.png "English"){kind=small}
Ποτέ δεν είχα πρόβλημα να εκφραστώ γραπτώς. Ένα ουσιαστικό από εδώ, ένα ρήμα από κει, ένα επίθετο πιο κάτω και βγάλαμε την πρόταση.. Όμως αυτή την στιγμή νοιώθω πραγματικά ανίκανος να μεταφράσω τα αισθήματα μου σε λέξεις..
Το Heavy Metal in Baghdad είναι ένα συγκλονιστικό φιλμ. Είναι η ιστορία ενός ολόκληρου λαού που ποτέ κανείς δεν τόλμησε να πει. Είναι ότι δεν φανερώνουν τα καταραμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ή αποχαύνωσης όπως έχουν καταντήσει). Είναι η αλήθεια.
Η αλήθεια πάντα κρύβεται πίσω από ξύλινους λόγους και ανιαρά αίτια. Όμως πάντα αποκαλύπτεται, αργά η γρήγορα. Και τότε.. ενοχλεί αρκετούς.
Οι Ακρασικάουντα δεν είναι ένα ακόμα συγκρότημα που θέλει να γίνει γνωστό και να τραγουδήσει την ματαιοδοξία του. Είναι μια παρέα νέων Ιρακινών. Κάποια παλικάρια που μαθαίνουν Αγγλικά μέσω ταινιών και τραγουδιών και χρησιμοποιούν (ναι, χρησιμοποιούν!) την μουσική για να ταξιδέψουν σε έναν κόσμο χωρίς βία, χωρίς καθημερινούς θανάτους, χωρίς απειλές για την ζωή τους, χωρίς κίνδυνο. Η μουσική γίνεται μονοπάτι ψυχής. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο ντράμερ του συγκροτήματος, "..αν έδιναν ένα σετ τυμπάνων σε κάθε φυλακισμένο που έχει σκοτώσει κάποιον, τότε σίγουρα δεν θα ήθελε να ξανασκοτώσει ποτέ στην ζωή του". Η μουσική τους φέρνει ηρεμία, και ταυτόχρονα τους ενώνει σε μια κοινωνία όπου έχει πλησιάσει επικίνδυνα τα ζωώδη ένστικτα που κρύβονται μέσα μας.
Οι δημιουργοί αυτού του φιλμ, Μορέτι και Άλβι, παρουσιάζουν με τα συνεχή ταξίδια τους στην Βαγδάτη την πορεία αυτού του συγκροτήματος. Από την πρώτη συναυλία τους σε ένα κοινό 30 ατόμων (με αυστηρότατα και αντί-δημοκρατικά μέτρα ασφαλείας που δεν άφηναν το πλήθος καν να κουνήσει το κεφάλι καθώς θεωρούταν ύβρης προς τον Θεό ή δεν άφηναν το συγκρότημα να κάνει συναυλία εάν δεν είχε πρώτα ετοιμάσει ένα τραγούδι υπέρ του Σαντάμ), μέσω του κινδύνου διάλυσης του συγκροτήματος, στην ηχογράφηση ενός ντέμο για δίσκο στην Συρία όπου τελικώς κατάφυγαν για λόγους ασφαλείας και "δημιουργίας".
Τα μηνύματα που περνούν αυτά τα παιδιά είναι τόσο απλά αλλά και τόσο έντονα. Αποτυπώνονται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, στην μνήμη του μυαλού μας. Μας θυμίζουν ότι δεν πρέπει να λαμβάνουμε τίποτα για δεδομένο. Ότι όλα έχουν αξία. Ακόμα και μια απλή βόλτα έξω από το σπίτι μας. Μια συνάντηση με έναν φίλο για καφέ. Ένα ασήμαντο απόγευμα για ψώνια στο κέντρο της πόλης. Όλα όσα έχουμε δεδομένα στον Δυτικό Κόσμο. Μας προειδοποιούν πως δεν θα καταλάβουμε την πραγματική αξία των αγαθών που έχουμε στην διάθεση μας, παρά μονάχα όταν τα χάσουμε.
Είναι τόσα πολλά που μπορώ να γράψω. Σελίδες ολόκληρες. Μα ακόμα και τότε δεν θα μείνω ικανοποιημένος. Οι δημιουργοί αυτού του φιλμ, σε συνεργασία με το MTV το οποίο έκανε πρώτο αφιέρωμα για αυτό το συγκρότημα, χρησιμοποιούν καθημερινή γλώσσα (με αρκετά μπιπ) και δεν προσπαθούν να πείσουν. Δεν χρειάζεται άλλωστε.
Το φιλμ διαρκεί 82 λεπτά και δεν είναι κουραστικό στο μεγαλύτερο μέρος του. Ξεχωρίζει το μοντάζ του αλλά και η φωτογραφία (δεδομένου των τριτοκοσμικών συνθηκών και την έλλειψη ρεύματος πολλές φορές που αντιμετώπισαν). Από τα καλύτερα σημεία, αποτελεί η μουσική του επένδυση που δεν είναι τίποτα άλλο από τους ήχους του ιδίου του συγκροτήματος, των Ακρασικάουντα.
Οι Μαυροι Σκορπιοι (αυτο σημαινει το ονομα τους), επηρεαζονται απο τους Metallica, Slipknot, Six Feet Under, Mayhem κτλ και συνδυάζοντας όλα αυτά τα ακούσματα με την παράδοση του υπέροχου πολιτισμού τους (και ταυτόχρονα του πιο αρχαίου πολιτισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας) δημιουργούν πραγματικά υπέροχα κομμάτια.
Μου έκανε εντύπωση πως το Χεβι Μεταλ στην Βαγδάτη είχε μεγάλο αριθμό θεατών διαφορετικής ηλικίας και κυρίως, διαφορετικών κοινωνικών προελεύσεων. Το φιλμ τελείωσε στις 01.50 με πραγματικά ηχηρά χειροκροτήματα απο όλους.
Ένα απο τα διδάγματα της ταινίας είναι επίσης το γεγονός πως οι ακροατές αυτού του είδους μουσικής, δεν είναι απαραίτητα σατανιστές, βιαστές, κλέφτες, αλήτες με μακριά μαλλιά και σκουλαρίκια. Πρέπει κάποτε να απορρίψουμε αυτά τα στερεότυπα και να βοηθήσουμε την δημοκρατία μας να ωριμάσει. Πρέπει να εκτιμήσουμε όσα θεωρούμε δεδομένα. Πρέπει να γίνουμε άνθρωποι ξανά.
Τίποτα λιγότερο απο 7/10 για αυτούς που ελπίζουν ότι "υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω".
Το Heavy Metal in Baghdad είναι ένα συγκλονιστικό φιλμ. Είναι η ιστορία ενός ολόκληρου λαού που ποτέ κανείς δεν τόλμησε να πει. Είναι ότι δεν φανερώνουν τα καταραμένα μέσα μαζικής ενημέρωσης (ή αποχαύνωσης όπως έχουν καταντήσει). Είναι η αλήθεια.
Η αλήθεια πάντα κρύβεται πίσω από ξύλινους λόγους και ανιαρά αίτια. Όμως πάντα αποκαλύπτεται, αργά η γρήγορα. Και τότε.. ενοχλεί αρκετούς.
Οι Ακρασικάουντα δεν είναι ένα ακόμα συγκρότημα που θέλει να γίνει γνωστό και να τραγουδήσει την ματαιοδοξία του. Είναι μια παρέα νέων Ιρακινών. Κάποια παλικάρια που μαθαίνουν Αγγλικά μέσω ταινιών και τραγουδιών και χρησιμοποιούν (ναι, χρησιμοποιούν!) την μουσική για να ταξιδέψουν σε έναν κόσμο χωρίς βία, χωρίς καθημερινούς θανάτους, χωρίς απειλές για την ζωή τους, χωρίς κίνδυνο. Η μουσική γίνεται μονοπάτι ψυχής. Όπως χαρακτηριστικά λέει ο ντράμερ του συγκροτήματος, "..αν έδιναν ένα σετ τυμπάνων σε κάθε φυλακισμένο που έχει σκοτώσει κάποιον, τότε σίγουρα δεν θα ήθελε να ξανασκοτώσει ποτέ στην ζωή του". Η μουσική τους φέρνει ηρεμία, και ταυτόχρονα τους ενώνει σε μια κοινωνία όπου έχει πλησιάσει επικίνδυνα τα ζωώδη ένστικτα που κρύβονται μέσα μας.Οι δημιουργοί αυτού του φιλμ, Μορέτι και Άλβι, παρουσιάζουν με τα συνεχή ταξίδια τους στην Βαγδάτη την πορεία αυτού του συγκροτήματος. Από την πρώτη συναυλία τους σε ένα κοινό 30 ατόμων (με αυστηρότατα και αντί-δημοκρατικά μέτρα ασφαλείας που δεν άφηναν το πλήθος καν να κουνήσει το κεφάλι καθώς θεωρούταν ύβρης προς τον Θεό ή δεν άφηναν το συγκρότημα να κάνει συναυλία εάν δεν είχε πρώτα ετοιμάσει ένα τραγούδι υπέρ του Σαντάμ), μέσω του κινδύνου διάλυσης του συγκροτήματος, στην ηχογράφηση ενός ντέμο για δίσκο στην Συρία όπου τελικώς κατάφυγαν για λόγους ασφαλείας και "δημιουργίας".
Τα μηνύματα που περνούν αυτά τα παιδιά είναι τόσο απλά αλλά και τόσο έντονα. Αποτυπώνονται χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια, στην μνήμη του μυαλού μας. Μας θυμίζουν ότι δεν πρέπει να λαμβάνουμε τίποτα για δεδομένο. Ότι όλα έχουν αξία. Ακόμα και μια απλή βόλτα έξω από το σπίτι μας. Μια συνάντηση με έναν φίλο για καφέ. Ένα ασήμαντο απόγευμα για ψώνια στο κέντρο της πόλης. Όλα όσα έχουμε δεδομένα στον Δυτικό Κόσμο. Μας προειδοποιούν πως δεν θα καταλάβουμε την πραγματική αξία των αγαθών που έχουμε στην διάθεση μας, παρά μονάχα όταν τα χάσουμε.Είναι τόσα πολλά που μπορώ να γράψω. Σελίδες ολόκληρες. Μα ακόμα και τότε δεν θα μείνω ικανοποιημένος. Οι δημιουργοί αυτού του φιλμ, σε συνεργασία με το MTV το οποίο έκανε πρώτο αφιέρωμα για αυτό το συγκρότημα, χρησιμοποιούν καθημερινή γλώσσα (με αρκετά μπιπ) και δεν προσπαθούν να πείσουν. Δεν χρειάζεται άλλωστε.
Το φιλμ διαρκεί 82 λεπτά και δεν είναι κουραστικό στο μεγαλύτερο μέρος του. Ξεχωρίζει το μοντάζ του αλλά και η φωτογραφία (δεδομένου των τριτοκοσμικών συνθηκών και την έλλειψη ρεύματος πολλές φορές που αντιμετώπισαν). Από τα καλύτερα σημεία, αποτελεί η μουσική του επένδυση που δεν είναι τίποτα άλλο από τους ήχους του ιδίου του συγκροτήματος, των Ακρασικάουντα.
Οι Μαυροι Σκορπιοι (αυτο σημαινει το ονομα τους), επηρεαζονται απο τους Metallica, Slipknot, Six Feet Under, Mayhem κτλ και συνδυάζοντας όλα αυτά τα ακούσματα με την παράδοση του υπέροχου πολιτισμού τους (και ταυτόχρονα του πιο αρχαίου πολιτισμού στην ιστορία της ανθρωπότητας) δημιουργούν πραγματικά υπέροχα κομμάτια.Μου έκανε εντύπωση πως το Χεβι Μεταλ στην Βαγδάτη είχε μεγάλο αριθμό θεατών διαφορετικής ηλικίας και κυρίως, διαφορετικών κοινωνικών προελεύσεων. Το φιλμ τελείωσε στις 01.50 με πραγματικά ηχηρά χειροκροτήματα απο όλους.
Ένα απο τα διδάγματα της ταινίας είναι επίσης το γεγονός πως οι ακροατές αυτού του είδους μουσικής, δεν είναι απαραίτητα σατανιστές, βιαστές, κλέφτες, αλήτες με μακριά μαλλιά και σκουλαρίκια. Πρέπει κάποτε να απορρίψουμε αυτά τα στερεότυπα και να βοηθήσουμε την δημοκρατία μας να ωριμάσει. Πρέπει να εκτιμήσουμε όσα θεωρούμε δεδομένα. Πρέπει να γίνουμε άνθρωποι ξανά.
Τίποτα λιγότερο απο 7/10 για αυτούς που ελπίζουν ότι "υπάρχει ένας κόσμος εκεί έξω".
edit: Το παρόν παρουσιάζεται από τον συγγραφέα λόγω του Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης για λογαριασμό του MovieWorld.
edit: Η παρουσα αναδημοσιευεται καθως το συγκροτημα Acrassicauda κυκλοφορησε νεο δισκο ο οποιος θα παρουσιαστει στο The Scary Nights Show.
0 scary σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου