Moby: The “Natural Blues” maker ~ Scary Greeks

Ίσως από τις σπάνιες περιπτώσεις καλλιτεχνών που δεν φημίζονται για την πολυτάραχη προσωπική τους ζωή. Το έργο και οι ημέρες ενός Αμερικανού που δεν συνηθίζει να κοιτάζει πάνω από την κονσόλα που αναπαράγει τον ήχο των κομματιών του!

Δεν τον λένε Moby. Το πλήρες όνομα του είναι Richard Melville Hall. Αυτό αναγράφεται στην αστυνομική του ταυτότητα!
Γιατί όλος ο κόσμος χρησιμοποιεί το παραπάνω χαρακτηριστικό nickname;
Ρωτήστε τους συγγενείς του, που του το είχαν κολλήσει από τότε που ήταν μικρός.. απλώς γιατί ο προ-προ-προ-προ θείος του ήταν ο Herman Melville, συγγραφέας του Moby Dick! Και απ’ ότι φάνηκε τελικά, δεν είχε πρόβλημα να τον προσφωνούν έτσι.
Η καριέρα του τουλάχιστον αυτό αποδεικνύει!

Άπαντες, στη διεθνή μουσική σκηνή, όταν μιλούν για τον Moby κάνουν λόγο για εκείνον τον μικροσκοπικό καλλιτέχνη, ο οποίος ουδεμία σχέση φαίνεται να έχει με τη μουσική βιομηχανία. Το αστείο και συνάμα χαμηλών τόνων βλέμμα του παραπέμπει περισσότερο σε δημιουργό εκκλησιαστικής μουσικής, παρά στον εκκεντρικό αμερικανό dj.

Γεννήθηκε πριν από 44 περίπου χρόνια (11 Σεπτέμβριου, 1965) στην Νέα Υόρκη όμως μεγάλωσε με τη μητέρα του, στο Darien του Connecticut. Ο ίδιος είχε τονίσει παλιότερα: «Η μητέρα μου με μεγάλωσε μόνη της παρόλο που δεν της ήταν εύκολο καθώς είχε συνηθίσει να ζει σαν hippy. Μου είχε εξομολογηθεί μάλιστα πως έπαιρνε acid όταν ήταν έγκυος. Αυτό ίσως εξηγεί πολλά..».

Το «ανοιχτόμυαλο» λοιπόν περιβάλλον, στο οποίο μεγάλωνε, τον βοήθησε να ασχοληθεί με αυτό που ήθελε. Με τη μουσική. Για την ακρίβεια, ζήτησε στα 10 του χρόνια να κάνει μαθήματα κλασσικής κιθάρας. Ουδείς όμως μπορούσε να καταλάβει που θα τον οδηγούσε αυτή η εμμονή του. Κατά την εφηβεία του και ενώ έχει περάσει δεκάδες ώρες πάνω από βιβλία μουσικής, ασχολείται με το hardcore punk. Παίζει σε ένα γκρουπ που φέρει το όνομα Vatican Commandos ενώ λίγο αργότερα γίνεται η φωνή των Flipper.

«Ήμουν φοιτητής φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ γι’ αυτό ξέρω πολλά πράγματα από την Αρχαία Ελλάδα» είπε σε μια από τις πρώτες του συνεντεύξεις, δικαιολογώντας έτσι τον πλούτο των γνώσεων του. Ως ανήσυχο πνεύμα όμως (το αντίθετο μάλλον θα προκαλούσε έκπληξη..) παρατάει το πανεπιστήμιο. Θεωρεί πως το να μετακομίσει στην Νέα Υόρκη για να πιάσει δουλειά σε κλαμπ ως dj, είναι περισσότερο εποικοδομητικό για το μέλλον του.

Η επιτυχία δεν αργεί να του χτυπήσει την πόρτα και βεβαίως να τον δικαιώσει για τις όποιες αποφάσεις του. Στα τέλη της δεκαετίας του 80, ο Moby κυκλοφορεί πολλά cd single με μια ανεξάρτητη δισκογραφική εταιρεία, την Instict. «Η καριέρα μου ξεκίνησε ουσιαστικά μαζί τους. Πάντως, τα άλμπουμ που κυκλοφόρησαν από αυτή την εταιρεία είναι γεμάτα από πειραματισμούς που είχα ξεχάσει και εγώ ο ίδιος. Δεν συνιστώ σε κανέναν να τα αποκτήσει».

Μόλις το 1991, αναλαμβάνει να δημιουργήσει το μουσικό θέμα της τηλεοπτικής σειράς Twin Peaks. Το εν λόγω κομμάτι «Go» μπαίνει στο Αγγλικό Top 10. Την ακριβώς επόμενη μέρα, οι φυλλάδες γράφουν για εκείνον, η μητέρα του τού τηλεφωνεί για να του δώσει τα συγχαρητήρια της ενώ η δισκογραφική του εταιρεία δέχεται βομβαρδισμό προτάσεων. Όλοι πλέον θέλουν να συνεργαστούν με τον Moby. O Michael Jackson, οι Pet Shop Boys και οι Depeche Mode είναι λίγοι από τους καλλιτέχνες που θέλουν να τους κάνει remixes, τάζοντας του την αύξηση του τραπεζικού του λογαριασμού.

Η ζωή εκείνου του εκκεντρικού καλλιτέχνη αλλάζει.

Το 1993 κυκλοφορεί το single «I feel it / Thousand» όπου σύμφωνα με το βιβλίο των Ρεκόρ Guinness, είναι το γρηγορότερο single του κόσμου με 1.000 beats το λεπτό. Την ίδια χρονιά υπογράφει συμβόλαιο με τη Mute Records ενώ μόλις 12 μήνες αργότερα «μετακομίζει» στην Elektra Records όπου και κυκλοφορεί το πρώτο του ολοκληρωμένο άλμπουμ. Το «Everything is wrong» αποσπά πολύ θετικές κριτικές, όπως και το «Animal Rights», δυο χρόνια αργότερα.

Το όνομα του καθιερώνεται στη μουσική σκηνή της Αμερικής. Παρά ταύτα, τολμάει να αλλάξει για μια ακόμα φορά, δισκογραφική εταιρεία το 1999. Η V2 του ανοίγει την αγκαλιά της και αυτός ανταποδίδει με το εκπληκτικό άλμπουμ «Play». Όλα πλέον φαντάζουν πιο εύκολα για εκείνον. «Κάνω δίσκους εδώ και 10 χρόνια και αυτός είναι ο πιο πετυχημένος της καριέρας μου. Η μόνη αλλαγή στην ζωή μου είναι ότι νιώθω ψηλότερος όταν περνάω από την πόρτα. Όμως εξακολουθεί ο κόσμος να μην με γνωρίζει στον δρόμο. Υπάρχουν τόσοι μικροί και καραφλοί άνθρωποι σαν και εμένα..».

Ακολουθεί το άλμπουμ «18» δυο μόνο χρόνια μετά, το οποίο κατακτά και την Αγγλία και καταλαμβάνει τη τέταρτη θέση στο US Billboard 200.

Έως το 2005 όπου κυκλοφόρησε το «Hotel» είχε προσθέσει στο βιογραφικό του συνεργασίες με τα μεγαλύτερα ονόματα της μουσικής. Ο ίδιος ταπεινός καθώς είναι δεν έδινε ιδιαίτερη βαρύτητα στα καλά λόγια του κόσμου. Φρόντιζε μόνο να βρεθεί όσο το δυνατόν πιο γρήγορα στο στούντιο για την εγγραφή της επόμενης δισκογραφικής του δουλειάς. Το «Lift me up» (από το άλμπουμ «Hotel») όχι μόνο έκανε τους ευρωπαίους να ανοίγουν τα ραδιόφωνα τους στη μεγαλύτερη δυνατή ένταση αλλά έγινε και το μουσικό θέμα της «Formula 1» εκείνης της χρονιάς. Καθόλου άσχημα..

Η δόξα της εποχής βέβαια, δεν του έφερε μόνο χρήματα. Αλλά και εθισμούς. Αν και ήταν ήδη γνωστό πως έκανε χρήση LSD από τα 19 του χρόνια, οι θαυμαστές του θορυβήθηκαν όταν καταγράφηκαν αντίστοιχα περιστατικά στα περιοδικά. Όταν τον ρώτησαν σχετικά, απάντησε «Είμαι απελευθερωμένος άνθρωπος. Οι άνθρωποι πρέπει να κάνουν αυτό που θέλουν. Αν κάποιος θέλει να πάρει ναρκωτικά, είναι δική του δουλειά. Δεν είναι δουλειά ούτε απόφαση της πολιτείας».

Μέσα σε τρία χρόνια από την ημερομηνία κυκλοφορίας του «Hotel», στις προθήκες των δισκοπωλείων βρέθηκαν τα «Last night» και «The little death». Από το «Last night» ξεχωρίζει το «Disco lies». Θετικές κριτικές παίρνει και το video του εν λόγω κομματιού.

Λίγους μήνες αργότερα o Moby κυκλοφορεί μια ξεχωριστή συλλογή μιξαρισμένων κομματιών του, που φέρει τον τίτλο «A night in NYC». Οι τυχεροί που την έχουν στα χέρια τους είναι μόνον όσοι αγόρασαν την εφημερίδα «The Sunday Times», εκείνη τη συγκεκριμένη Κυριακή..

Το τελευταίο κατά σειρά άλμπουμ είναι το «Wait for me». Κυκλοφόρησε τον περασμένο Ιούνιο αλλά δεν σημείωσε την επιτυχία που περίμενε αν και φήμες θέλουν ένα μέρος του ποσού που συγκέντρωσε από τις συναυλίες για το συγκεκριμένο άλμπουμ, να το έδωσε σε ιδρύματα που προσπαθούν να καταπολεμήσουν την οικογενειακή βία.

Πρέπει πάντως να σημειωθεί πως ο πάντα πρωτοπόρος Moby, ήθελε το video για το ομότιτλο τραγούδι να το φτιάξει ένας θαυμαστής του. Έτσι λοιπόν ανακοίνωσε πριν λίγους μήνες πως ξεκινάει διαγωνισμό μέσω του site www.mobygratis.com. Νικήτρια ανάμεσα στους εκατοντάδες συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο, ανακηρύχτηκε η κινηματογραφίστρια Nimrod Shapira από το Tel Aviv της οποίας το έπαθλο ήταν 5.000 δολάρια.

Μην αγχώνεστε για τα επόμενα βήματα του. Αυτή τη στιγμή, είναι μέσα στο προσωπικό του στούντιο στο Μανχάταν και δουλεύει. Αν ωστόσο θέλετε να τον δείτε από κοντά, γευματίσετε ή απολαύσετε το τσάι σας, στο «TeaNY», το εστιατόριο που έχει δημιουργήσει με ένα φίλο του, στη Νέα Υόρκη. Αν όμως ούτε αυτό σας είναι αρκετό, δεν έχετε παρά να γίνετε μέλος του γκρουπ του στο Facebook για να μαθαίνετε τα νέα του καθημερινά.