The Oxford Murders (2008)

Ένας φόνος θα φέρει κοντά έναν Αμερικανό φοιτητή που μετακομίζει στην Αγγλία για να ολοκληρώσει την διατριβή του και έναν πασίγνωστο μαθηματικό, που είναι και το είδωλο του πρώτου. Μία σειρά δολοφονιών θα προκαλέσει τις γνώσεις τους καθώς εμπλέκονται σύμβολα μαθηματικά..

O Ισπανός Alex de la Iglesia (σκηνοθέτης & σεναριογράφος) παρουσιάζει μία περιπέτεια? ένα θρίλερ? μία ταινία τέλος πάντων, η οποία θα προκαλέσει την νοημοσύνη σας. Είναι γεγονός ότι το συγκεκριμένο έργο αποτελεί ένα αμάλγαμα ταινιών του παρελθόντος με κύριες αναφορές στις κλασσικές της Αγκάθα Κρίστι καθώς τα πρόσωπα του Πουαρό και του Χολμς θα κάνουν κύκλους μπροστά από τα ματιά σας. Μία ταινία που θα δώσει την εντύπωση ότι είναι γυρισμένη στα μέσα της δεκαετίας του 80, με μία δόση άτοπης "αγνότητας" που στο τέλος, θα εκνευρίσει τον θεατή.

Η σκηνοθεσία είναι ικανοποιητική με καλές εναλλαγές σκηνών, χωρίς όμως να περιορίσει κάποιες από τις αρκετές περιττές σκηνές. Σε κάποια σημεία είναι αδικαιολόγητα αργή ενώ δίνει συνεχή έμφαση στους πρωταγωνιστές και πολύ λίγο στην αξιόλογη σκηνογραφία. Οι διάλογοι σε ορισμένα σημεία είναι πραγματικά οσκαρικοί (ιδιαιτέρως στην αρχική σκηνή με τον φοιτητή και την κακισμένη γριά) αλλά στην συνέχεια θα περιοριστούν σε επαναλαμβανόμενες πληροφορίες για τον κόσμο των μαθηματικών προσπαθώντας να μεγαλοποιήσουν ένα μυστήριο, όχι και τόσο πολύπλοκο.

Κάπου εδώ θα γίνει αναφορά για το "μεγάλο γαμώτο" της ταινίας. Στον ρόλο του καθηγητή είναι ο εκπληκτικός John Hurt. Μία επιβλητική παρουσία, που σε κάποιες σκηνές θα θυμίσει λίγο από τον sir Ian McKellen (ίσως φταίει ο Frodo?), θα γεμίσει το κάδρο με την εκφραστικότητά του και δεν θα χρειαστεί να ιδρώσει για να ανταπεξέλθει σε έναν όχι και τόσο απαιτητικό ρόλο. Δυστυχώς, ο χαρακτήρας του θα υποπέσει στην μετριότητα του σεναρίου.

Ο πρώην μεγαλοπόδαρος Φρόντο, Elijah Wood θα δώσει μαθήματα πως να "σκοράρετε" 2 γκόμενες στην πρώτη ήμερά σας σε μία ξένη χώρα, ενώ δυστυχώς το αθώο της φυσιογνωμίας του θα επιβληθεί στο "κακό παιδί" που κρύβει μέσα του, με εξαίρεση 2-3 σκηνές οπού θα ξεστομίσει την κάκιστη λέξη από f. Φυσικά, αυτό είναι σφάλμα του δημιουργού της ταινίας καθώς προτίμησε την αναίμακτη οδό μίας αγνής περιπέτειας αντί ενός σκοτεινού και έξυπνου θρίλερ (τύπου Seven ίσως?).

Η μελαχρινή Ισπανίδα με τα μεγάλα, στρόγγυλα, εκφραστικά ματιά Leonor Watling, θα ικανοποιήσει τις φαντασιώσεις ανδρών που ασχολούνται ερασιτεχνικά με την μαγειρική, ιδίως με τα ζυμαρικά, θα γοητεύσει ολόκληρη την ταινία ενώ θα μας δημιουργήσει την δυνατή επιθυμία να χαστουκίσουμε τον Φρόντο (συγνώμη, Εlijah Wood) σε μία από τις τελευταίες σκηνές αυτής της ατέλειωτης ταινίας.

Καλή η Julie Cox στον ρόλο της ψυχασθενικής, διψασμένης για έρωτα, κουρασμένης από την ζωή Beth. Εκπληκτικά πειστική και γεμάτη κύρος η Anna Masey, η γιαγιά της υπόθεσης, στον μικρό ρόλο της mrs Eagleton. Ψυχολογικά άστατος με πονηρό βλέμμα, ο Burn Gorman θα πείσει στον ρόλο του συμφοιτητή (ας το πούμε έτσι) του ηρώα.

Προσωπικά θα απορήσω πως ένας ηθοποιός του μεγέθους του John Hurt δέχθηκε να πρωταγωνιστήσει στην εν λόγω ταινία. Πιστεύω πως αν ο σκηνοθέτης τολμούσε να γυρίσει μία πιο σκοτεινή ταινία δίνοντας έμφαση στο μυστήριο και όχι στην προσωπολατρία ενός καθηγητή, θα είχαμε ένα εντελώς διαφορετικό έργο. Βέβαια, ακόμα απορώ πως οποιοσδήποτε straight άνδρας θα άφηνε μία γυναίκα όπως η Watling στα κρύα του λουτρού. Ίσως τελικά αυτή η ταινία να κρύβει περισσότερο μυστήριο από ότι αρχικά είχα νομίσει.

Μία ταινία για τα οικογενειακά μεσημέρια της Κυριακής (εκτός βεβαίως της σκηνής με την μακαρονάδα..) με παρέα, κρύα μπύρα, ανεμιστήρες και φυσικά.. μακαρονάδα! με κόκκινη σάλτσα κατά προτίμηση. Μέσα στον πάτο της μετριότητας, θα σωθεί λίγο από τους πρωταγωνιστές, τίποτα παραπάνω από 5/10 εν αντιθέσει με το 6,3/10 του IMDb.

Στα πλαισια συνεργασιας με το CinemaScope.

Posted in: reviews: Cinema