ταινια που σιγουρα εχει ενοχλησει τους "πατριωτες" Αμερικανους. Και αυτο το αντιλαμβανομαστε πριν καν δουμε την ταινια. Απο το ποστερ της και την διαφοροποιηση του για το Ευρωπαικο και το Αμερικανικο κοινο (κοιταξτε πως ειναι τοποθετημενη η Αμερικανικη σημαια και αναζητηστε την σημασια της αναποδης σημαιας).
Το σεναριο της ταινιας ειναι πραγματικα αποκαλυπτικο και περα για περα αληθινο. Πολλα απο τα στοιχεια της ταινιας, τα εχουμε δει στις βραδινες ειδησεις με την προειδοποιηση της "σκληρης εικονας". Εδω ομως εχουμε να κανουμε με την ωμη αληθεια.
Η αντιπαλοτητα του εχθρου μεταφερεται εντος των πατριων εδαφων. Η συγκαλυψη, το ψεμμα και οι αγωνιωδεις προσπαθειες ενος τελειωμενου στρατιωτικου που ειχε την ατυχια να ειναι ο πατερας της συγχρονης αυτης τραγωδιας.
Τι γινεται οταν ο πολεμος αλλαζει τοσο πολυ το ιδιο σου το παιδι που δεν το αναγνωριζεις πλεον? Τι γινεται οταν οι "αδελφοι στα οπλα" (brothers in arms) στρεφονται εναντιον ο ενας του αλλου και οταν δεν βλεπουν το λαθος αλλα το αποδεχονται με φυσικοτητα? Ποσο μπορει ενας πολεμος, μια πλυση εγκεφαλου στα στρατιωτικα στρατοπεδα, ενας εχθρος που δεν ειναι εχθρος αλλα πρεπει να πεθανει, ενα λαθος να αλλαξει εναν ανθρωπο?
Μια πραγματικα συγκλονιστικη ταινια. Μια οσκαρικη ταινια αν και προταθηκε μονο για ενα βραβειο (για Α' ανδρικο ρολο του Tommy Lee Jones). Μια ωμη αληθεια θα μπορουσε να πει κανεις. Μια προσπαθεια αφυπνισης οσων εχουν επαναπαυθει στον καναπε τους ενω γυρω τους ο κοσμος βραζει.
Η ταινια αυτη ειναι μια δυσκολη ταινια. O σκηνοθετης και σεναριογραφος Paul Haggis σπρωχνει τον θεατη στο να συνδιασει ολα τα στοιχεια και να συνθεσει την πληρη εικονα χωρις ευκολα υποβοηθηματα και επαναληψεις στοιχειων (διαλλογου & σκηνογραφιας). Δεν ειναι καθολου κουραστικη και σιγουρα καταφερνει να προσελκυσει το ενδιαφερον. Οι εναλλαγες καλες, εκτος καποιων ελαχιστων περιπτωσεων περιττων εφε & σκηνων, ενω η φωτογραφια ειναι παρα πολυ καλη.
Ο Tommy Lee Jones δινει πραγματικα στοιχεια οσκαρικης ερμηνειας. Ειναι εκπληκτικος στον ρολο του πατερα, Hank Deerfield, τοσο στις απολυτα ρεαλιστικες εκφρασεις του προσωπου του οσο και στην κινησιολογια και στο στησιμο σε καθε σκηνη. Ξεχωριζει επισης και ο τονος της φωνης του, οχι τοσο για την προφορα που εχει υιοθετησει για τον χαρακτηρα του, αλλα για την χροια και το χρωμα που υποστηριζει την καθε λεξη που αρθρωνει. Μια συνολικα αριστη ερμηνεια που πειθει και τον πιο δυσκολο θεατη.
Η Charlize Theron στον ρολο της αστυνομικου Emily Sanders, στεκεται περηφανα στο πλαι του Jones υποστηριζοντας αρκετα αξιοπρεπως τον χαρακτηρα της. Σιγουρα δεν ειναι κατι το σπουδαιο, οπως μας ειχε δειξει οτι μπορει να φτασει στο παρελθον, αλλα ειναι πολυ ευχαριστη στο να την παρακολουθεις, κυριως ερμηνευτικα.
Παιζουν επισης η αρκετα καλη σε 2 μολις σκηνες Susan Sarandon αλλα και ο Josh Brolin σε μια μικρας διαρκειας σκηνη χωρις φυσικα να "προλαβουν" να ξεχωρισουν, κυριως ο δευτερος.
Μου αρεσε πολυ και με επεισε η απαθεια και η νορμαλ-οτητα των Wes Chatham και Victor Wolf στο τελος της ταινιας. Πιστευω οτι οι ερμηνειες τους ηταν "κλειδι" για το συνολο.
Η ταινια τελειωνει με ενα μοναδικο τροπο, και το τελος της ισως κρατα περισσοτερο απο οτι θα περιμενε κανεις. Ομως, ηταν απαραιτητο για να περασει καποια συμβολα και καποια μηνυματα προς τα εξω. Πιστευω οτι το πετυχε.
Ενα επικαιρο δραμα που θα σας κατσει στο στομαχι και θα σας βαλει σε τροχια σκεψης μακρια απο εκρηξεις, σφαιρες, λιωμενο ατσαλι, ατσαλακωτους ηρωες, ομορφα θηλυκα και αλλες γνωστες "αμερικανιες".
Συμφωνω με το IMDb και του αποδιδω 7,5/10 αλλα και το οσκαρ για τον κυρ Tommy.
Μια ταινια που σιγουρα εχει ενοχλησει τους "πατριωτες" Αμερικανους. Και αυτο το αντιλαμβανομαστε πριν καν δουμε την ταινια. Απο το ποστερ της και την διαφοροποιηση του για το Ευρωπαικο και το Αμερικανικο κοινο (κοιταξτε πως ειναι τοποθετημενη η Αμερικανικη σημαια και αναζητηστε την σημασια της αναποδης σημαιας).
Το σεναριο της ταινιας ειναι πραγματικα αποκαλυπτικο και περα για περα αληθινο. Πολλα απο τα στοιχεια της ταινιας, τα εχουμε δει στις βραδινες ειδησεις με την προειδοποιηση της "σκληρης εικονας". Εδω ομως εχουμε να κανουμε με την ωμη αληθεια.
Η αντιπαλοτητα του εχθρου μεταφερεται εντος των πατριων εδαφων. Η συγκαλυψη, το ψεμμα και οι αγωνιωδεις προσπαθειες ενος τελειωμενου στρατιωτικου που ειχε την ατυχια να ειναι ο πατερας της συγχρονης αυτης τραγωδιας.
Τι γινεται οταν ο πολεμος αλλαζει τοσο πολυ το ιδιο σου το παιδι που δεν το αναγνωριζεις πλεον? Τι γινεται οταν οι "αδελφοι στα οπλα" (brothers in arms) στρεφονται εναντιον ο ενας του αλλου και οταν δεν βλεπουν το λαθος αλλα το αποδεχονται με φυσικοτητα? Ποσο μπορει ενας πολεμος, μια πλυση εγκεφαλου στα στρατιωτικα στρατοπεδα, ενας εχθρος που δεν ειναι εχθρος αλλα πρεπει να πεθανει, ενα λαθος να αλλαξει εναν ανθρωπο?
Μια πραγματικα συγκλονιστικη ταινια. Μια οσκαρικη ταινια αν και προταθηκε μονο για ενα βραβειο (για Α' ανδρικο ρολο του Tommy Lee Jones). Μια ωμη αληθεια θα μπορουσε να πει κανεις. Μια προσπαθεια αφυπνισης οσων εχουν επαναπαυθει στον καναπε τους ενω γυρω τους ο κοσμος βραζει.
Η ταινια αυτη ειναι μια δυσκολη ταινια. O σκηνοθετης και σεναριογραφος Paul Haggis σπρωχνει τον θεατη στο να συνδιασει ολα τα στοιχεια και να συνθεσει την πληρη εικονα χωρις ευκολα υποβοηθηματα και επαναληψεις στοιχειων (διαλλογου & σκηνογραφιας). Δεν ειναι καθολου κουραστικη και σιγουρα καταφερνει να προσελκυσει το ενδιαφερον. Οι εναλλαγες καλες, εκτος καποιων ελαχιστων περιπτωσεων περιττων εφε & σκηνων, ενω η φωτογραφια ειναι παρα πολυ καλη.
Ο Tommy Lee Jones δινει πραγματικα στοιχεια οσκαρικης ερμηνειας. Ειναι εκπληκτικος στον ρολο του πατερα, Hank Deerfield, τοσο στις απολυτα ρεαλιστικες εκφρασεις του προσωπου του οσο και στην κινησιολογια και στο στησιμο σε καθε σκηνη. Ξεχωριζει επισης και ο τονος της φωνης του, οχι τοσο για την προφορα που εχει υιοθετησει για τον χαρακτηρα του, αλλα για την χροια και το χρωμα που υποστηριζει την καθε λεξη που αρθρωνει. Μια συνολικα αριστη ερμηνεια που πειθει και τον πιο δυσκολο θεατη.
Η Charlize Theron στον ρολο της αστυνομικου Emily Sanders, στεκεται περηφανα στο πλαι του Jones υποστηριζοντας αρκετα αξιοπρεπως τον χαρακτηρα της. Σιγουρα δεν ειναι κατι το σπουδαιο, οπως μας ειχε δειξει οτι μπορει να φτασει στο παρελθον, αλλα ειναι πολυ ευχαριστη στο να την παρακολουθεις, κυριως ερμηνευτικα.
Παιζουν επισης η αρκετα καλη σε 2 μολις σκηνες Susan Sarandon αλλα και ο Josh Brolin σε μια μικρας διαρκειας σκηνη χωρις φυσικα να "προλαβουν" να ξεχωρισουν, κυριως ο δευτερος.
Μου αρεσε πολυ και με επεισε η απαθεια και η νορμαλ-οτητα των Wes Chatham και Victor Wolf στο τελος της ταινιας. Πιστευω οτι οι ερμηνειες τους ηταν "κλειδι" για το συνολο.
Η ταινια τελειωνει με ενα μοναδικο τροπο, και το τελος της ισως κρατα περισσοτερο απο οτι θα περιμενε κανεις. Ομως, ηταν απαραιτητο για να περασει καποια συμβολα και καποια μηνυματα προς τα εξω. Πιστευω οτι το πετυχε.
Ενα επικαιρο δραμα που θα σας κατσει στο στομαχι και θα σας βαλει σε τροχια σκεψης μακρια απο εκρηξεις, σφαιρες, λιωμενο ατσαλι, ατσαλακωτους ηρωες, ομορφα θηλυκα και αλλες γνωστες "αμερικανιες".
Συμφωνω με το IMDb και του αποδιδω 7,5/10 αλλα και το οσκαρ για τον κυρ Tommy.
0 scary σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου