Hancock (2008)

Αλκοολικος, αστεγος, ακομψος, αχαρος, υπερ-ανθρωπος σωζει κοσμο με ανταλλαγμα τον χλεβασμο και τον θυμο καθως αφηνει χαος πισω του καθε φορα. Η ζωη του θα αλλαξει οταν ενας υπευθυνος δημοσιων σχεσεων και η γυναικα του γνωριστουν μαζι του..

Ο Peter Berg, τον οποιο γνωριζουμε κυριως ως ηθοποιο, σκηνοθετει μια ταινια - blockbuster, χαρακτηριστικο αλλωστε του πρωταγωνιστη της, Will Smith. Με ημερομηνια εξοδου στην Ελλαδα, τον Σεπτεμβριο, και την επιτυχια δεδομενη, η ταινια εχει ολα τα στοιχεια της επιτυχιας, τουλαχιστον οσον αφορα το οικονομικο τομεα.

Στον τομεα που αφορα το ποιοτικο μερος, υπαρχουν καποια αξεπεραστα προβληματακια.. Η ταινια, ως αλλες στο παρελθον, θα μπορουσε να χωρισθει σε δυο σημεια. Στο πρωτο μισο οπου η σκηνοθεσια ειναι γρηγορη και δυναμικη, με υπεροχα εφε που θα θυμισουν λιγο απο το Ματριξ, χιουμορ και εξυπνους διαλογους, γεματες ερμηνειες και αρκετη δραση.

Στο δευτερο μισο, η σκηνοθεσια ειναι κλειστοφοβικη ενω το σεναριο εχει τεραστια κενα τα οποια μενουν ακαλυπτα ως το τελος. Οι ερμηνειες αποτυγχανουν να φανουν δραματικες ενω το συνολο θα κουρασει τον θεατη για αρκετη ωρα. Αυτο οφειλεται κυριως στο ατελες σεναριο που χρησιμοποιει ενα ευκολο και γρηγορο τελος χωρις την παρουσια καποιου "κεντρικου" κακου χαρακτηρα, διδοντας εμφαση στο δραματικο της υποθεσης το οποιο ομως δεν συμβαδιζει καθολου με το ευχαριστο, γρηγορο και ευδιαθετο υπολοιπο της ταινιας.

Ο Will Smith ειναι ο ηρωας του εργου, ο περιφημος Hancock. Μετα την προηγουμενη αποτυχια του ως ο τελευταιος επιζοντας στον κοσμο (εγωκεντρισμος των Αμερικανων), επιστρεφει ως ο νεος σουπερ-μαν - χωρις ομως τις υπερυθρες ακτινες (θα ειχε πλακα αν τις χρησιμοποιουσε στις αλκοολικες του στιγμες). Θα πεισει σιγουρα τοσο στο μεθυσο του χαρακτηρα του, στο απερισκεπτο οσο και στην δραματικη αλλαγη. Θα δεσει καταπληκτικα με την κυρια παρακατω.

Η πανεμορφη Charlize Theron, ως Mary Embrey, στις ομορφιες της, ειναι η γυναικα του υπευθυνου δημοσιων σχεσεων που θα δεθει με τον Hancock. Ειναι γλυκια και αφελης πριν αποκαλυφθει η αληθινη της ταυτοτητα. Ομορφη η σκηνη της αψιμαχιας με τον Hancock (οπως επισης και η διαφορετικη γκαρνταρομπα - μακιγιαζ που χρησιμοποιει), ομορφο και το υπολοιπο συνολο. Οχι οσκαρικη, αλλα αρκετη.

Ο Jason Bateman ειναι ο Ray Embrey. Ειναι αφελης, εξυπνος και κυριως, ονειροπολος. Θα δεσει με την Theron οσον αφορα το αντρογυνο του χαρακτηρα τους. Θα δεσει ομως και με τον Smith χαριζοντας μας αρκετες αστειες σκηνες. Θα τον προτιμουσα πιο δυναμικο, ομως καλυπτει τις αναγκες του χαρακτηρα του στο επακρο.

Αλλες ερμηνειες δεν ξεχωριζουν. Δεν χρειαζεται αλλωστε. Η ταινια ειναι ολοκληρη για τα ειδικα εφε και οχι τοσο για τις δυνατες ερμηνειες.

Για τους εχθρους του Σουπερμαν, για οσους πιστευουν οτι ο Χουλκ δειχνει γκεϊ πρασινος, για οσους θελουν να τυλιχθουν με τον ιστο του Σπάιντερμαν, 6/10 κυριως λογω της ασυνεπειας του σεναριου, εν αντιθεσει με το 6,8/10 του IMDb.

Δειγμα διαλογων:

Hancock: [to Asian gangsters] Your head is going up his ass, his head is going up his ass, and you get the short end of the straw, cause your head is going up my ass!

Posted in: reviews: Cinema