Låt den rätte komma in (2008)

Τίτλος: Let The Right One In (Άσε το Κακό να μπει)
Κατηγορία: δράμα, θρίλερ, ρομαντικό
Σκηνοθέτης: Tomas Alfredson
Πρωταγωνιστές: Kare Hedebrant, Lina Leandersson
Διάρκεια: 115'
Εταιρία παραγωγής: EFTI, Chimney Pot, The, Fido Film AB, Filmpool Nord, Ljudligan, Sandrew Metronome Distribution Sverige AB, Sveriges Television (SVT), WAG (co-production)
Έτος παραγωγής: 2008
Βαθμολογία S.G. (IMDb): 8(8,3)

Με λίγα λόγια

Ένα ντροπαλό και ήσυχο αγόρι θα γνωρίσει ένα ανήσυχο και περίεργο κορίτσι. Τα δύο παιδιά θα γίνουν φίλοι καθώς διάφοροι περίεργοι φόνοι ανακαλύπτονται στο μικρό κρύο χωριό που κατοικούν.

Άχρηστες πληροφορίες

Ο τίτλος της ταινίας (και φυσικά της νουβέλας πάνω στην οποία βασίστηκε) προέρχεται από το τραγούδι "Let The Right One Slip In" του Morrissey. Συγκεκριμένα, αναφέρεται στο γεγονός ότι, σύμφωνα με τους μύθους, τα βαμπίρ πρέπει να λάβουν πρόσκληση πριν μπορέσουν να μπουν στο σπίτι κάποιου. Παρόλο που το έργο λαμβάνει χώρα στο Blackeberg, ένα προάστιο της Στοκχόλμης, η κυρίως φωτογραφία έχει γυριστεί στο Lulea της βόρειας Σουηδίας ώστε να διασφαλιστεί πως θα υπήρχε αρκετό χιόνι και κρύο. Αρκετά "τρικ" χρησιμοποιήθηκαν ώστε να δημιουργηθούν τα κατάλληλα εφέ ήχου για τις κάπως πιο δολοφονικές σκηνές. Δαγκώματα σε λουκάνικα χρησιμοποιήθηκαν για την παρομοίωση του ήχου που κάνει το δάγκωμα στο δέρμα και την σάρκα, όπως και η πόση γιαουρτιού για τον αντίστοιχο πόσης αίματος. Στην τελευταία σκηνή ο κώδικας Morse που χρησιμοποιούν τα δύο παιδιά δημιούργει την λέξη P-U-S-S, που στα Σουηδικά σημαίνει "μικρό φιλί".

Σκηνοθεσία

Δεν γνωρίζω ποιός είναι πιο διεστραμμένος (με την θετική, όσο γίνεται, στενή σημασία της λέξης). Ο κυρίως τηλεοπτικός σκηνοθέτης Tomas Alfredson ή ο συγγραφέας John Ajvide Lindqvist ο οποίος έγραψε την ομώνυμη νουβέλα και που την προσάρμοσε στο σενάριο. Η αλήθεια ίσως βρίσκεται κάπου στην μέση.

Η σκηνοθεσία είναι αργή, πολύ αργή - όμως ακολουθεί πιστά έναν σκοπό αρκετά σημαντικό καθώς τονίζει τους αργούς, καθημερινούς, μονότονους, ήρεμους ρυθμούς της μικρής πόλης και στις "σκοτεινές" σκηνές δημιούργει πολύ μεγαλύτερη αντίθεση - γεγονός που τονίζει τόσο το σενάριο όσο και τις ερμηνείες. Η αλάνθαστη και μαγευτική φωτογραφία σε πλήρη συγχρονισμό με την σκηνοθεσία θα μας χαρίσει 2-3 μοναδικής ομορφιάς κάδρα ενώ σε συνδυασμό με τα άκρως ρεαλιστικά εφέ (ευρωπαϊκός κινηματογράφος γαρ) θα αναγκάσει τον θεατή να παραμείνει συγκεντρωμένος επί οθόνης (πχ σκηνή με νοσοκόμα να βγαίνει εκτός νοσοκομείου ψάχνοντας το κοριτσάκι όταν αυτό στο πολύ βάθος σκαρφαλώνει με γοργούς ρυθμούς). Η αντίθεση που δημιούργει η σκηνοθεσία και οι τεχνικές ζουμαρίσματος που είναι ασυνήθιστες για το είδος (πχ επίθεση κάτω από την γέφυρα σε ένα zoom out κάδρο) θα οξύνουν ακόμα περισσότερο την μοναδικότητα του "Κάκου". Τα κουστουμιά και το make up επίσης διακρίνονται καθώς ουδεμία στιγμή δεν θα προδώσουν τον ρεαλισμό που χαρακτηρίζει το σύνολο.

Ερμηνείες

Ο πιτσιρίκας, 14 ετών, Kare Hedebrant υποδύεται τον Oskar. Αγόρι χωρισμένων γονιών. Η εργασία της μητέρας του δίδει αρκετή "ελευθερία" αλλά και "υποχρεώσεις" καθώς αποκλίνει από το επιθυμητό κοινωνικό πρότυπό του χαρούμενου αγοριού. Δύσκολες στιγμές στο σχολείο καθώς μία "συμμορία" του κάνουν τη ζωή πατίνι όμως αντίστοιχες ευχάριστες όταν συνάντα τον πάτερά του στο απομακρυσμένο σπίτι. Ο χαρακτήρας του Όσκαρ θα αναπτυχθεί σωστά και όχι βεβιασμένα κυρίως μέσα από την ανάπτυξη των χαρακτήρων που τον περιβάλουν. Η μελαγχολία και η απάθεια είναι ζωγραφισμένες στο πρόσωπο του πιτσιρίκα ενώ ο "έρωτας", άγνωστος μέχρι πρότινος, θα γεμίσει τα κενά του γύρω από μία σταθερή τροχιά και όχι σύμφωνα με το τυφλό αμερικανικό σύστημα. Δένει εκπληκτικά με την κούκλα που ακολουθεί και σίγουρα αποτελεί ένα από τα δυνατά σημεία του έργου.

Η συνομήλικη Lina Leandersson, θυμηθείτε το όνομά της, στο ρόλο της Eli. Εμφανίζεται από το πουθενά ως ένας άγγελος ενώ ο θεατής παρακολουθεί ανυποψίαστος τις πρώτες σκηνές. Η μεγάλη ανατροπή του χαρακτήρα της δεν θα αργήσει να ενσωματωθεί σε μία υπέροχη σκηνή καθώς η ιστορία απόκτα πιο γοργούς και αιματηρούς ρυθμούς. Όμως, το κομμάτι του τρόμου αποτελεί μοναχά ένα μικρό από το σύνολο. Η έμφαση του σκηνοθέτη (και του σεναριογράφου αντίστοιχα) στον εφηβικό έρωτα, την ανασφάλεια, την μοναξιά και τον φόβο που δεν προέρχεται από ένα τέρας αλλά από τον άνθρωπο, είναι εμφανής στην ερμηνεία της μικρής Lina με τα υπέροχα μεγάλα και τόσο εκφραστικά ματιά. Ένα κορίτσι που την μία στιγμή είναι καθαρό και μυρίζει υπέροχα ενώ την άλλη, είναι γεμάτη αίμα και μυρίζει θάνατο.

Το υπόλοιπο καστ ακολουθεί το μεγάλο όπλο της παρούσης που είναι ο ρεαλισμός των σκηνών και των ερμηνειών. Οι αργοί ρυθμοί της σκηνοθεσίας βοηθούν στην ανάπτυξη των χαρακτήρων και μας δίδουν μία καθαρή εικόνα για την ζωή στην μικρή αυτή πόλη της Σουηδίας. Ξεχώρισαν το "τρίδυμο" των συμμαθητών οι οποίοι θα πείσουν ως νταήδες όμως με αρκετά παιδικά αισθήματα και ανασφάλειες.

Εν κατακλείδι

Σε αντίθεση με τις πικρές κακές γλώσσες, η χρησιμοποίηση της Σουηδικής γλώσσας είναι, το λιγότερο, αποτελεσματική. Μία ταινία που ξεφεύγει από τα στενά ευκολοχώνευτα όρια του Χόλυγουντ - το οποίο φυσικά και ετοιμάζει ήδη το remake της. Μία ταινία που χρησιμοποίει τον μύθο αντί να καταντήσει θύμα του (τα κλισέ γύρω από τα βαμπίρ χρησιμοποιούνται με μέτρο και ευρυθμία με έμφαση κυρίως στην πρόσκληση, την δύναμη και την δίψα). Μία ταινία αργή, χωρίς βιασύνες, που σίγουρα απευθύνεται σε ένα κοινό το οποίο καλό είναι να μην επιζήτα μοναχά το θρίλερ και το αίμα αλλά να καλοδεχτεί και να παρατηρήσει το δράμα που χαρακτηρίζει την "μεγαλύτερη εικόνα" που κρύβεται πίσω από αυτά.

Τέλος, μία ταινία που δραματοποιεί τον φόβο και τα ευαίσθητα παιδικά χρόνια θυμίζοντας το τρωτό της ύπαρξής μας αλλά και την ανάγκη επικοινωνίας, φίλιας, πίστης, θυσίας και αγάπης.

Εάν διψάτε για αίμα, σπλατεριές, φόβο κι αγωνία, κλισέ σκηνές και προβλέψιμες καταστάσεις, τότε σίγουρα το Κακό δεν θα μπει στο σπίτι σας. Εάν όμως έχετε την απαιτούμενη ευαισθησία, ωριμότητα, όρεξη και διάθεση να δείτε κάτι το διαφορετικό, κάτι που θα σας αγγίξει σίγουρα, τότε πρέπει να το τολμήσετε καθώς κατά την ταπεινή μου άποψη η παρούσα ταινία των δυο διεστραμμένων Σουηδών δεν θυμίζει τίποτα ευτελές του είδους "True Blood, Blade, Underworld, Twilight" και αγγίζει σχεδόν τα όρια του αριστουργήματος με 8/10 - πολύ κοντά στο 8,3/10 των φίλων του IMDb.

Δείγμα διαλόγου

Oskar: How old are you?

Eli: Twelve... more or less.

Eli: What about you?

Oskar: Twelve years, eight months and nine days. What do you mean, "more or less"?

Oskar: When's your birthday?

Eli: I don't know.

Oskar: Don't you celebrate your birthday? Your parents... they've got to know.

Eli: [Eli looks down on the ground]

Oskar: Then you don't get any birthday presents, do you?

Eli: No.

edit: Στα πλαίσια συνεργασίας του συγγραφέα με το Cine.gr

Posted in: reviews: Cinema