Locomondo @ Μονή Λαζαριστών (22/06/11) ~ Scary Greeks

Σκέφτομαι αρκετή ώρα τον τίτλο αυτού του κειμένου.. Θα μπορούσε να είναι κάτι κοινό όπως “O RockaRolla Radio πήγε LocoMondo και σας μεταφέρει τις εντυπώσεις του!” ή κάτι το οποίο ταλαιπωρούσε το μυαλό μου όλο το βράδυ όπως “Τι κοινό έχουν οι Anthrax, η Shakira, ο Messi, η Κολομβία, η Τζαμάικα, η Θεσσαλονίκη, η Σάμος, ο αμανές του Νταλάρα και του Ζουγανέλη, οι Metallica, οι Πυξ Λαξ, ο Βαμβακάρης, ο Bob Marley, οι Ska-P, το Dance With The Stars, η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, το Δ.Ν.Τ., ο Ντομινίκ Στρος-Καν, η Αλέκα Παπαρήγα, η Μοιραράκη, η Σούλα, η Βερονίκη, τα φοιτητικά μου χρόνια και η γιαγιά μου (ζωή σε μας)?!”.

Η reggae είναι μια μονότονη, βαρετή μουσική που εκφράζει τύπους με άπλυτα μαλλιά τα οποία δε μπορούν να χτενιστούν, τύπους που καπνίζουν μπάφους όλη μέρα και τύπους οι οποίοι είναι ρέμπελοι και “ζαμανφού”.

Αν αυτό ισχύει, τότε πως στην ευχή γίνεται η Μονή Λαζαριστών να ήταν γεμάτη από πιτσιρικάδες όπου ανάμεσα τους βρέθηκε ένας μεγάλος αριθμός “βαρετών ενηλίκων” σε ζευγάρια ή ακόμα και οικογενειακώς με μικρά παιδιά. Πως είναι δυνατόν αυτό το πλήθος να χόρευε “άγνωστος με άγνωστο” για 2 ώρες χωρίς να βαρεθεί λεπτό?
Σίγουρα δεν είναι αυτή η εικόνα που θα περίμενε κάποιος από ένα αμιγώς reggae συγκρότημα. Όμως, οι Locomondo είναι κάτι περισσότερο. Ένα αμάλγαμα ήχων, ένα μπαστάρδεμα μελωδιών, μια βίαιη συμβίωση διαφορετικών εκφάνσεων αυτής της μαγείας που ονομάζεται μουσική κάτω από το πέπλο, όχι του σταρχιδισμού όπως θα περίμενε κανείς αλλά, μιας μεταδοτικής αισιοδοξίας. Και φυσικά δεν έχασαν την ευκαιρία να το παρουσιάσουν στο κοινό της Θεσσαλονίκης το οποίο τους τίμησε με το παραπάνω.

“Είμαστε οι Loco Mondo και δε κάνει κρύο στην Ελλάδα” και φύγαμε πάνω σε αυτό το πολύχρωμο μαγικό χαλί που κάνει ακόμα και τη Μοιραράκη να χάσει τα λόγια της.

Επί σκηνής εναλλάσσονταν εννέα (9) μουσικοί με μια πληθώρα μουσικών οργάνων που υποστήριξε αυτή τη μουσική πολυπλοκότητα των Locomondo με ηλεκτρικές κι ακουστικές κιθάρες, μπάσο, τύμπανα, πλήκτρα, κρουστά (μοναδικός ο Μιχάλης Μούρτζης), βιολί (με τον θεατρικό Δημήτρη Γάσια να σέρνει το χορό) αλλά και πνευστά με τρομπέτα και τρομπόνι, γεγονός το οποίο μου θύμισε τα λόγια ενός Ιάπωνα συνάδελφου μου, server administrator, πριν κάποια χρόνια όταν του εξηγούσα ότι εκείνη την περίοδο οι Πυξ Λαξ επί σκηνής ήταν λίγο-πολύ δώδεκα (12) άτομα και μου αποκρίθηκε λακωνικά πως “..this is not a band. This is a f****ng dance group!”.

Με βάση τους γοργούς χορευτικούς ska/punk ρυθμούς με ένα party-moshpit που θα ζήλευαν για ακόμα μια φορά οι Anthrax, οι LocoMondo μας παρουσίασαν ένα τρελό κόσμο με τραγούδια από τη Κολομβία τα οποία προκαλούσαν τη Shakira σε ένα αποκαλυπτικό belly/booty dance, τη Τζαμάικα με το Γιάννη Βαρνάβα να μας ηρεμεί ανά διαστήματα τιμώντας τον Bob Marley αλλά και τη Σάμο με υπέροχους νησιώτικους ρυθμούς/χορούς με το βιολί να πρωταγωνιστεί και να μου θυμίζει τη γιαγιά μου καθώς σιγοτραγουδούσε “παλαιά” άσματα και την προτροπή να “αφήσεις τα μαλλάκια σου ανακατωμένα ν'ανεμίζουνε στη τρελή νοτιά” (το οποίο ήταν αφιερωμένο στα ράστα του Μάρκου Κούμαρη αυτή τη φορά)' η επιρροή της Ανατολής ήταν εμφανής και εκφράστηκε κυρίως μέσω του βιολιού σε στιγμές που θύμισαν τον Νταλάρα με τους αμανέδες του αλλά για κάποιο λόγο ως εικόνα μου ερχόταν ο Ζουγανέλης με το δικό του, το πιο κωμικό.

Τα είδη χορού είχαν την ίδια ποικιλία με τις μελωδίες, που έβγαιναν με περίσσια ηχώ (αυτή η Μονή Λαζαριστών δε κάνει για συναυλίες αυτού του επιπέδου), όπου το χτύπημα και το ύψωμα των χεριών και το κούνημα των γοφών διαδεχόταν τον Μπάλο, το βαλς, το τσιφτετέλι της Σούλας με τα ωραία οπίσθια πάνω στα γρασίδια και το χασαποσέρβικο των γειτόνων οι οποίοι ήταν ήδη λιώμα, μια ποικιλία που βάζει τα γυαλιά στο Dance With The Stars.

Ο Βαμβακάρης ήταν εκεί με τη Φραγκοσυριανή του, τα κορίτσια που ξενυχτούν έκαναν στην άκρη για τα αγόρια και τον περίφημο ύμνο του μπάφου και του Pro με τον προτζέκτορα να προβάλει βίντεο με τον μεγάλο Messi, ο Ντομινίκ Στρος Καν και το Δ.Ν.Τ θα εκτιμούσαν τα χαρτονομίσματα των 100 αφρό που έπεφταν πάνω στο κοινό με την ελπίδα ότι θα γεμίσει ταμείο η Ε.Κ.Τ' περήφανοι θα ήταν τόσο οι Ska-P όσο και η Αλέκα Παπαρήγα για εκείνη την υπέροχη Yanka ενώ οι τρεις (3) μεγάλες φουσκωτές μπάλες που έκαναν βόλτες πάνω από τα κεφάλια μας κατά τη διάρκεια του Goal, θύμιζαν κάτι από το οικογενειακό συναυλιακό κλίμα του BBS των Metallica, με τη διαφορά ότι αυτές ήταν πολύχρωμες κι όχι ολόμαυρες.

Ξεχώρισε ένα νέο τραγούδι που μας παρουσίασαν ζωντανά οι Locomondo για μια “Βερονίκη από τη Σαλονίκη με μοϊκάνα” που γενικώς εισέπραξε το χειροκρότημα κι ας φορούσε “κιτρινόμαυρο κασκόλ”.

Αυτά επί σκηνής.

Το παρασκήνιο ήταν λίγο ενοχλητικό με τις πόρτες να καθυστερούν αρκετά να ανοίξουν και το κόσμο, ο οποίος είχε μετατρέψει το δρόμο μπροστά από τη Μονή Λαζαριστών σε πεζόδρομο από νωρίς, να στριμώχνεται αχρείαστα (-πάντως το συγκρότημα ξεκίνησε σχεδόν στην ώρα του-), με αυτόν τον αδικαιολόγητο ήχο για συναυλία τόσων μουσικών οργάνων και με τη τοποθεσία της Μονής σε ένα σημείο της πόλης που θυμίζοντας τα φοιτητικά μου χρόνια, όταν μαζευόμασταν παρέα στο σπίτι αργά το βράδυ και οι γείτονες χτυπούσαν τους τοίχους με σκούπες, λοιπά αντικείμενα και τελικώς με το κεφάλι τους, ανάγκασε τον Μάρκο να πει τα τελευταία τραγούδια της συναυλίας ακουστικά, με μια κιθάρα μόνο και το συγκρότημα να περιμένει στην άκρη της σκηνής, καθώς ήταν μεσάνυχτα και “έλαβαν πολλά παράπονα από τους γείτονες”.

Τώρα σε ποιο άλλο μέρος της Ευρώπης, μια κατάμεστη συναυλία μετατρέπεται σε ακουστική λόγω της ώρας και των γειτόνων, ε! αυτό είναι ένα καλό ερώτημα.

Τι μένει από αυτή τη βραδιά? Νομίζω οι στίχοι ορθώς αναφέρουν πως:

“We wanna dance

Γιατί δε βγήκαμε από το σπίτι για να κάνουμε τη γλάστρα

Ήρθα κι άφησα τα νεύρα σε μια κρεμάστρα.”

“Υπάρχουν χέρια που απ' το άδικο έχουν σφίξει

έχουνε σφίξει και έχουν γίνει μια γροθιά

και μ' άλλα χέρια έχουν σμίξει για να σβήσουν την φωτιά

ίσως τα χέρια τα δικά μας να 'ναι χέρια σαν κι αυτά.”

Κι όπως ακούστηκε από μια βροντερή φωνή στο τέλος του encore..

Locomondo σας ευχαριστούμε θερμά για τούτη τη βραδιά.

Δημήτρης “YpNoS” Παπαγεωργίου