Gran Torino (2008)

Τίτλος: Gran Torino
Κατηγορία: Δράμα, περιπέτεια, κωμωδία
Πρωταγωνιστές: Clint Eastwood, Christopher Carley, Bee Vang, Ahney Her, John Carroll Lynch
Διάρκεια: 116'
Εταιρία παραγωγής: Matten Productions, Double Nickel Entertainment, Gerber Pictures, Malpaso Productions, Media Magik Entertainment, Village Roadshow Pictures, Warner Bros.
Έτος παραγωγής: 2008
Βαθμολογία S.G. (IMDb): 7 (8,4)

Με λίγα λόγια

Ένας βετεράνος του πολέμου της Κορέας μένει μόνος του όταν η αγαπημένη του γυναίκα πεθαίνει. Οι σχέσεις με τα παιδιά του αλλά και τον γύρω κόσμο δεν είναι οι καλύτερες καθώς ο ίδιος είναι αρκετά ιδιότροπος, κακομούτσουνος και γκρινιάρης. Η "προγραμματισμένη" ζωή του αλλά και ο τρόπος που βλέπει τους γείτονές του θα αλλάξει εντελώς όταν μία συμμορία εισβάλλει στην γειτονιά, στο ίδιο του το γκαζόν..

Άχρηστες πληροφορίες

Έγιναν αρκετά δοκιμαστικά στην Hmong κοινότητα ώστε να βρεθούν οι ιδανικοί "ηθοποιοί" - κανείς εκ των Hmong ηθοποιών που απαρτίζουν το cast δεν έχει υποδυθεί κάποιον ρόλο στο παρελθόν ενώ ο Eastwood τους ενθάρρυνε να χρησιμοποιούν την μητρική τους γλώσσα κατά την διάρκεια των γυρισμάτων. Το πανέμορφο αμάξι "Gran Torino" είναι το ίδιο αυτοκίνητό της σειράς "Starsky & Hutch" (1975). Δεν είναι η πρώτη φόρα που ο Eastwood τραγουδάει σε ταινία, έπραξε το ίδιο στις Paint Your Wagon (1969),Two Mules for Sister Sara (1970),Honkytonk Man (1982), The Beguiled (1971), Bronco Billy (1980), Any Which Way You Can (1980), Kelly's Heroes (1970), and Midnight in the Garden of Good and Evil (1997). Ο Clint Eastwood δήλωσε πως αυτή είναι και η τελευταία του ταινία, ως ηθοποιός.

Σκηνοθεσία

Ο Eastwood πρωταγωνιστεί και σκηνοθετεί το Gran Torino, το οποίο αποτελεί ένα αμάλγαμα δράματος και κοινωνικής ταινίας με αρκετά κωμικά στοιχεία, βασισμένος στην ιστορία και το σενάριο του Nick Schenk. Τα δύο αυτά στοιχεία, σκηνοθεσία και σενάριο, αποτελούν το πιο αδύναμο κρίκο της ταινίας δυστυχώς. Το σενάριο είναι χλιαρό και καθόλου πρωτότυπο, προβλέψιμο με αρκετά στερεότυπα. Η σκηνοθεσία θα γνωρίσει κάποιες καλές στιγμές με επίκεντρο κυρίως τον πρωταγωνιστή και την "αργή" μετάβαση των σκηνών η οποία κρίνεται άκρως χρήσιμη ώστε να αναπτυχθούν πλήρως οι χαρακτήρες των πρωταγωνιστών - όμως θα αποδειχθεί μέτρια χωρίς να αποφύγει και αυτή τα "κακώς κείμενα" μετριότατων ταινιών (πχ η τελευταία σκηνή με την λανθασμένη αίσθηση του χρόνου αλλά και το κοντινό κλισέ πλάνο στο μετάλλιο της λύτρωσης). Δεν θα θυμίσει σε τίποτα τις πολύ καλές ταινίες που μας έχει χαρίσει ως σκηνοθέτης [για παράδειγμα την αμέσως προηγούμενη ταινία του, Million Dollar Baby (2004)] αλλά και θα αποτύχει να καθοδηγήσει το άπειρο ερμηνευτικά υπόλοιπο καστ. Αντιθέτως, οι διάλογοι είναι πανέξυπνοι και αντιφατικοί, δημιουργώντας μία ιδιαίτερη αίσθηση στον θεατή. Η φωτογραφία, τα κουστουμιά και το make-up είναι ικανοποιητικά. Η μουσική συνοδεία θα αποδειχθεί αδιάφορη έχοντας όμως το τραγούδι "Gran Torino" των τίτλων τέλους να ξεχωρίζει με την φωνή του πρωταγωνιστή.

Ερμηνείες

Αμερικανό-Πολωνός αυτή τη φορά ως Walt Kowalski, ο κύριος Eastwood σε έναν ρόλο που θα συζητηθεί αρκετά. Θα καταφέρει με ένα μοναδικό τρόπο να αντιμετωπίσει τον χαμό της γυναίκας του ενώ η υπόλοιπη οικογένεια τον αφήνει αδιάφορο. Ήρεμη ζωή παρέα με την μονή γυναίκα που πλέον τον ανέχεται, ένα υπέροχο Λαμπραντόρ ονόματι Daisy, ασχολείται με το γκαζόν και το αυτοκίνητό του καταπίνοντας τεράστιες ποσότητες μπύρας και καπνού. Καθώς δεν έχει λόγο πλέον να "προσέχει" την υγεία του, αυτή θα αρχίσει να τον εγκαταλείπει. Ρατσιστής, εθνικιστής και υπέρ-παλαιό-μαχος του Κορεατικού πολέμου, έχει την χαμηλότερη των γνωμών για τις "μειονότητες" της γειτονιάς του (Λατίνοι, κινέζοι, μαύροι κτλ). Η μοίρα θα το φέρει όμως να γνωρίσει από πρώτο χέρι τον πολιτισμό και τα έθιμα των Hmong. Θα διδαχθεί από ένα νεαρό κορίτσι και θα διδάξει ένα νεαρό αγόρι. Η τελευταία πράξη του θα θεωρηθεί ως πράξη εξιλέωσης με το παρελθόν, τις "απούσες" σχέσεις της ζωής του και την "άδικη" συμπεριφορά του απέναντι στους άλλους. Θα μας χαρίσει απίστευτες σκηνές γέλιου με το βρυχηθμό και την γκρίνια αλλά και τις αντιφάσεις που κρύβονται ανάμεσα στα άκρως ρατσιστικά λόγια και τις πραγματικές πράξεις του.

Ο Christopher Carley υποδύεται τον Καθολικό πάπα Janovich. Εκ φυσιογνωμίας δεν θα πείσει όσον αφόρα την "θέση" του, όμως το νεαρό της ηλικίας του θα δώσει αφορμή στον ηρώα Walt για 2-3 αλησμόνητες ατάκες. Καλός ως παρουσία όμως αδικαιολόγητη η σκηνοθετική συμπεριφορά απέναντι στο επικήδειό του τέλους όπως επίσης και στην σκηνή με το περιπολικό και το σπίτι.

Ο Bee Vang και η Ahney Her είναι αντίστοιχα οι Thao Vang Lor και Sue Lor, τα δύο αδέλφια Hmong και συνάμα γείτονες του Walter. Ερασιτεχνική έως ανυπόστατη η ερμηνεία των καθώς υπολείπονται οποιασδήποτε πείρας με εξαίρεση 2-3 πραγματικά υπέροχες σκηνές που μας χάρισε η Ahney Her ως Sue.

Κατά την ταπεινή μου άποψη, από το καστ ξεχώρισε ο κύριος John Carroll Lynch ως ο μπαρμπέρης Martin. Κλασσική "αμερικανό-φάτσα" που έχει πλέον "αποσυρθεί" από τα άγχη της ζωής, ιδανικός παρτενέρ του Walt στο θεωρείο της γκρίνιας του τύπου "Muppet Show" (ξέρετε, εκείνοι οι 2 απολαυστικοί γεροί). Καλός αλλά παρά πολύ λίγος.

Σε ένα πολύ μικρό ρόλο εμφανίζεται και ο πιτσιρίκας Scott Eastwood, ο υιός δηλαδή του Clint. Εάν διαβάζετε την παρούσα παρουσίαση πριν δείτε την ταινία, τότε η σκηνή μεταξύ του Trey και του Walt θα είναι ακόμα πιο κωμική στα ματιά σας αφού στην ουσία θα δείτε τον πάτερα να μαλώνει τον υιό με κάποια ενδιαφέροντα κοσμητικά επίθετα.

Εν κατακλείδι

Η αλήθεια είναι ότι το Gran Torino θα μπερδέψει αρκετούς. Ενώ το περιέχομενό της μάχεται των υπαρκτών στερεοτύπων, η σκηνοθεσία και το σενάριο της είναι γεμάτα από αυτά. Βέβαια, βλέποντας το με ανοικτό μυαλό και μακριά από τους συντελεστές και τις πληροφορίες που δένουν την ταινία, θα την απολαύσετε από την αρχή έως το τέλος. Η κωμική διάρκεια της ταινίας είναι αρκετά μεγάλη ενώ το δραματικό μέρος ολοκληρώνει το μήνυμα του δημιουργού της απέναντι στις φυλετικές διακρίσεις, τον μικρό-αστισμό, τους βετεράνους και τους βρισκόμενους σε λήθη, τους "τσάμπα-μάγκες" και τους νέους που παλεύουν μόνοι ενάντια στο ρεύμα. Ένα αμάξι βγαλμένο από την πιο πρόστυχη ταινία της Jenna Jameson, ποθητό και άψογο, θα αποτελέσει το δυνατό σύμβολο της Αμερικανικής κοινωνίας του μεσοπόλεμου που κάνει πλέον στην άκρη για την νεοΑμερικανική κοινωνία των διακρίσεων και των ανισοτήτων. Κάπου ενδιάμεσα, θα σας γοητεύσει ο χαρακτήρας του Walt, ως ένα εξελιγμένο μοντέλο τύπου "House M.D.", που θα μπορούσε να είναι ο πατέρας ή ο παππούς σας σε έναν εφιαλτικό όνειρο.

Για τις μειονότητες της πρωτεύουσας, για τους μαύρους που ήθελαν να γίνουν άσπροι, για τους άσπρους που προσπάθησαν να φτάσουν τους μαύρους, για ζευγάρια και οικογένειες ολόκληρες, τίποτα λιγότερο από 7/10 για μία καλή ταινία που όμως δεν θα καταφέρει να δώσει το "κάτι παραπάνω" όπως μας έχει κακομάθει ο κύριος Clint Eastwood - εν αντιθέσει με το γεμάτο 8,4/10 του IMDb.

Δείγμα διαλόγων

Sue Lor: There's a ton of food.
Walt Kowalski: Yeah, well just keep your hands off my dog.
Sue Lor: No worries, we only eat cats.

edit: Στα πλαίσια συνεργασίας του συγγραφέα με το Cinemascope.

Posted in: reviews: Cinema