.png "English"){kind=small}
Ένα νιόπαντρο ζευγάρι ανακαλύπτει τρομακτικά "φωτογραφικά αποτυπώματα" φαντασμάτων τα όποια άρχισαν να παρουσιάζονται έπειτα από ένα τροχαίο ατύχημα. Φοβούμενοι ότι τα 2 γεγονότα συνδέονται, θα αναμειχθούν σε μία τραγική ιστορία ανακαλύπτοντας πως κάποια πράγματα είναι καλύτερο να μείνουν ανεξιχνίαστα.- Η ταινία αποτελεί το αμερικάνικο ριμέικ της ομώνυμης ταϊλανδέζικης ταινίας του 2004, που ήταν η πιο εμπορική ταινία της χρονιάς για την Ταϊλάνδη.
- Στις ΗΠΑ δεν έγινε δημοσιογραφική προβολή για τους κριτικούς κινηματογράφου πριν την έξοδο της ταινίας στις αίθουσες.
- Τα γυρίσματα της ταινίας έγιναν στο Τόκιο της Ιαπωνίας.
- Αυτή είναι η 4η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Ιάπωνας Masayuki Ochiai και η πρώτη του αγγλόφωνη.
- Στην παραγωγή της ταινίας βρίσκονται άνθρωποι υπεύθυνοι για τη δημιουργία φιλμ όπως τα «Ring, The» και «Η Κατάρα».
Τα παραπάνω στοιχεία τα παραθέτω για να σας δείξω πως αυτή η ταινία είχε όλες τις προϋποθέσεις να καταλήξει κάτι το ποιοτικά ανώτερο από τις αντίστοιχες του είδους και να μας θυμίσει τις κλασσικές Ιαπωνικές. Αμ δε!
Ο Ιάπωνας σκηνοθέτης θαμπώθηκε από τα φώτα του Χόλυγουντ και προτίμησε την ευκολία της Αμερικανικής λεωφόρου. Δεν κατάφερε ούτε μία στιγμή να γίνει απρόβλεπτος, αντιγράφοντας σε αδικαιολόγητα μεγάλο βαθμό τις προαναφερόμενες ταινίες αλλάζοντας απλά κάποιες λεπτομέρειες (αντί για φάρο, έχουμε ένα σπίτι κτλ). Οι αλλαγές των σκηνών είναι μεν ομαλές και δυνατές εκεί που χρειάζεται αλλά όχι τόσο ώστε να ικανοποιήσουν τους φανατικούς φίλους των θρίλερ. Η φωτογραφία ήταν καλή παρουσιάζοντας ένα πανέμορφο Τόκιο (όπως και είναι άλλωστε) ενώ δεν απογοήτευσε στις δύσκολες στιγμές (πχ στην στιγμή εντός του στούντιο, οπού σβήνουν τα φώτα και αναβοσβήνει το δυνατό φλας της φωτογραφικής). Η σκηνογραφία άψογη, τόσο στις κλειστοφοβικές σκηνές (πχ θάλαμος εμφάνισης φωτογραφιών, στούντιο, σπίτι) όσο και στις πανοραμικές της πόλης. Οι διάλογοι ήταν μεν σοβαροί, αλλά και αυτοί πήραν την κατηφόρα μαζί με την σκηνοθεσία/σενάριο.
Ξεπερνώντας την προβλεψιμότητα της ταινίας, θα συναντήσουμε κάποιες όμορφες στην μειοψηφία σκηνές ενώ θα κουραστούμε από τα κλισέ (sic) που μας προβάλει συνεχώς και αδιάκοπα ο σκηνοθέτης.
Από άποψη ερμηνειών δεν θα συναντήσουμε κάτι το οσκαρικο η έστω κάτι το αξιόλογο.
Η Rachael Taylor (η εταίρα όμορφη στο "Transformers") στον ρόλο της γυναίκας φωτογράφου, κρατάει την ταινία μοναχή. Δεν είναι η απίστευτη ομορφιά της που γεμίζει κάθε κάδρο, αλλά η δυνατή ερμηνεία της καθώς θα δώσει μαθήματα τρομοκρατίας, φόβου, ανησυχίας, αδυναμίας, πείσματος, εγωισμού και δυνατού χαρακτήρα. Η μεταμόρφωση από μία κοπέλα που ζει στην άγνοια για τον άνδρα της, μέχρι την τελική σκηνή είναι μεν ολίγον ανώμαλη (λόγω ατυχών σκηνών) αλλά είναι όσο πειστική χρειάζεται.
Γενικά, πρόκειται για μία ακόμα από τα ίδια με διαφορετικό πιάτο και πλαστικά μαχαιροπήρουνα. Θα σας ανοίξει την όρεξη με τις όμορφες Γιαπωνέζες, θα σας χορτάσει με φωτογραφίες και θα σας λιγώσει με την κακή σκηνοθεσία η οποία δυστυχώς είναι πλήρως αμερικανοποιημένη.
Για παρέα, σίγουρα, με μπύρες και φαγητό (άφοβα!) και φωτογραφικά φετίχ (αυτή η καταραμένη Leica είναι τόσο όμορφη..), όχι παραπάνω από την βάση 5/10 καθώς δεν καταφέρνει να ξεχωρίσει στο ελάχιστο, σχεδόν σύμφωνη με το 4,7/10 του IMDb.
edit: Λάθος σκηνής (ένα από αυτά)
1 scary σχόλια:
Γιατι καποια θριλερ βλεπονται και χωρις την βοηθεια κινητου :p
Δημοσίευση σχολίου