To voice acting από το βλέμμα του "πρίγκηπα" Yuri Lowenthal ~ Scary Greeks

Πολλοί από τους gamers έχουν ήδη ακούσει τον Yuri Lowenthal. Κυριολεκτικά.
Πέρα από κάποιες ταινίες, σειρές και θεατρικές παραστάσεις, ο 40χρονος ηθοποιός από το Ohio των Ηνωμένων Πολιτειών κατέχει ένα εντυπωσιακό portfolio από δουλειές voice acting, με τον αριθμό των video games στα οποία έχει χαρίσει τη φωνή του να αγγίζει τα 150. Ανάμεσά τους ονόματα όπως Halo, Ace Combat, Call of Duty, Medal of Honor, Metal Gear Solid: Peace Walker. O σημαντικότερος, ίσως, πρωταγωνιστικός του ρόλος ως τώρα είναι αυτός του πρίγκηπα σε τρία από τα νεότερα παιχνίδια της σειράς Prince of Persia. Ακριβώς στο site του δημιουργού της σειράς, Jordan Mechner, είναι που βρίσκουμε μια ενδιαφέρουσα συνέντευξη του Lowenthal πάνω στο θέμα του voice acting.

Το εισαγωγικό σημείωμα του Mechner μιλάει για την εμπειρία του με τον Lowenthal όταν το 2003, για τη δημιουργία του Prince of Persia: The sands of time, ο ηθοποιός κλήθηκε να δώσει φωνή σε ένα χαρακτήρα ο οποίος δεν υπήρχε ως εκείνη τη στιγμή σε καμία μορφή, ούτε ως concept art, ούτε ως digital animation. Για αυτό το εγχείρημα λέει: "πρώτο βήμα ήταν αυτοί οι δύο ηθοποιοί [στους ρόλους του πρίγκηπα και της Farah] να δημιουργήσουν τους χαρακτήρες στη φαντασία τους" και συνεχίζει με μια προσωπική αίσθηση πάνω στο voice acting: "εκτιμώ την ηχογράφηση των φωνών ως μια ξεχωριστή, συγκινητική και τρομακτικότατη διαδικασία στην παραγωγή ενός παιχνιδιού".

Έχοντας ζήσει τη διαδικασία από το βλέμμα του σεναριογράφου, ο Mechner ζητάει από τον Lowenthal την εμπειρία από την πλευρά του ηθοποιού.

Κι ο Yuri απαντάει:

Πολλές φορές με ρωτούν: "Τι είναι πιο δύσκολο? Το voice acting ή η πραγματική ηθοποιία?". Το έχω ακούσει τόσες φορές πλέον που δεν προσβάλλομαι. Σχεδόν ποτέ. Θέλω να πω, το καταλαβαίνω, το άτομο που σου μιλάει εννοεί "Ποια ηθοποιία είναι πιο δύσκολη, αυτή που καταλήγουμε να ακούμε μόνο τη φωνή σου ή αυτή που καταλήγουμε να βλέπουμε το πρόσωπό σου?"

Ας το αναλύσουμε λοιπόν:

Για την ηθοποιία μπροστά από την κάμερα, συνήθως λαμβάνω το σενάριο εκ των προτέρων, συζητώ με το σκηνοθέτη για το χαρακτήρα και για το ποιο είναι το όραμα του για το project, κάνω λίγη έρευνα, φοράω ένα κουστούμι, δουλεύω με τα props, περιπλανιέμαι στο πλατό, κάνω πρόβες με άλλους ηθοποιούς και παίρνω όσο χρόνο μου χρειάζεται για να αναλύσω το σενάριο και να προσφέρω σε εσάς, τους θεατές, την καλύτερη ερμηνεία που μπορώ να κάνω.

Για το voice acting, συνήθως εμφανίζομαι το πρωί για την ηχογράφηση, μου δίνεται ένα σενάριο και μετά από 5 λεπτά (αν είμαι τυχερός) συζήτησης με το σκηνοθέτη (ή το σεναριογράφο) πάνω στο project, ξεκινάμε να δουλεύουμε ώστε να μπορέσω να προσφέρω σε εσάς, τους θεατές/ακροατές/παίτες, την καλύτερη ερμηνεία που μπορώ να κάνω. Αυτή η ερμηνεία θα κριθεί με πιο ήπιο τρόπο επειδή δεν είχα όλες τις ανέσεις που μπορεί να επιτρέψει μια κατάσταση μπροστά στην κάμερα ή στο θέατρο? Σίγουρα όχι.

Ως voice actor, πρέπει να "βουτήξω στα βαθειά", να αναλύσω το σενάριο, να πάρω όσο το δυνατόν περισσότερες πληροφορίες σε ελάχιστο χρόνο από τους συντελεστές και να πάρω επιλογές άμεσα - παραμένοντας ελαστικός στην περίπτωση που οι επιλογές μου δεν είναι σε αρμονία με αυτό που θέλει ο πελάτης. Πρέπει να προσέξω ιδιαίτερα το σκηνοθέτη γιατί συχνά έχει ΠΟΛΛΕΣ περισσότερες πληροφορίες πάνω στους χαρακτήρες και την ιστορία, από μένα. Και είμαι μόνος, με άδεια χέρια, φορώντας τα ρούχα που πήρα το πρωί από την ντουλάπα μου, ενώ στέκομαι σε ένα δωμάτιο που είναι το μισό από την ντουλάπα μου, μπροστά σε ένα ευαίσθητο μικρόφωνο που θα ηχογραφήσει οποιοδήποτε ήχο - ηθελημένο ή μη - κάνω. Και το μόνο πράγμα στο οποίο μπορώ να βασιστώ εκεί μέσα είναι η φαντασία μου. Δεν εννοώ βέβαια ότι δε χρησιμοποιώ τη φαντασία μου στην κάμερα, μα μέσα στο θάλαμο ηχογράφησης, είναι το ισχυρότερό μου όπλο. Στο σκοτάδι, μόνος σου, πρέπει να δημιουργήσεις τα πάντα - όπου, αν το καλοσκεφτείς, μπορεί να είναι είτε πολύ τρομακτικό είτε φοβερά δυναμωτικό. Από φόβο μην φτάσω σε πανικό, διαλέγω το "δυναμωτικό". Είναι απαραίτητο. Πρέπει να φέρεις αυτοπεποίθηση μαζί σου στο θάλαμο, γιατί κανείς δε θα σε προετοιμάσει, και γιατί ο πελάτης σπάνια έχει τεράστια διάθεση χρόνου για να περιμένει να "βρεις" τη φόρμα σου.

Για να σαι ένας καλός voice actor, δε σου φτάνει απλά μια ωραία φωνή. Χρόνια θεάτρου μου έδωσαν ένα μεγάλο αβαντάζ στο voice acting. Και ξέρετε κάτι? Και το voice acting που έχω κάνει με έχει μετατρέψει σε καλύτερο ηθοποιό μπροστά στην κάμερα.

Δε λέω ότι το ένα είναι καλύτερο από το άλλο. Λατρεύω και τα δύο, και σίγουρα λατρεύω να εμφανίζομαι για μια δουλειά voice acting χωρίς να πρέπει να βρεθώ εκεί από τις 5 το πρωί για μακιγιάζ και ένδυση ώστε να περιμένω μετά στο τροχόσπιτο για δύο ώρες ενώ προβάρουν μέχρι να ναι απολύτως έτοιμοι για μένα που θα βγω για να πω τρεις σειρές διαλόγου. Αντιθέτως, μπορώ να μπω σε ένα στούντιο στις 9 το πρωί και να έχω τελειώσει κατά τη 1 το μεσημέρι, μερικές φορές έχοντας ηχογραφήσει, στην ουσία, μια ολόκληρη ταινία. Και δε χρειάστηκε καν να φορέσω παντελόνι. Από την άλλη, μερικές φορές λατρεύω να φοράω ένα κουστούμι ή μια πανοπλία και να χτυπάω έναν άλλον ηθοποιό με ένα σπαθί.

(Βλέποντας μερικές φορές τη δουλειά μου στα video games να περνάει από το voice acting στο motion capture ολόκληρης ερμηνείας, νιώθω ότι οι δύο κόσμοι είναι σε πορεία σύγκρουσης. Μα αυτό είναι μια ιστορία για μια άλλη μέρα.)

Όταν κάνω voice acting, δε βλέπει κανείς το πρόσωπό μου, οπότε παύει να είναι ένα θέμα του αν "ταιριάζεις εμφανισιακά στο ρόλο". Αν μπορώ να ταιριάξω με τη φωνή μου, μπορώ να "γίνω" ο ρόλος. Δε βλέπεις πολλούς voice actors να παίρνουν δουλειές λόγω της εμφάνισης τους. Για άλλη μια φορά πρέπει να σαι ένας καλός ηθοποιός. Όχι απλά ένα όμορφο πρόσωπο. Ούτε καν Πέρσης.

Πηγή: Voice acting for video games - jordanmencher.com