The Mist (2007)

Την επαυριο μιας βιαιας καταιγιδας που επληξε το (διασημο πλεον) Maine (ΗΠΑ), μια τεραστια ομιχλη πλησιαζει απο το βουνο. Καθως κυκλωνει την πολη, καποιοι ανθρωποι "παγιδευονται" σε ενα σουπερ μαρκετ. Συντομα θα ανακαλυψουν οτι κατι μυστηριο και θανατηφορο συνοδευει την ομιχλη. Καθως ολα θυμιζουν την Κολαση, θα πολεμησουν για την επιβιωση τους..

Ως γνωστον, οι περισσοτερες ταινιες βασισμενες σε βιβλια του King, καταληγουν σε τραγωδιες και χασιμο χρονου. Η μονη που μπορω να ξεχωρισω ειναι ισως "Ριτα Χειγουορθ, η τελευταια εξοδος". Για μισο λεπτο ομως.. Σκηνοθετης και σεναριογραφος του "Η Ομιχλη (The Mist)" ειναι ο κυριος Frank Darabont, δημιουργος επισης του αριστουργηματος "Shawshank Redemption (Ριτα Χεηγουορθ, η τελευταια εξοδος)", αλλα και του αρκετα καλου "Πρασινου Μιλιου", επισης νουβελας του αγαπημενου Stephen King.

Ετσι, οι προσδοκιες μου ηταν αρκετα υψηλες. Δεν νοιωθω ομως 100% δικαιωμενος.

Λοιπον, η σκηνοθεσια ειναι σκοτεινη. Αρκετα πιο σκοτεινη απο οτι στο βιβλιο. Καποιος θα μπορουσε να την χαρακτηρισει και "κλειστοφοβικη". Ειναι ομως αρκετα ενδιαφερουσα καθως ξεφευγει λιγο απο τα σταθερα μετρα του Χολυγουντ. Ο Frank Darabont επιμενει στα κοντινα καδρα και ζουμαρει αρκετα στα προσωπα των πρωταγωνιστων, μεταδιδοντας την φρικη των συμβαντων μεσω των ματιων τους. Παραδοξως, δεν επικεντρωνεται πολυ (ή αρκετα) στην τεχνολογια, και τα χαριτωμενα τετραποδα, εξαποδα κτλ εχουν ενα μυστηριο και εκφοβιστικο ρολο παρα πρωταγωνιστικο. Ο σκηνοθετης επιλεγει, ορθως κατα την αποψη μου, να εστιασει εντος του σουπερ μαρκετ και της μεγαλυτερης φρικης ολων που εχει φυσικα ανθρωπινη αιτια.

Η φωτογραφια ειναι σκοτεινη και ακολουθει την σκηνοθεσια. Ειμαι αρκετα περιεργος να δω το εργο σε ασπρομαυρη εκδοση, οπως αρχικα ηθελε και ο δημιουργος του (θα κυκλοφορησει ετσι στο συλλεκτικο διπλο DVD). Δεδομενου της χριστιανικης προσεγγισης του μυστηριου της Ομιχλης, θα μου αρεσε να δω μια διαφορετικη φωτογραφια αλλα και εφε στο στυλ του "Silent Hill" (αρκετη σταχτη για παραδειγμα αλλα και γενικοτερα ισως μια Δαντικη φωτια να συνοδευει το σκηνικο). Τα εφε ηχου ειναι καταπληκτικα (αν και οι κραυγες ζωων θα επρεπε να ηταν λιγο πιο αποκοσμες) ενω τα εφε εικονας θα μπορουσαν να ειναι πολυ καλυτερα (και πολυ χειροτερα..).

Οι μεν διαλογοι, αλλοτε μεσα απο την νουβελα του Κινγκ και αλλοτε αρκετα αλλαγμενοι, ειναι ενδιαφεροντες, γρηγοροι και δεν θα κουρασουν. Δεν θα δωσουν ομως και αρκετες πληροφοριες για την ομιχλη και τα υποπροιοντα της. Η δε σκηνογραφια ειναι καλη και περιορισμενη. Ισως καποιος να περιμενε περισσοτερη "ποικιλια" αλλα ειναι αρκετη για αυτο που πρεπει να υποστηριξει. Δεν πρεπει να ξεχασω το εκπληκτικο "Host Of The Seraphim" απο τους Dead Can Dance που συνοδευει επιβλητικα την ταινια.

Αρκετες σκηνες μου κεντρισαν το ενδιαφερον. Απο τις πρωτες επαφες με τα πτερωτα εξαποδα, η σκηνη εβγαζε κατι το ευλαβικο. Οι εσωτερικες διαμαχες ειχαν εξαιρετικο ενδιαφερον και πιστευω οτι "οι κλικες" απεικονιστηκαν καταπληκτικα οσον αφορα τον σκηνοθετικο τομεα. Τελος, κορυφαια σκηνη αποτελει αυτη του τελους οπου το δραμα του πατερα αναβλυζει εξαιρετικα αναμεσα στα αγαπημενα πτωματα και υπο την σκοτεινοτητα της ομιχλης.

Ερμηνευτικα δεν θα ηθελα να ξεχωρισω καποιον. Συνολικα υπηρχαν αρκετες καλες ερμηνειες (ακομα και απο τους δευτεροντες χαρακτηρες). Ξεχωρισε φυσικα ο πρωταγωνιστης Thomas Jane στην προσπαθεια του να πεισει ως πατερας που πρεπει να προστατευσει τον υιο του, ως πολιτης της πολης που πρεπει να ηρεμησει τους συντοπιτες του κατα την διαρκεια μιας μεγιστης κρισης, ως ανδρας που οφειλει να λαμβανει αποφασεις για το καλο ολων, ως το τελικο θυμα μιας απιστευτης τραγωδιας. Ο υιος του στο εργο, Nathan Gamble, ηταν επισης καλος για την ηλικια του αν και ο συνεχης του φοβος κουρασε σε καποιο σημειο.

Ξεχωρισε ομως η Marcia Gay Harden στον ρολο της υστερικης, φανατικης, θρησκοληπτης Mrs. Carmody. Σαν βγαλμενη μεσα απο τις σελιδες του βιβλιου του Κινγκ, η Harden κλεβει την παρασταση. Θα πεισει και θα παρει το μεγαλυτερο μερος της ταινιας επανω της καθως θα δημιουργησει το αισθημα του φοβου αναμεσα στους κατοικους. Το αισθημα του φοβου θα συνδυαστει με εδαφια απο την Βιβλο για το τελος του κοσμου. Το τελος του κοσμου θα οδηγησει σε διαμαχες και φυσικα οι διαμαχες θα φτασουν το μεγιστο τους οταν η μικρη αυτη κοινωνια μεσα στο σουπερ μαρκετ, θα φτασει τα αρχεγονα πρωτογονα αισθηματα της επιβιωσης αλλα ιδιως της Μεσαιωνικης "πυρας" και του κυνηγιου των μαγισσων. Χαρακτηριστικη η σκηνη με τον "αιτουμενο" θανατο του παιδιου και της γυναικας. Ολο αυτο το χαος θα ηταν ισως αποτυχημενο εαν δεν το υποστηριζε τοσο εξαιρετικα η Harden. Πραγματικα καταπληκτικη, αν και στο συνολο της ερμηνειας της θα σας ξυπνησει "θανατηφορα" και βιαια αισθηματα (σε μια στιγμη παρατηρησα τον εαυτο μου ετοιμο να πεταξει ενα κινητο στην οθονη..).

Συνολικα λοιπον, εχουμε να κανουμε με μια καλη μεταφορα βιβλιου του Κινγκ στην μεγαλη οθονη. Δεν προκειται για το αριστουργημα "H Τελευταια Εξοδος" αλλα μπορω να πω οτι με τον δικο του τροπο πλησιαζει το "Πρασινο Μιλι". Ο Darabont δεν βιαστηκε να φτιαξει μια ακομα Χολυγουντιανη πατατα. Ισα ισα που επεβαλε τους δικους του ορους στο στουντιο με το οποιο συνεργαστηκε (ενας απο αυτους αφορουσε το διαφορετικο απο το βιβλιο, τελος της ταινιας).

Εαν περιμενετε να δειτε τερατα και ηρωες απανω σε αλογα με σπαθια και φωτιες, ξεχαστε το. Εαν ομως σας ενδιαφερει να δειτε την πραγματικη φρικη στην οποια δινει εμφαση ο σκηνοθετης, και η οποια περιοριζεται στους ανθρωπινους χαρακτηρες εντος του σουπερ μαρκετ, αξιζει τα 120 λεπτα απο τον χρονο σας.

Δεν το κρινω με καθαρα King-ικα κριτηρια. Δεν θα μπορουσα αλλωστε. Για μια ταινια ομως τρομου που κατορθωνει να εστιασει στο δραματικο μερος του σεναριου με τοσο εκλεκτικο τροπο, χωρις να κουρασει ή να ξεφυγει απο την κυρια πλοκη, νομιζω πως 7/10 ειναι δικαιο αντιθετως με το υπερβολικο 7,7/10 του IMDb.

Για χορτατη παρεα, με αρκετο αλκοολ και ορεξη για αναζητηση.

edit: Η παρουσιαση αναδυεται απο το αρχειο λογω της συνεργασιας με το Cinemascope.gr

Posted in: reviews: Cinema