Pride and Glory (2008)

Τίτλος: Ζήτημα Τιμής (Pride and Glory)

Κατηγορία: Αστυνομικό, δράμα

Πρωταγωνιστές: Colin Farrell, Edward Norton, Jon Voight, Noah Emmerich

Διάρκεια: 130'

Εταιρία παραγωγής: Avery Pix, New Line Cinema, O'Connor Brothers, Solaris

Έτος παραγωγής: 2008

Βαθμολογία S.G. (IMDb): 7 (7,0)

Με λίγα λόγια

Η δολοφονία τεσσάρων αστυνομικών θα οδηγήσει την αστυνομία της Νέας Υόρκης στην απόφαση δημιουργίας μιας ειδικής ομάδας που θα ξεδιαλύνει το απεχθές έγκλημα. Εγκληματίες, ναρκωτικά, φθόνος και ψέμα θα περιπλέξουν την κατάσταση καθώς μια οικογένεια αστυνομικών θα βρεθεί μπροστά από ένα μεγάλο δίλημμα, και μια πολλά υποσχόμενα σύγκρουση.

Άχρηστες πληροφορίες

Με το μικρό, για τα "Χολιγουντιανά" μέτρα, κόστος των 30 εκ. δολαρίων, το οποίο παλεύει να καλύψει με τις μικρές εισπράξεις σε Αμερική, η παρούσα ήταν να βγει στις αίθουσες στις 14 Μαρτίου του 2008, το αφεντικό της New Line, όμως, θεωρώντας την «ρίσκο» και με μικρές εμπορικές προοπτικές, την κράτησε στα ράφια, προκαλώντας την αντίδραση του δημιουργού αλλά και του Edward Norton. Αρχικά, το ρόλο που υποδύεται ο Jon Voight ήταν να τον υποδυθεί ο Nick Nolte ο οποίος όμως απεσύρθη μιας που ένας τραυματισμός δεν τον επέτρεψε να συμμετάσχει (και σε πολύ μεγάλο καλό οδήγησε αυτή η συγκυρία!). Επίσης, αρχικά η ταινία ήταν να γυριστεί το 2001 με πρωταγωνιστές τους Mark Wahlberg και Hugh Jackman (ευτυχώς και πάλι). Αυτή είναι η μόλις 4η μεγάλου μήκους ταινία που σκηνοθετεί ο Gavin O'Connor (ο οποίος μάλλον ήρθε για να μείνει).

Σκηνοθεσία

Ο Gavin O'Connor σκηνοθετεί και ταυτόχρονα υπογράφει το σενάριο παρέα με τον Joe Carnahan, βασισμένος σε μια ιστορία που έχει γράψει ο ίδιος με τον Greg O'Connor (προφανώς αδελφό του). Μια άκρως αδικημένη ταινία, και ευθύς αμέσως εξηγούμαι. Η σκηνοθεσία είναι δυναμική και εναλλασσόμενη. Κάθε σκηνή διαφέρει από την προηγούμενη, ενώ ο O'Connor καταφέρνει με ένα μαγικό τρόπο να εκμεταλλευτεί όλες τις λεπτομέρειες της λιτής σκηνογραφίας, δημιουργώντας όμορφα και καθόλου κεντραρισμένα κάδρα (η μία σκηνή μπορεί να ξεκινήσει έχοντας την κάμερα ζουμαρισμένη στον κορμό ενός δένδρου ενώ η επόμενη με το πρόσωπο ενός άσχετου να ανοίγει το κεντρικό πλάνο). Καλές εναλλαγές και ικανοποιητικά πλάνα από τις αρκετές κόντρες που έχουν οι χαρακτήρες της παρούσης. Οι διάλογοι είναι καλοί, όμως θα περάσει κάποιο διάστημα μέχρι να καταλάβει ο θεατής ακριβώς τι συμβαίνει γύρω του (τουλάχιστον τις λεπτομέρειες καθώς η κεντρική ιστορία αποτελεί εδώ το μειονέκτημα όπως θα αναλύσουμε παρακάτω). Αυτό συμβαίνει κυρίως γιατί οι χαρακτήρες "γεμίζουν" σε κάθε σκηνή ώσπου να υπάρξει η κορύφωση. Ένα επίσης θετικό της σκηνοθεσίας, και αποτελεί έκπληξη λόγω της α-πειρίας του O'Connor, είναι η αίσθηση ότι ακόμα και οι ερμηνείες είναι σκηνοθετημένες - είναι "λες και" ο σκηνοθέτης κατάφερε να βγάλει τον καλύτερο εαυτό από τους ηθοποιούς (τουλάχιστον την πλειοψηφία των) και να τους αφομοιώσει πλήρως στην ιστορία αλλά και στο εκάστοτε κάδρο (ειδικά αυτά των διαμαχών). Μέχρι εδώ, όλα καλά. Σίγουρα έχετε την αίσθηση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αριστούργημα. Δυστυχώς, το αντίθετο.

Ο O'Connor σίγουρα αξίζει τα συγχαρητήρια για την προσπάθεια που έκανε με τους λίγους πόρους αλλά και το αξιόλογο καστ. Όμως, δημιούργησε ένα κάστρο στην άμμο που θα γκρεμιστεί αρκετά πιο νωρίς από το τέλος. Η ιστορία είναι βαρετή και καθόλου πρωτότυπη καθώς την έχουμε ξανά-ματα-δει ουκ ολίγες φορές στην μεγάλη & μικρή οθόνη. Αστυνομία και παρανομία, ενδοοικογενειακή σύρραξη, ναρκωτικά και συμμορίες, κορύφωση, δράμα, τέλος. Αδικείται λοιπόν, από τον ίδιο λόγο ύπαρξης της, την ιστορία στην οποία βασίζεται. Σίγουρα θα δούμε κάποια αξιόλογα στοιχεία (όπως πχ την γυναίκα του ήρωα που αργοπεθαίνει ενώ τα παιδιά της χαρίζουν χαμόγελα άγνοιας), όμως όλα τα υπόλοιπα, τον βασικό κορμό, τον ξέρουμε πολύ καλά και δεν θα μας προσφέρει τίποτα νέο.

Ερμηνείες

Πρωτομάστορας ο Edwart Norton στον ρόλο του Ray Tierney. Έχοντας ζήσει το προσωπικό του δράμα που τον οδήγησε στην απομόνωση από την δράση αλλά και στον χωρισμό από την γυναίκα του (sic), καλείται να αναλάβει τα ηνία της ομάδας δράσης και να βρει τους ενόχους. Ένας ρόλος που ταιριάζει γάντι στον κύριο ούτω, όμως δεν μπορώ να πω ότι με εντυπωσίασε όσον αφορά το λεκτικό μέρος της ερμηνείας του. Περίμενα πιο μεγάλη ένταση και πάθος, κάτι το οποίο βρήκα στα μάτια του - η σκηνοθεσία βλέπετε ζουμάρει συνεχώς στα μάτια του Norton κάτι το οποίο πρόσθετει αρκετά στις αντίστοιχες σκηνές. Μια καλή ερμηνεία και τίποτα παραπάνω.

Ο κουμπάρος του Ray, Jimmy Eagan, βρίσκει το τέλειο ταίρι στο πρόσωπο του Collin Farrell. Θα υπάρξουν στιγμές που θα θυμίσει κάτι από DeNiro καθώς το σύνολο της ερμηνείας χαρακτηρίζεται από περίσσιο πάθος και αρκετό δυναμισμό. Θα μας χαρίσει 2-3 οσκαρικές σκηνές, σε μια από τις καλύτερες ερμηνείες του καθώς καταφέρνει να γίνει αντιπαθητικός ως βρώμικος, αλλά αρκετά συμπαθής αποτελώντας μέρος του "οικογενειακού προβλήματος".

Ένα παλαιό καλό Jon Voight έχουμε την ευκαιρία να δούμε στον χαρακτήρα του Francis Tierney, Sr., πατέρα του Ray. Τιτάνας και σεβαστός αρχι-αστυνομικός, ηγέτης της οικογένειας και συνάμα προστάτης, επιλέγει την μέση οδό του "όλοι να μείνουν καθαροί και έξω από την στενή". Μας χαρίζει 2-3 μοναδικές στιγμές στο δραματικό μέρος της ταινίας.

Κλέβει την παράσταση ο Noah Emmerich, στον ρόλο του Francis Tierney, Jr., υιού του Sr.,αδελφού του Ray και επίσης κουμπάρου του Jimmy. Διοικητής του φθαρμένου τμήματος, περνάει το σύνολο της ημέρας του με την άρρωστη σύζυγο και τα παιδιά του, έχοντας καμμία ιδέα για το τι συμβαίνει γύρω του. Όταν συνειδητοποιήσει, μας χαρίζει εκπληκτικές σκηνές γεμάτες με κόντρα, δράμα και ένταση. Χαρισματική, στο σύνολο της, ερμηνεία που ξεχωρίζει και προσθέτει κάτι το διαφορετικό στο σύνολο.

Ξεχώρισε επίσης η Jennifer Ehle ως γυναίκα του Francis Jr., Abby Tierney. Κουρασμένη, αδυνατισμένη, έχοντας ακόμα ελπίδα και δύναμη να παλέψει, έστω και εάν οι χημειοθεραπείες έκλεψαν την ομορφιά των μαλλιών της. Μητέρα, σύζυγος, μέρος της οικογένειας. 

Ο John Ortiz, ως βρώμικος Sandy θα μας χαρίσει 2 καταπληκτικές σκηνές, με σημαντική κορύφωση της κόντρας μεταξύ των χαρακτήρων η πρώτη και με κορύφωση του προσωπικού δράματος η δεύτερη. Προδομένος και προδότης, τύψεις και ενοχές, απομόνωση και δίωξη, δράμα.

Κλείνοντας, οφείλω να τονίσω πως και το υπόλοιπο καστ έδεσε μοναδικά με τους πρωταγωνιστές, ενώ η σκηνοθεσία το οδήγησε σε αρκετές καλές ερμηνείες "δευτεραγωνιστών και τριταγωνιστών" (πχ Ramon Rodriguez ως Angel Tezo, Frank Grillo ως Eddie Carbone, Shea Whigham ως Kenny Dugan).

Εν κατακλείδι

Άψογη σκηνοθεσία, όμορφες ερμηνείες, υπέροχες μεμονωμένες σκηνές, βαρετό σύνολο. Σίγουρα μια αδικημένη ταινία που δεν θα σας στοιχίσει εάν την τιμήσετε. Εάν η ιστορία και το σενάριο, ήταν κατά κάποιο τρόπο, πρωτότυπα, εάν δεν μπορούσαμε να μαντέψουμε την πλειοψηφία των διαλόγων και των επόμενων σκηνών, εάν ο Ερμής δεν ήταν ανάδρομος, τότε θα μπορούσαμε να μιλήσουμε με εντελώς διαφορετικά στοιχεία - ακόμα και για ένα αριστούργημα.

Για αστυνομικούς που δεν εξοστρακίζουν σφαίρες, για τους Locomondo και τους dealers, για ένα ευχάριστο βράδυ με μπύρες και πίτσα, τίποτα λιγότερο από 7/10 για ένα έργο που θα ξεφύγει από την μετριότητα αλλά του οποίου το τέλος γνωρίζουμε πριν ακόμα ξεκινήσει - απολύτως σύμφωνο με το IMDb και το 7,0/10 των χρηστών του.

Δείγμα διαλόγων

Sandy: Becoming a cop, the pledge we took to uphold something honest. We let it all rot from under us. I was a good man once.

edit: Στα πλαίσια συνεργασίας του συγγραφέα με το Cinemascope.

Posted in: reviews: Cinema